پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 2

با سلام به همه دوستان واستاد عزیزوخانم شایسته مهربان

در باره موضوع فایل که فکر کردم وبه یاد آوردم دیدم که من از وقتی یادم میاد اگه منو می خواستم برای کمک می خ.استن در بیشتر مواقع مثال درست پنج شیش سالگی منو فرستادن پیش دختر عمه ام در یک شهر دور به این علت که دختر عمه من تازه ازدواج کرده بود وعمه من فقط همین یک بچه رو داشت واون به علت شغل همسرش رفتن به یک شهر دور وچون دختر عمه من تنها بود و بعضی شبها همسرش شیفت بود تنها می موند وله درخواست عمهام منو فرستادن اونجا ومن تا پایان کلاس اولم اونجا بودم وله درخواست وگریه زاری مادرم وبا ناراحتی وطلب کار شدم همه ام من بر گشتم خونه پدر موبعد از اون هم هرکی کمکی می خواست مریض می شد تنها می موند من هم دم اونها بودمبدون هیچ محبتی وعلت این از مادر من درخواست می کردن این بود که تو دختر زیاد داری وتو ذهن مادرم ومادر بزرگم دختر ارزشی ندارد می فرستادن ومن هم مشتاقانه می رفتم وفکر می کردم مهم هستم که می توانم کمک کنم زرنگم وبرای خر کردن من تو زرنگی تا این که من دسن چهارده سالگی ازدواج کردند حالی که از زندگی هیچی نمی دونستم بخاطر چی تن به ازدواج دادم بخاطر دل سوزی به پدر ومادرم که بار مخارج زندگی من از دوش پدر م برداشته بشه در حالی که من همیشه به کمترینها قانع بودم وهر چی می خواستم با پول توجیبیم جمع نکردم وبا مادر می خریدم واین کارم باعث تعریف مادر بزرگم می شد که این دختر خوبیواز اون طرف هم همیشه مادر بزرگ من ناله می کرد که بی چارهپسرم بچه هایش خمش دختر کله صبح می‌ره سر کار شکم اینارو پر کنهمنو خیلی ناراحت میکرد درحالی که خواهر بزرگم اصلأ ناراحت نمی شد وهذ چه می خواستم برای از بهترین ها می خریدن وهر جا مقاومتی در برابر خواسته هایش میدید می گفت خیلی راحت که نمی زاییدی من چی کار کنم من می خوام وبراش تهیه می شد خلاصه بخاطر دلسوزی های من توجه من طبق قانون که الان می فهممودر بعضی مواقع فراموشم میشه جایی هدایت شدم که همسرم یا سر کار نمی رفت ویا هممی رفتنمی تونست بمونه وای الگوی تکرار شوند ایشان بود همیشه حقوقشو نمی دادن اگر هم می دادن راه دور بود یا کارش سخته وار اونجا بی که من دلم برای پدر می سوخت که صبح زود تو تاریکی می‌رفت سرکار طبق قانون خدا منو جایی فرستاد که همسرم تاهر وقت که دلش می خواست می خوابیدودر غبار اعتراض می گفت من که خواب نیستم ظاهراً خواب هستم بگذردکه از خودم می کندم وله دیگران وخواهرهام کمک می کردم لباس براشون می دوختمهمه چی از خودم تا جایی که یکی از خواهر هام گفت آبجی تو لباس برای ما می دوری مامان دیگه لباس نمی خره این هم جای تشکر من بود تا من کمتر دوختن و دیگه اصلأ ندوختمتا در خواست کنند تازه الان به ذهنم اومد که خیلی چیزها اگه می خواستم بخاطر دیگران بود که بتونم کمک بیشتری بکنم باز هم طبق قانون جهان هستی که تغییر ی نمی کنه بعد از مرگ مادر شوهرم سر پرستی پسر عقب مانده ذهنی هشت سال بزرگتر از خودمو بدون این که همسرم سوال کنه وارد زندگی ما شد در چه شرایطی که کل خانه معاون هم خانه مادر شوهرم بود دو اتاق بیشتر نداشت خودمم دوبچهده یازده ساله دارم در شرایط سخت روحی که هم پدرم از دست دادم وهم از نظر وضع مالی صفر چند سالی گذشت باهمین وضعیت کمی بهتر بدترتا رسید به دانشگاه رفتن بچه هام دیدم اگه من کاری نکنم بچه ها نمی توانند برن دانشگاه قبلش توخونه خیاطی می کردم وچون خودم لایق وکارمو ارزشمند نمی دونستم همیشه مشتری هوایی می آمدم که دوست داشتنکمکی هم بهشون کنم دیگه خسته شدم با مخالفت های همسرم رفتن بیرون کار کردن از وقتی خواستم خدا منو هدایت کرد افرادی رو سراهم گذاشت تا من به تونم خرج تحصیلات بچه هارو بدم در این میان خودم کلا فراموش کرده بودم مسایل تکرار شوند بحث ها ودعواهای تکرار شوند بود و شاید هم زیاد تر شده بود تا این که هدایت شدم به این سایت فکر می کردم مشکل من ثروت ومی خواستم ثروتمند بشم اوایل که فقط از طریق سایت اون هم بصورت محدود می تونستم بیام گوش بدم چند سال بعد با گوشی تازه فهمیدم که میشه کامنت خوند درک بهتری کردم خلاصه این که تازه فهمیدم اونم بعد از دوره شیوه حل مسائل درک الآنم این که من آدم وابسته بودم واصلا خودم لایق نمی دونستم بخاطر باور های که در بچگی تو ذهن من جا کردن این در حالی بود که پدرم همیشه از ما تعریف می کرد از زیبایی هامون از باهوش بودنمون و همیشه افتخار می کرد که دخترای سالم زیبا وباهوش داره و همیشه به مادر بزرگم ومادر می‌گفت چرا تا شکری زن تو نمی تونی یک ناخنشو درست کنی ومادر بزرگم می گفت آره خودتو با این حرفها گول بزن این در حالی بود که ما خونه داشتیم از نظر خود خوراک در حد معمولی بودیم پدرم به کسی مغروز نبود و همیشه میومدن از پدرم قرض می گرفتن الان هم میام یک قدم برم جلو دوقدم میام عقب هر جا هم می روم می بینم که افرادی هستند که انگار منتظرٱ من به اونها کمک فکری کنم دارم سعی می کنم جلوی خودمو بگیرم وبپذیرم که هرکس هر جایی هست جای درستش همون جاست ولی بازم فراموشم میشه ولی خیلی بهتر شدم به خودم میگم اول مسایل خودتو حل کن بعد برو به دیگران مشاوره بده خسته شدم از نوشتن از خدا می خوام کمکم کنه مثل همیشه هدایتم کنه وکمک کنه عمل کنم وجاهل از دنیا نرم من دیگه حوصله جواب پس دادن بعد از مرگمو ندارم می خوام همه چی رو در این دنیا حل کنم ولذت ببرم بعد برم

با سپاس از شما عزیزان نمی دونم باید این مطلب رو می نوشتم با نه بار منفی داره یا نه ولی تو ذهنم یک چیزهایی اومد بیرون که این باور دلسوزی وجای خدا بودن کشید بیرون تا به یادم بیاد از دلسوزی های که کردم وچه پاسخ های دیدم رو مرور کنم تا راحت تر به تونم دیگه دلسوزی نکنم ویا کمتر کنم تا بتونم از بین ببرم انشالله به دورود دوستان