پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 2

برای رفع الگوهای منفی و مشکلاتی که توی کامنتای قبلیم نوشتم به این نتیجه رسیدم که باید روی باور احساس لیاقت و ارزشمندی کار کنم دنبال ثابت کردن خودم به بقیه نباشم دنبال گرفتن تایید توسط بقیه یا پذیرفته شدن توسط بقیه نباشم و بیشتر به فکر خودم باشم بیشتر به خودم توجه کنم بیشتر ارتباطم رو با منبع قوی کنم چون یه برهه ی چندین ساله که رابطه ی معنوی قوی ای با خدای خودم داشتم تمام این مسائل کمرنگ شده بود و خبری ازشون نبود به شدت احساس لیاقتم بالا رفته بود و خیلی مشغول خودم و اهدافم بودم و خیلی هم از نظر عاطفی هم کاری و هم مالی رشد کردم.

من به خوبی میدونم که وقتی ما تمرکزمون از روی خودمون برداشته میشه و خودمون رو مسئول بقیه میدونیم اولین رابطه ای که خراب میشه رابطه ی ما با منبعه و دومی هم خودمون یعنی این باورهای اشتباه باعث‌میشه از در صلح بودن با خودمونم‌خارج بشیم و کمتر به خودمون توجه کنیم و بیشتر خودمون‌و اهدافمون رو گم کنیم و دچار فراموشی بشیم.

امروز مادرم ازم خواست که یه موردی رو با خواهرم در میون بزارم یه درخواستی داشت مادرم که از من میخواست اون درخواستش رو به خواهرم برسونم و من جواب منفی دادم گفتم خودت مشکلتو حل کن، البته محترمانه. یا جدیدا دوستام میان پیشم که مشکلاتشون رو حل کنم یا انرژیشون کمه دنبال یکی میگردن هل شون بده من اصلا دخالت نمیکنم کلا زیپ دهنم رو بستم حتی این حالت مشاوره دادن باعث شده همش کارمند یکی دیگه بمونم و بخوام به صابکارم سرویس بدم و اونو و مجموعه اش رو بالا بکشم و اینم باعث شده همیشه صابکارایی جذب کنم که تو مرحله ی بی رونقی کسب و کارن و تا رونق میگیرن جام عوض میشه و صابکار بعدی که نیاز به کمک و حمایت داره، جدیدا مکان کاریم عوض شده و من توی‌ جای جدید قراردادی بستم که بیشترین سود رو به خودم برسونه و تمرکز خاصی ام روی طرف مقابل نمیزارم یعنی نه مشاوره ای در کاره و نه حل مشکلی حتی نمیزارم کارم تبدیل بشه به شراکت،‌ من کار خودم رو میکنم و فقط درصدی از سود رو که یه جورایی اجاره هست میپردازم به اون فرد یعنی خودمو قاطی نمیکنم چون متوجه این روند فرسایشی توی شغلم شدم و دیگه میخوام فقط روی خودم و رشد خودم تمرکز کنم و آدم خودم باشم.

سوال: چه الگوهای تکرارشونده ای درباره ی روابط در زندگی شما هست؟

من توی دوستی بدون استثنا افرادی رو جذب میکنم که نیاز به مشاوره دارن و میخوان یکی باشه راهنماییشون کنه اما در عوض از نظر مالی اوکی تر از خودم هستن و اونا به من سرویس مالی میدن معمولا و من سرویس عاطفی و اینو اصلا دوست ندارم، یعنی دوست دارم توی روابط افرادی رو جذب کنم که هم از نظر مالی مستقل و موفق باشن و هم از نظر احساسی آدم های پر و فهمیده ای باشن و اینقدر از من مشورت و نظر و راهنمایی نخوان، قبلا حال میکردم با این موضوع اما الان برام شده اهرم رنج، قبلا این جمله ی مشترک تمام دوستی هام بود که ندا نمیدونی فلان جا فلان حرفت چقدر به من کمک کرد و نقطه ی عطف من شد و زندگیمو زیر و رو کرد، یا یکی تازه باهام آشنا شده بود خیلی به این استخاره های مجله ها و اینترنت اعتقاد داشت میگفت برام در اومده تازگیا با یه آدم فهمیده و عاقل و فرزانه دوست شدی‌که دوستیش خیلی به سودته و سعی کن دوستیت رو باهاش حفظ کنی، این آدم گفت من مطمئنم این فال منظورش توئه چون به تازگی فقط با تو دوست شدم و تو خیلی راهنماییات بهم کمک میکنه و این آدم با‌ وجود اینکه من از اون شهر رفتم تا چندین سال ول کن من نبود من دوست نداشتم دیگه باهاش ارتباط داشته باشم اما این آدم همش دوست داشت باهام ارتباط داشته باشه و یه ویژگی مشترک دیگه ی تمام دوستام اینه که دوست دارن خودشونو به من ثابت کنن و این نه تنها در دوستی در تمام اطرافیانم صدق میکنه.

الان که خوب فکر میکنم میبینم من کلا آدمی ام که دوست دارم حامی باشم، حالا الان از نظر مالی توانش رو ندارم از نظر عاطفی که توانش رو دارم، مورد بعدی متوجه شدم که من کلا دوست دارم آدم فهمیده ای به نظر بیام واسه همین این موارد رو جذب میکنم و مورد بعدی هم اینه که من خودمم دوست دارم همش خودمو به بقیه ثابت کنم واسه همین هم همش آدمای اطرافمم دوست دارن خودشونو به من ثابت کنن و این‌ الگو در‌ تمام دوستی های من هست و من اینو به شدت از مادرم الگوبرداری کردم.

مورد بعدی توی‌ روابطم اینه که دوستی هام معمولا دوام بالایی داره و این شاید الگوی به نظر خوبی بیاد چون همه دوست دارن دوستی های بادوامی داشته باشن اما برای من کم کم تبدیل میشه به آویزون شدن فرد، چون همش باید حامی عاطفی و حمایتگر احساسی باشم و این به شدت انرژی من رو تخلیه میکنه و تمرکزم رو از روی خودم و اهدافم برمیداره، دلیل اینم فهمیدم دلیلش اینه که من همش دوست دارم با این شکل ارتباطات، تایید درونی بگیرم‌ که من آدم ارزشمندی ام که هر کس با من‌‌ وارد رابطه میشه اسیر من میشه و دوست نداره منو از دست بده، قبل از آگاهی از قانون خیلی با این موضوع حال میکردم اما الان برام تبدیل به اهرم رنج شده، نمیدونم شایدم دوستام راست میگن و توی دوستی آدم با ارزشی ام خب خیلیا دوست دارن با یکی که موفقه ارتباط بگیرن و البته خودمم تا حدودی ارزشمندیمو باور دارم خاص بودنم رو باور دارم در کل سبک زندگیم با اطرافیانم فرق داره و موفقیتام هم زیاده اما میخوام ریزتر بررسی کنم اگر‌‌ واقعا ارزشم درونی و‌واقعی بالا رفته باشه باید طبق قانون دوستام هم لول شون بالا رفته باشه اما متاسفانه اینطور نیست شاید یکی دو مورد بهتر شده باشه یا دوستام یکی دو سطح بالاتر شده باشن اما بنیان و ریشه تغییر خاصی نداشته همونه‌ که قبلا بوده، پس من باید توی بحث عزت نفس یه تغییرات اساسی توی خودم بدم تا آدمای ارزشمند بیان سراغم کسایی که مصداق این شعر باشن: همنشین تو باید از تو به باید، تا تو را عقل و دین بیافزاید، که‌ متاسفانه در مورد من اینطور نبوده، همیشه اونا از من یاد میگیرن و اونا جز تخلیه ی امرژی برای من چیزی ندارم و البته سرویس مالی یعنی بدون اینکه من بخوام بهم پول هدیه میدن ماشین میدن دستم مشتری برام میارن و الی آخر… اما من دوست دارم از نظر مالی قوی بشم و نیازی به کمک کسی نداشته باشم یا در عین بی نیازی اینا رو دریافت کنم اونم از کسانی که حمایت احساسی نمیخوان.

مورد بعدی که من تو دوستام جذب میکنم معمولا دوستایی هستن که چندین خواهر هستن مثلا یکیشون چهارتا خواهر داره یکیشون بازم چهار تا خواهر داره اون یکی سه تا خواهر داره اون یکی پنج تا خواهر داره و یه دوست صمیمی قدیمی هم دارم که با خواهرای ناتنی اش تقریبا هشت تا خواهر داره و حالا ربطش به من چیه؟ربط اش اینه که من یه خواهر دارم که از بچگی‌تا الان با هم انگار قهریم هیچ رابطه ای وجود نداره البته از وقتی با قانون آشنا شدم از قعر و زد و خورد رسیده به بی تفاوتی و امسال البته بعد از دوره ی عزت نفس برام یه جشن تولد عالی گرفت و این تغییرات بوده و ناسپاس نیستم اما در کل من حال میکنم که آدمایی رو جذب کنم که با وجود این همه خواهر و همدم اومدن سمت من و به دوستی من نیاز دارن انگار یه جور برد هست برای من و بهم حس قدرت میده اما جالبش اینجاست که هر بار هر کدومشون با آبجیاشون مشکل پیدا میکنن سمت من پیداشون میشه و من در مورد تمام این دوستام توی این مورد حس حسادت دارم از اینکه اونا تنها نیستن و من تنهام‌ و وقتی اونا اکیپی‌ جم میشن من ناخودآگاه جبهه میگیرم، جالبه که برای ازدواج خانواده ای جذب کردم که پنج تا خواهر شوهر دارم که همه ی اونا یه اکیپ ان که اتفاقا اصلا با من خوب نیستن یعنی همه شون یه طرف ان و من یه طرف، دلیل اینکه با من خوب نیستن هم اینه که دوست دارن منم مث خودشون رفتار کنم و زندگی کنم و من اصلا سبک زندگی اونا رو دوست ندارم.

حتی یه دختر عمه دارم که خیلی با هم رابطه داشتیم یه بار که پیشش بودم زنگ زد تمام خواهراشو دعوت کرد و بعدش من حالم بد شد از دورهمیشون و خیلی زود بلند شدم خدافظی کردم یا یه بار خونه ی یکی از خواهر شوهرام رفتم تا رسیدم اون زنگ زد تمام خواهراشم دعوت کرد و بعد مهمونیشون از مهمون بودن من تبدیل شد به دورهمی خودشون و منم یه گوشه نظاره گر و تماشاچی صحبتاشون در صورتی که دوست داشتم یه مهمونی خلوت باشه یه حالی ازش بپرسم‌ و یه تشکری بابت یه موضوعی بکنم و بعد یه چای بخورم برگردم خونه، قبلا همش میگفتم نمیدونم چرا در مورد همه ی دوستای دخترم من این الگو رو به شدت دارم که یه جمع خواهرانه ی قوی هستن که یه جوری رفتار میکنن که در نهایت من باید بهشون حسادت کنم، اما از وقتی دوره ی عزت نفس رو خریدم و الان که استاد این صحبتا رو داره میکنه متوجه شدم که چرا داره اینطور میشه و دارم تلاش میکنم این الگو رو توی ذهنم تغییر بدم.

این کامنت ادامه دارد…