پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 2

به نام جریان جاری حاضر در همه جا و همه چیز

وَلِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ ۚ فَأَیْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ وَاسِعٌ عَلِیمٌ

مشرق و مغرب از آن خداست، به هر طرف رو کنید خدا آنجاست، که خدا به همه جا محیط و به هر چیز داناست

سلام به عشق هام! استاد عزیزم، مریم نازنین و دوستانی که تا حالا ندیدمشون ولی از دوستان واقعیم بارها و بارها بهشون نزدیک ترم!

دوباره توی پارک زیر آفتاب نشستم (اینجانب یک آفتاب پرست هستم رسماً) و دارم از صدای فواره ی آب و چهچهه پرنده ها و بوی چمن و گل ها و نسیم ملایم لذت میبرم…یه کمی اون طرف تر چند نفر آسیایی یه آهنگ ملایم چینی-کره ای-یا نمیدونم هرچی گذاشتن و دارن از اون حرکات آهسته ی مدیتیشنی که من قبلاً تو فیلما دیده بودم انجام میدن…موسیقیشون خیلی آرامش بخشه و یه جورایی آدمو از بعد زمان و مکان خارج میکنه…

تا جایی که فکر کردم زیاد به الگوی تکرار شونده ی خاصی توی روابطم نرسیدم، به غیر از موردی که اونم نمیتونم بگم به صورت الگو، ولی بوده…که آدمایی تو روابطم وارد میشن که اعتماد به نفس نسبتاً پایینی دارن…

من به لطف خدا الان دارم روی دوره ی روابط کار میکنم و متوجه خیلی باگ های خودم در حوزه ی روابط شدم.

اول اینکه من کامل با خودم و شرایطم در صلح نبودم. خیلی بالا و پایین داشته این در صلح بودن با خودم…یه وقتایی خوب بوده ولی خیلی وقت ها هم نه…خیلی وقت ها فکر میکردم “اگر وارد یه رابطه ی فوق العاده بشم اون موقع همه چیز خوب میشه و بعد میتونم بیشتر پیشرفت کنم”

غافل از اینکه این برعکسه…یعنی اگر من زندگیم همین چیزی که هست خوب و قشنگ و جذاب باشه برای خودم، اون موقع در مداری قرار میگیرم که رابطه ی فوق العاده هم وارد زندگیم میشه.

دوم اینکه من اوایل رابطه همش دنبال ایراد پیدا کردن بودم و انگار آنتن هام میره بالا که یه باگ تو رابطه پیدا کنم! یعنی برام باورپذیر نبود که طرف همه چیزش خوب باشه و رابطه خیلی خوب پیش بره!

و مورد بعدی هم اینکه وقتی وارد یه رابطه میشدم، اصلاً انگار کل زندگیم تعطیل میشد و خیلی تاثیر میگرفتم از طرف مقابل و حال خوبم وابسته میشد به رفتاری که اون با من میکنه! (ایموجی زدن روی پیشونی با دست)

الان خیلی شیک و قشنگ دارم اینا رو میگم و یه جوری میگم که انگار الان دیگه اصلاً اینجوری نیستم! :))))))

ولی میدونم که همونطور که استاد هم گفتن، باور ها و عادات ما یک شبه تغییر نمیکنه…الان فرقی که کرده اینه که من به این مسائل آگاه شدم و حالا مرحله ی بعد، تلاش برای مقابله کردن با این افکار و باور ها و بمباران کردن ذهنم با باورهای صحیح هست.

دوره ی روابط واقعاً فوق العاده ست و من حتی میتونم اسمش رو بذارم دوره ی در صلح بودن با خود که نه تنها روابط ما رو درست میکنه، بلکه میتونه کلید تمام مسائل و خواسته های ما باشه!

و این فایل های به اصطلاح رایگان هم که اصلاً غوغا میکنن برای اینکه ما به درک و شناخت بهتری از خودمون برسیم!

استاد جان خیلی دلم برای فایل هایی شبیه زندگی در بهشت تنگ شده! الان خودم دارم فایل های سفر به دور آمریکا رو نگاه میکنم، معمولاً صبح ها موقع صبحانه…دیروز داشتم قسمت 86 رو میدیدم که از سفر برگشته بودین پردایس…باورتون نمیشه با دیدن دریاچه و درخت ها و تصویر آینه ایشون توی آب چقــــــــدر ذوق کردم، انگار خودم برگشتم خونه م! و انقـــــدر از دستتون خندیدم استاد جان، خیلی ماشالا با نمک بودین تو اون فایل :))))

دوباره دیشب به یه شکل دیگه خدا مدهوشم کرد…داستان اینه که من دیروز شیفت کاریم رو با همکارم عوض کرده بودم، و قرار شد من به جای اون شیفت 4 تا 10 شب رو برم. اما حواسم نبود که روز بعدش شیفت من از 7 صبح شروع میشه. اینجا قانون کار اینه که بین 2 تا شیفت حداقل 11 ساعت باید فاصله باشه تا به سلامت افراد آسیب وارد نشه. برای همین به لحاظ قانونی نمیشد که من تا 10 وایسم و فردا هم 7 شروع کنم. مونده بودم چیکار کنم،

توی تایم break داشتم فکر میکردم که یهو یه همکارم اومد گفت راستی تو فردا شیفتی نداری که بخوای بدیش به من؟؟؟؟ منو میگی یه نگاه به بالاسرم کردم گفتم خدایا، چیکار داری میکنی؟! گفتم چراااااا اتفاقاً شیفت فردام رو نمیخوام! و به همین راحتی این مسئله حل شد!

این اتفاقات دیگه برای من مسائل پیش پا افتاده نیستن! من اینننننقدر با حل شدن همین مسائل ریز و درشت دارم این روزها احساس خوب، احساس سوار شدن روی شونه های خداوند، احساس تقسیم کردن کارهام با خدا…یه احساسی که نمیشه وصفش کرد، تجربه میکنم که بی سابقه ست!

در نهایت از خدا طلب میکنم که بعد از اینکه ما رو هدایت کرد و طعم شیرین هدایت رو به ما چشاند، دوباره ما رو به احوالات قبلی برنگردونه (در واقع خودمون به احوالات قبلی برنگردیم)

رَبَّنا لا تُزِغْ قُلُوبَنا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنا وَ هَبْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَهً إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ

عاشقتونم استاااااااد (قلب قلب قلب)

سلام به اسدالله عزیز

از دیدن اسم شما در کامنت های برتر دوباره خیلی ذوق کردم چون کامنت های بی نظیری می نویسید!

چقدر شما عالی روی خودتون کار کردید و در مدت زمان مناسبی بعد از کسب این آگاهی ها تونستین چنین نتایجتون رو 180 درجه تغییر بدین!

خیلی جالبه من الان کلمه ی “شانس” رو وقتی از زبان مردم می شنوم اصلاً خنده م میگیره :))))

بعد باورم نمیشه که یه زمانی خودم هم به اون اعتقاد داشتم…به قول شما تغییرات شخصیتی و اتفاقات زندگی ما بگونه ای نامحسوس و زیر پوستی اتفاق میفته که به سختی بیاد میاوریم قبلآ چطور بودیم و الان چجوریم!

من یادمه قبلنا، نه در مقابل دیگران، ولی در مورد خدا میخواستم ترحم خدا رو به خودم جلب کنم! مثلاً توی نیایش هام وقتایی که یه چالش داشتم، اینجوری نبود که با حال خوب با خدا صحبت کنم! هی از بدبختیام میگفتم، بعد میگفتم من که انقدر خوبم، نمیدونم فلان کارو کردم، فلان جور هستم، سزاوار من نیست فلان مسئله، خدایا خواهش میکنم تو این مسئله ی منو حل کن…با اشک و آه…بعد دلم خوش بود که به خدا نزدیک شدم (تکان دادن سر با تأسف)…چون اینجوری شنیده بودم…که اگه گریه کنی یعنی دیگه دلت خیلی صاف شده…

اما خدا رو شکر که قانونش اینه اگر تو طالب هدایت باشی، هدایتت میکنه…أُجِیبُ دَعْوَهَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ…و خدا رو شکر میکنم که ما حداقل اونقدر لیاقت داشتیم که به این استاد الهی و این سایت الهی و این دوستان الهی هدایت شدیم!

در پناه خدا بهترین ها رو براتون آرزو میکنم :)

سلام مامان گلم :)

این داستانی که گفتین در مورد ریختن محتویات قوری و لبخند زدن شما و اینکه گفتین خیره انشالا دقیقاً منو یاد صحنه ای انداخت که امروز صبح برام پیش اومد. دوش گرفته بودم و بعد لباس هامو پوشیدم و مرتب و تر تمیز داشتم توی آینه خودمو تحسین میکردم، بعد اومدم لوسیون بزنم به دستم و صورتم ولی تا یه فشار وارد کردم به پمپ ظرف که لوسیون ازش بیاد بیرون یکهو مثل فواره لوسیون زد بیرون و ریخت رو لباسم و اصلاً یه وضعی…بعد یه نگاه دوباره تو آینه به خودم کردم و لبخند زدم با آرامش و یاد این افتادم که اگر قبلاً بود چقدر حرص میخوردم…

خدایا شکرت که ما رو هدایت کردی!

الْحَمْدُ لِلّٰهِ عَلَىٰ مَا هَدانا

سلام به حمیدِ حنیفِ عزیز!

آقا خوب اسمی سعیده براتون گذاشت و شما فکر کنم باید برین شناسنامه تون رو عوض کنین به این اسم :))

حس “تسلیم” بودن یکی از قشنگ ترین حس هاست…و البته خیلی جاها سخت میشه به این حس رسید، مخصوصاً زمانی که ما به مسائلی وابستگی داریم!

اینکه شما خودت رو رها کردی و دل رو به دریا زدی (البته این اصطلاحه، در واقع دلت رو به خدا زدی) و توی این کامنت به این موضوع اشاره کردی، به نظرم اولین قدم در مسیر تسلیم بودنه…اعتراف به یک مسئله و نوشتن در مورد اون…شما ماشالا خودتون استاد هستین و میدونین که وقتی ما در مورد یک مسئله مینویسیم، مخصوصاً توی سایت، چقدر اون مسئله و باورهامون و ترمزهامون برای خودمون هم واضح تر میشه و همونطور که رضوان یوسفی عزیز هم گفت، اون نقطه میشه نقطه ی قوت و سکوی پرشت در مورد اون مسئله!

در مورد خودم یک مثال میزنم…من حدود 10 سال پیش یه دوره ی اضطراب و افسردگی برام پیش اومد و یه سری دارو ضد اضطراب رو شروع کردم به مصرف کردن تا اینکه اون حالت برطرف شد و با مشاوره ی پزشکم داروها رو قطع کردم…اما بعد از اون به صورت سینوسی این مسئله دوباره برای من پیش میومد در برخورد با چالش ها و دوباره مصرف دارو و …این روند ادامه داشت تا زمان شروع دوره ی حل مسئله…من تا اون روز هم میدونستم که این یه مسئله ایه که باید حل بشه، ولی هر بار از ترس، ترس، ترس…چی بگم از این ترس…که الان مطمئنم خودتون میدونین ترس مساوی با چیه…

…

ترس = بی ایمانی به خدا

از ترس طفره میرفتم از حل کردنش و هیچ موقع هم توی سایت در موردش صحبت نکرده بودم…توی دوره ی حل مسائل استاد و مریم جان دیگه راهی نذاشتن برای فرار من از این مسئله، و من در موردش نوشتم و سعی کردم از اون به بعد تسلیم خدا باشم در موردش و داروهامو قطع کردم…این سری 3 سال بود که به طور ممتد داشتم میخوردم…ولی همونطور که رضوان هم گفت، از روزی که من اینو نوشتم، حل شدن این مسئله برای من شروع شد…

مطمئنم این مسئله تون به بهترین شکل حل میشه و از خدای هدایتگر برای شما رهایی و تسلیم بودن بیشتر و بیشتر آرزو میکنم :)