پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 2

به نام خداوند بخشنده ی هدایتگر

سلام

استاد، ممنونم ازتون برای این سری فایل های جدید

من خودم سال هاست دارم روی این باورها و الگوها کار میکنم و خودم طرفدار پر و پا قرص شکار این الگوهام.

منتها.. مدت کوتاهی هست که حین کند و کاو باورهای محدود کننده م و ترمزها و الگوهای تکرار شونده م، این سوال توی ذهن من مدام شروع به بالا اومدن میکنه که:

آیا توجه و تمرکز زیاد روی پیدا کردن این الگوها و فکر کردن بهشون و طبیعتا احساسات بدی که به ادم دست میده، مخالف موضوع کنترل کانون توجه و تمرکز روی چیزهای خوب نیست؟! مثلا همش بخوای بپرسی چرا فلان اتفاق تو زندگی من نمیشه، چرا من همش دیر میکنم، چرا همش تو بیزنسم شکست میخورم، چرا شغل دلخواهمو نمیتونم پیدا کنم؟

آیا اگر من شبانه روز از نظر ذهنی درگیر پیدا کردم الگوهای منفیم باشم، طبق قانون فرکانس، بیشتر و بیشتر از این جنس ذهن مشغولی هارو به زندگیم فرا نمیخونم؟؟

آیا اگه همش بخوام به این فکر کنم که چرا روابط من خراب میشه و دنبال علتش باشم، روابط ناموفق بیشتری رو به زندگیم جذب نمیکنم که باز همون سوال ها بیشتر و بیشتر برام پیش بیاد؟؟

در اطرافم انسان هایی رو میبینم که حتی ذره ای روی خودشون کار نکردند و برای تغییر عمیق ترین باورهای منفی شون کوچکترین قدم خوداگاهی بر نداشتند، اصلا تو این فضا ها نیستند، قانون چیه! باور چیه! تروما چیه! الگوی تکرارشونده چیه! اما یهویی براشون ورق برگشته و یک ازدواج موفق، یک شغل خوب و از این دست موفقیت ها براشون رقم خورده.. در حالی که عملا تلاش خاصی هم نکردند. فقط بعد از روابط ناموفق پشت سر هم، یک روز، یک جا، با یک فردی اشنا شدند و اون واقعا شخص خیلی مناسب و ایده الی بوده و بعد هم ازدواج کردند و همچنان هم عالی و خوب..

استاد من خودم خیلی به نقش باورهای محدود کننده تو زندگی اعتقاد دارم. ادم هایی رو میبینم که به خاطر باورهای محدودکننده شون چه زندگی سختی رو برای خودشون رقم زدند.. واقعا من خودم عاشق بحث باورها و نقششون تو زندگی هستم..

من دوستی دارم که از 9 صبح تا 9 شب میره سرکار و بسیار خسته و اذیت میشه، هم از لحاظ جسمی و هم ذهنی. بعد این شخص باورش اینه که به نظر من ادم اصلا نباید بشینه و از صبح تا شب باید سرپا باشه و برا زندگیش بجنگه و در عین خستگی زیادم اما بازم راضی ام چون درستش هیمنه و ادم باید سختی بکشه..! بعد جالبه بنده خدا حقوقش هم بسیار کمه و اصلا متناسب با 12 ساعت تلاش هر روزه ش نیست! و خب منی که با این موضوعات آشنا هستم، میبینم که چرا این ادم همچین شغل و زندگی ای داره و متوجه میشم که یه باور غلط چطور میتونه زندگی ادم رو دشوار کنه و توان جسمی و ذهنی ادم رو تحلیل بده..

من با این مقدار جهان بینی و هوشیاری نسبت به زندگی کاملا موافقم. که حواسم باشه اگه وضعیت شغلی یا رابطه ای ناخوشایندی دارم همش از باورهام نسبت به اون موضوع نشأت میگیره و با یه نگاه به وضع شغل و رابطه م خیلی راحت میتونم بفهمم چه جنس باوری دارم و خب سعی کنم باورهای بهتری رو جایگزین کنم.. مثل دوستم که با یه نگاه با سختی و تلاش روزانه ی زیادش میتونست بفهمه که اون باورهارو داره. همونطور که من قبل اینکه خودش بگه، فقط با دیدن ساعات کاری زیاد و سختی زیادش فهمیدم چه باورهایی رو داره.

من با اینا کاملا موافقم،

با اون قسمتی که انرژی و ذهن مشغولی زیادی روی کند و کاو باورهام میذارم مشکل دارم. آیا انقدر زیاد باید خودمون رو درگیر پیدا کردن الگوهای منفی بکنیم؟ چون خودم میبینم که واقعا چقدر زیاد ازم انرژی میگیره..

همه میگن بگردین دنبال باورهاتون و ذهنتون رو شخم بزنید تا پیداشون کنید..

آیا باید انقدر اذیت کننده باشه؟

گاهی مدت طولانی ای ذهن من درگیر اینه که چرا مثلا تو روابطم با این مدل شخص خاص برخورد میکنم و به شدت درگیر اینم که باور پشتش و اون حرف یا خاطره ی هزار سال پیشش رو که منجر به ورود این ادم ها به زندگیم میشه رو پیدا کنم! تا جایی که واقعا اعصابم خورد میشه و به شدت احساس قربانی بودن میکنم..

با خودم میگم نکنه من هم به جای چندین سال کند و کاو باورهام و شخم زدن ناخوداگاهم و صرف کردن اینهمه انرژی، فقط باید شناسایی و بعد رها میکردم، بعد به خواسته هام توجه میکردم و به جهان اعتماد میکردم و همین؟..

مگه قانون نمیگه هرچی بیشتر رو یه چیز تمرکز کنی، بیشتر از اون رو وارد زندگیت میکنی؟

مگه کشتی گرفتن و کلنجار رفتن با هرچیزی، اساس اون رو در زندگیم بیشتر نمیکنه؟

مگه توجه به کمبود ها و مشکلات، کمبود و مشکل بیشتری رو وارد زندگی نمیکنه؟

نکنه فقط باید رها میکردم و بیشتر و بیشتر تمرکزم رو روی خواسته هام و نمودهای عینی خواسته م در اطرافم میذاشتم تا بیشتر از همون جنس وارد زندگیم کنم؟

حقیقتش من یکی دیگه واقعا از اینهمه شخم زدن ذهنم خسته شدم.. جواب داده بهم، نمیگم نداده. قطعا و طبیعتا خیلی از بعدهای زندگیم بهبود پیدا کرده.. اما به نظرم یه چیزی این بین درست نیست.. مگه من نباید به راحتی و آسانی به خواسته هام برسم؟

پس چرا انقدر دارم پدر خودمو برای رفع کردن یه سری ترمزهام، در میارم؟

مگه نباید به گونه ای طبیعی و در کمال راحتی، به خواسته هام برسم؟

جایی گفته شده که یه عده که دچار تروما و الگوهای اشتباهند، باید پدرشون دربیاد تا چیزی رو داشته باشن که یه عده به راحتی جذب میکنند؟؟

فکر میکنم تو این مورد دارم اشتباه رفتار میکنم! بی شک نباید سر پیدا کردن و درست کردن باورهام انقدر سختی بکشم..

فکر میکنم همون روش دیدن و رها کردن و توجه به خواسته ها، روش استاندارد تر و منطقی تریه!

چرا انقدر زیاد خودمو اذیت میکردم؟!!

ممنون میشم از دوستان عزیز و آگاهم، اگر نکته ی خاصی دارند و جواب سوال های من رو میدونند، برای من کامنت بذارند..

شما از دور دارید مسئله ی من رو میبیند و دید خیلی بهتری به مشکل و ذهن مشغولی من دارید. من خودم چون تو بطنشم، اونقدر نمیتونم خوب تشخیص بدم که اشتباهم کجاست..

ممنون از همگی

سلام اسمای عزیزم

خوشحالم که دوباره باهات هم صحبت میشم و ازت خیلی ممنونم که وقت گذاشتی و برام نظر ارزشمندتو نوشتی

منم موافقم باهات که نباید اونقدر زیاد چسبید به کند و کاو که بخوای اذیت شی و حس های بد بگیری

درست میگی.. همون تعدادی که پیداشون کردیم رو باورهای مناسب جایگزین کنیم و بقیه شون کم کم و به مرور خودشون آشکار میشن

فکر که کردم دیدم واقعا هم همینطور شده.

گاهی اصلا در حال کند و کاو و جستجو نبودم و در حال انجام کارهای روزمره م بودم که یهو خیلی راحت و اروم یه ترمز توی ذهنم نمایان شده!

من خودمم این راه رو ترجیح میدم. این راه نچسبیدن و اصرار نکردن زیادی رو.

نمیدونم کتاب 4 اثر خانم اسکاول شین رو خوندی یا نه. اما ایشون یه تیکه ش میگن که: بارهاتون رو به خدا بسپارید و افکار منفی و دغدغه هارو خودتون به دوش نکشید.

من هم تا جایی که اذیت نشم تلاش خودم رو میکنم اما بیشترش رو دیگه ترجیح میدم بسپرم به خدا و قانون تکامل. چون واقعا هرچی بیشتر خودم میخوام یه سری مشکلاتم رو حل کنم بیشتر درجا میزنم و به این رسیدم که راهش این نیست.

صحبتت در مورد فرار ذهن از ناراحتی ام جالب بود..

راست میگی، من زیاد شده که به محض اینکه دارم یه ترمز مهم رو کشف میکنم همونجا ذهنم سریعا دوست داره بحث رو ببنده و منو مشغول یه چیز دیگه کنه! مثلا یه میل زیادی پیدا میکنم که فکرمو ادامه ندم و به جاش پاشم برم با گوشیم بازی کنم مثلا!

قشنگ متوجه میشم که این فکره و کشف این ترمزه داره برای ذهنم مقاومت ایجاد میکنه و میخواد سریع از دستش خلاص شه و دیگه بهش فکر نکنه.

اینکه ادم بتونه فرق اذیت شدن بیش از حد با مقاومت بیجای ذهنش رو تشخیص بده خیلی میتونه براش کمک کننده باشه..

کامنتت خیلی برام مفید بود اسمای عزیزم

ممنونم ازت و برات ارزوی موفقیت میکنم