پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 3

سلام به همه دوستان ‌و استاد عزیز

من همین دو شب پیش شاهد تغییر یکی از الگوهای خوابم بودم!

خواب و رویا، مثل یه تقلب میمونه که دنیا به ما میرسونه تا با وضوح بیشتری از اونچه که در لایه‌های عمیق ذهنمون میگذره، با خبر بشیم.

چقدر این فایل برام خوشحال کننده بود! چون حدود دو هفته‌ست که شروع کردم به رصد کردن خواب‌هام، فقط و فقط برای این که ببینم وضعیت باورهام در چه سطحیه.

»» یعنی رویا و خواب رو برای خودم به عنوان یک معیار و سنجه از وضعیت ذهنم قرار دادم.

این کار یه مزیت خیلی خیلی بزرگ برام داره. این که قبلاً زیاد پیش میومد که خودم فکر کنم که روی یه باوری کار کردم و تغییرش دادم، و اون وقت اگه تو این مرحله نتیجه نمیومد، دچار ناامیدی و تردید میشدم.

در همین راستا، چند روزی بود که از خودم می‌پرسیدم که از کجا بفهمم که باورم عوض شده یا نه؟ اون موقع بود که به این مسیر هدایت شدم که خواب‌هامو رصد کنم!

خواب به وضوح وضعیت ناخودآگاه رو نشون میده.

( این موضوع توی مطالعات روانشناسی از جمله در تعالیم فروید هم روش تأکید شده)

پس این رو فهمیدم که اگه روی باوری کار میکنم اما اوضاع خواب‌هام در اون زمینه به صورت قبله، باورم هنوز عوض نشده اصلا! و به این ترتیب، تلاشم برای تغییر اون باور رو ادامه میدم.

از اون موقع یقین و تداومم در مسیر کارهای ذهنی، خیلی خیلی زیادتر شده و یه قدرت و تمرکز مضاعفی پیدا کردم. انگار که ناخودآگاهم دیگه برام مخفی نیست و یه دریچه دارم که میتونم از اون، ناخودآگاهمو دید بزنم!

و اما داستان تغییر الگوم

من خودم چند تا الگوی خواب دارم که چند ساله هر چندوقت‌ یک‌بار میبینمشون. آزاردهنده نیستن اما تم ابهام و جستجو دارن.

یکی از اونا که توی این رصدهای اخیرم، دو شب پیش به صورت خیلی خیلی دلچسب، دچار تغییر و تحول شد، خواب آسانسوری بود!

الگوی خواب آسانسوری من این بود که، خودمو توی یه ساختمون یا پاساژ خیلی بزرگ و مجهز با طبقات زیاد می‌دیدم. اما راهمو توی این پاساژ گم میکردم و مخصوصاً توی آسانسورش، بین طبقات گم میشدم. هی پیاده میشدم و می‌دیدم اینجا طبقه مد نظر من نیست و دوباره سوار میشدم.

حس عجیبی داشت.

….

دو شب پیش بعد از جهشی که چند روز بود توی کارهای ذهنی‌م ایجاد کرده بودم و تمرکز لیزری کرده بودم روی یه بخشی از عزت‌نفس، بازم خواب آسانسوری دیدم. با یه فرق مهم!

این بار یه موجود جادویی و دوست‌داشتنی همراهم بود که تمام کارش، خدمت به من و جلب رضایتم بود!!

یه موجود کوچیک، معصوم، پرتوان و با قدرت‌های ما‌فوق‌بشر!

هرچیزی که ممکن بود برای من ناخوشایند باشه، اون موجود کوچیک، با بشکن‌ زدنی از سر راه من برمی‌داشتش تا من احساس آسودگی ‌و رفاه محض داشته باشم!

باز هم توی یه پاساژ بالای صد طبقه و خیلی بزرگ و شیک بودم‌. باز هم طبقات آسانسور کمی ابهام‌برانگیز بود. اما این‌بار ابهام ناچیز بود و مصداق گم شدن نبود. و مهم‌تر این که اون موجود دوست‌داشتنی همراه من بود و وظیفه‌ش رسوندن من به مقصدم بود، برای همین اصلا نگران نبودم…

_

به این ترتیب، من با لذت و حسی از بشارت، شاهد تغییر شکل یکی از الگوهای خوابم بودم.

خوابی که قبلاً اگه کابوس نبود، اما حسی موهوم داشت. ولی این بار یه رویای شیرین بود

منتظرم ببینم با تداوم من، این الگو بعدش به کجاها میرسه.

ممنونم ازتون استاد عزیز.

چقدرررر این مسیر ما، هر گوشه‌ش شگفتی و اعجاب داره…!