پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 3

به نام خداوند بخشنده مهربان

سلام خدا بر استاد نازنینم

و

همه دوستان آگاهم در این خانه که واقعااا دیگر مامنی جز این سایت که تکه ای از بهشت است برای من ، ندارم .

استاد خوبم مدتی است که به شدت تنها شدم ،

آدم های دورو برم چه همکار چه دوست انگار فرسنگها از من دورند ، حتی دوستان بسیااار صمیمی ام که مهاجرت کرده بودند از ایران و ما کم و بیش از حال و روز هم با خبر میشدیم ، فیس تایم داشتیم و میخندیدیم . دیگر حتی چند ماه یکبار هم سراغ هم را نمی گیربم .

حتی یک تکست هم به هم نمیدهیم .

تنها دوست عزیزی که دارم و هنوز در ایران است و با او رفت و آمد داشتم حتی شب منزلش میماندم

خیییلی وقت است که هر دفعه دعوتم میکند ناخواسته مسئله ای برایم جور میشود و من عذرخواه دوستم می شوم .

میخواهم ماجرایی را مختصر برایتان تعریف کنم :

دیروز بعد از چند ماه خواستم یک تیرو دو نشان بزنم ، برای خودم و دوستم که جور نمیشد منزلش بروم بلیط تاتر حال حاضر تالار وحدت را گرفتم

که هم دیداری تازه کنیم هم تاتر ببینیم .

و زودتر از موعد قرار ( که همییییییشه برعکسش بودم و این هم به یمن مبارک تغییر کردنم است و این الگوی به شدت تکرار شونده ناپدید شده است به حمد الله ) در محل قرار حاضر شدم و توی پارک سرسبز جلوی تالار وحدت نشستم به تماشای درختان و گلهای رنگارنگ و اندکی مدیتیشن و گفتگو با رب وهابم .

چند دقیقه ایی گذشت و دوستم را دیدم شال از سر افتاده که از پشت سر مرا صدا زده بود ،

از دیدنش خوشحال شدم هردو هم را در آغوش گرفتیم و بعدش باید از سمت ورودی بانوان وارد محوطه تالار میشدیم .

به او یاد آور شدم که شالتو بنداز رو سرت تا اذیت نشیم ولی ایشون ممانعت کرد .

وارد اتاقک شدیم و دیگر بازگو نمیکنم چه اتفاقی افتاد و چه بگو مگوهایی شد تا بلاخره دوستم با اکراه شالش را سرش گذاشت وگرنه دیدن تاتر را از دست میدادیم .

وارد لابی تالار شدیم اما دیدم دوباره دوستم سرش برهنه است

و چندین و چند بار دیگر خانم و آقایان مسئول البته با احترام کامل به او متذکر شدند تا این که حالش بد شد و چندتا حرف نامناسب زد .

آرام به او گفتم عشقم منم دوست دارم راحت باشم و هیچ شالی دور سر و گردنم پیچیده نشده باشد آنهم توی این گرما ولی این مملکت و حکومت قانون خودش را دارد .

اگر من حجابم را بر نمیدارم چون از استادم آموخته ام که باید پیرو قانون هر محیطی باشم و مهمتر این که تمرکزم را بر منفی ها نگذارم ( بر عکس الگوی همییییییشگی ام ) چون قانون جهان اینست :

احساس بد = اتفافات بد

احساس خوب = اتفافات خوب

اما او گوشش بدهکار این حرفها نبود ( آخر استادش شخص معروووووف دیگری است )

توی دلم خندیدم و گفتم استاد به خدا که هرچه میگویید وحی منزل است. من در همان موقعیت آرام و خندان بودم و به زیباییهای تالار نگاه میکردم ولی دوستم حرص میخورد و زیر لب ناسزا میگفت ،

و من بیشتر و بیشتر متوجه تفاوت خودم با او که سالهاااااست دوست نزدیک هم هستیم می شدم .

استادم انگار راههای قبلی و آدم های قبلی به رویم بسته شده اند بدون این که من دخالتی داشته باشم .

این روزها برایم عجیب و شگفت انگیز است ، چون هم خودم را تنها حس میکنم هم خودم را تنها حس نمیکنم ،

عجیب احساس بزرگ شدن دارم . انگار سوار بالن سبکی هستم که از بالاتر و جایی وسیعتر دارم دنیا را و ادم ها را تماشا میکنم .‌ ( البته اصلاااا منظورم غرور نیست ) .

حتی وقتی میان اعضاء خانواده ام و عزیزانم هستم به بهانه جشن تولدی اعیادی چیزی دور هم هستیم وقتی حرف میزنند به گوشم سنگین میاید ، انگار حرفهایشان برایم نویز دارد ، برفکیست . ( نمیدانم چجوری بیان کنم . )

آنها قلب من هستند . دوستشان دارم اما عجیب دیگر آنها را از خودم دور میبینم ، انگار از خودم نمیدانم .

( با همه علاقه ام ) .

این روزها اما با عشقم ( الله بلند مرتبه ) بیشتر وقت گفتگو و شوخی و خنده دارم ، بیشتر وقت سوال پرسیدن و جواب گرفتن دارم ، بیشتر سراغش را می گیرم و در کنارش جانی تازه میکنم . بیشتر از او یاد میگیرم ، بیشتر دست در دست او به کُنه مسایل و اتفافات میروم و قوانین را پیدا کرده و به نتیجه میرسم

بیشتر با او صلاح مشورت می کنم .

به خدا قسم این روزها حتی وقتی میخواهم مثلا یک گوجه فرنگی را نوش جان کنم ، وقتی با چاقو چهار قسمتش میکنم تا به دهانم بگذارم مکث میکنم ، دانه های سبز و تیره کوچکش را میبینم که چگونه مرتب و منظم در دل قسمت ژله ایی گوجه قرار گرفتند و بعد مرز ژله ای اش تمام می شود و قسمت منسجم و محکمتر میوه شروع می شود ، با خودم می گویم پروردگار من تو چه علمی داری که در یک میوه کوچک هر دو حالت سست و محکم را دقیق کنار هم گذاشتی بدون این که ترکیب شوند ، بدون این که حرکت کنند .‌

چگونه این ها هدایت شدند تا در هم مخلوط نشوند …..

و اشک از چشمهایم جاری می شود و در دلم می گویم : الله اکبر _ الله اکبر

اصلا این روزها دلم مثل یک کودک نوپا شده است ،

به قول معروف اشکم دم مشکم شده است .

چقدر خدا را نمیشناختم ، چقدر خدا را نمیشناختم ، چقدر خدا را نمیشناختم ………

هنوز هم نمی شناسم اما تشنه ام به اندازه تمام سالهای عمرم .

استاد جان در مورد الگوی تکرار شونده خواب پرسیده بودید :

من از زمانی که آرام آرام قدم در راه شناخت توحید گذاشتم و با تمام وجودم خواهان شناخت خدا و خودم و قوانینش شدم

خوابهایم آرام تر شده اند اما

هنوز استرسها در خوابم غوغا می کنند .

و خییییلی شبیه هم هستند و چیزی که مدام تکرار می شود و بارهاااا شده از خواب می پرم ولی دوباره وقتی میخوابم ادامه اش را می بینم .

مدتی است که در خواب میبینم به جای دلخواهم رسیده ام سرسبز ، نسیم خنک و خانه های رویایی ، دریای مواج و رهایی ولی هنوز چند دقیقه نگذشته است که حیوانی عظیم شبیه اژدها مرا دنبال می کند طوریکه واقعاااا گرمای آتش دهانش را حس می کنم و یا

دوباره به مکان دلخواهم رسیده ام خوش و خندانم و تا می آیم نفسی در این هوا تازه کنم و مطمعن شوم که به مقصد رسیده ام

متوجه می شوم چندین مرد شرور و قاتل و اسلحه به دست دوان دوان دارند به سمتم می آیند بدون هییییچ رحمی و

من بدون این که لذتی از آن مکان رویایی برده باشم

و خیالم آسوده شود از رسیدن ،

مثل برق گرفته ها از جا می پرم و نفس نفس زنان به هر کوچه پس کوچه یا جنگلی انبوه و تو در تو پناه می برم تا آسیبی نبینم .

و خداااا میداند چه وحشتی را در خواب حس میکنم .

راستش تا به حال به هیچ کس خوابهایم را نگفته بودم اما امروز آمدم تا اطاعت امر کنم و شاید بیشتر فکر کنم که چرا این الگو مداااام در خوابهای من تکرار می شود و مرا آشفته می کند ؟؟؟!!!!

البته هر بار از خداوند هدایت خواستم تا او جواب واضح را بر من آشکار کند تا این که این قسمت از کلام الهی شما مرا بر آن داشت تا خوابهایم را بازگو کنم

و با خانواده عزیزم به اشتراک بگذارم تا به امید حق همه به جواب مسئله برسیم و بزرگتر شویم .

ممنون شما هستم استاد جانم که به هر طریق و هر روشی تلاشتان برای آگاه تر و روشن تر و شفاف تر کردن زندگی و راه ماست .

بماند به یادگار

شیرین