پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 4

نفیسه ی عزیز چقدر با خوندن کامنتون اشک ریختم.

جز آغوش امنش پناهی نخواهی یافت.

همان آغوشی که امن ترین جای دنیاست

همان آغوشی که اگر اعتماد کنی و خودت را پرت در آغوشش کنی چنان به سلامت از آتش هر مکر و نیرنگ نجاتت میدهد که نگو.

میدونی نفسیه جان

ما آدما یادمون میره قرار نیست به احدی دل ببندیم

جز خودش.

تجربه ی خودمو بگم از این بخش پیامتون؛

من خودمو تو آغوش یه دوستی میدیدم و بهش تکیه میکردم

اغلب اوقات جواب سوالات چالشای زندگیمو از این دوست میپرسید و انقد بهش تکیه کرده بودم که هر حرفیم میزد سمعا و طاعتا اجرا میکردم!!

یه شب داشتم به این فکر میکردم وای چقدر آدم خوبی

چقدر آدمی که میشه روش حساب کنم تو زندگیم

میدونید چه اتفاقی افتاد؟؟

تو همون بازه ها بهم خیانت میکنند

همین دوست بخاطر نیازهای انسانیش

جوری به من ضربه میزنه و هزار تا دروغ و تهمت بهم بزنه

تا بتونه خودش پیشرفت کنه

همین آدمی که فکر میکردم عجب تکیه گاه خوبی برام تو زندگیم!منو کرد پله ی خودش برای پیشرفت خودش.

کاش فقط بخاطر منافعش دوستبش با من رو قطع میکرد،،،

کاش فقط موضوع ختم میشد به اینجا؛

منو آدم بده کرد و همه چی در دوستون رو جور دیگه نشون داد،

هر اتفاقی که خودش شاهد بود رو جور دیگه نشون دادو منو کرد آدم هرزه

اونم تو موقعیتی که “میدونست”چه موقعیت حساس برای من هست و چقدر نقش خودش به عنوان دوست من

موقع تحقیق خواستگاری مهمه!

پناه میام به خدا از شر آدمها

هیچ کی لایق تکیه کردن بهش نیست جز خودش

هیچ کی لایق حساب شدن روش نیست جز خودش.

و من چقدر بد اینو درک کردم

چقدر بد توحید و ایاک نعبد رو درک کردم

چقدر بد فهمیدم هیچ کی قرار نیست بت بشه و در برابرش سمعا و طاعتا بشی چه ارادی چه غیرارادی.

باید هوشیار بمونم که هیچ کی نتونه انرژیتو بکشه و محوش بشی که ناخواسته بشی غلام حلقه به گوشش و هر چی گفت اجرا کنی

چون فقط اونه که لایق نستعینه.

چقدر بد فهمیدم آدما پر از نیازن و ماهیت خدا شدن رو ندارند

و فقط خودشه که صمده و میشه ازش بدون هیچ آسیبی کمک خواست.

که اگه تو پناه ببری فقط به آغوش اونو خودتو پرت کنی فقط تو آغوش اون

همه چیو برات مباره

و میشی مثل ابراهیم و میدونی به چشم خدارو ببینی

(با همزمانی ها و آسون فرستادن خواسته هات)

که تو میشی نمک گیر آغوشش و فقط اشک شوق میریزی از دیدن نتیجه ی اعتماد بهش.

میخواهی ببینی چه زمانی بهتر نتیجه ی سینه ی الهی را درک میکنی؟

در این شرایط به افرادی که درکی از قانون ندارند بنگر؛

میبینی که همچون مرغی پرونده در این شرایط به این سو و آن سو میروند تا بتوانند شرایط بحرانی تغییر دهند دست به دامان این و آن شده تا بتوانند شرایط را مدیریت کنند!!

اما قلب تو که به خدا پناه بردیم ای آرام است.

اگر ایمانت در این شرایط داشته باشی چنان شاهد انزل سیکنه در قلبت هستی که خودت میمانی!

و شاهد یکی یکی امدادهای او میشوی.

تجربه در مورد این بخش پیامتون؛

یادم رفته بود هممون امتحان میشم و تو شرایط امتحان

“قراره که ایمانمان رو نشون بدیم”

یعنی چی؟

یعنی یادم بمونه خدایی دارم که اجیب الدعوه ابداع هست خدایی که گفته ادعونی استجب لکم

خدایی که سیستمی داده که هرآنچه بخواهی میشود.

یادم باشه هر چالشی امتحان ایمانه،

میتونم این شرایط و بزرگتر از خدا ندونم؟؟

میتونم تو این شرایط هرچقدر هم با ظاهر سخت و به نظر غیر حل ایمان و یقین داشته باشم خداوند هر خواسته ای رو اگر در مشیتش باشه(مثلا ناحق نبودن اون درخواست-مثلا دفاع از منی که به حق حرفی میزنم نه دفاع از ناحق)

برآورده میکنه.