پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 4

سلام به همه

سلام مخصوص به وجیهه بانوی نازنین

چقدر زیبا نوشتی عزیزم.

از خط به خط نوشته هات بوی آرامش و صلح درون و توکل به خدا به مشامم می‌خوره.

بی نهایت با عشق، تحسینت میکنم عزیزم.

غرق در لذت شدم وقتی از ملاصدرا، شیخ المتالهین نوشتی…

با ملاصدرا از سریال روشن‌تر از خاموشی آشنا شدم…

چقدر زیبا در مورد خدا صحبت کرده ملاصدرا…

منم عین یاسمن جان، ذخیره میکنم تو نوت موبایلم تا بارها و بارها بخونمش.

چقدر انرژی این کلام بالاست.

چقدر حس امید میده به آدم.

وجیهه بانوی نازنینم خیلی هدایتی از پاسخ سید علی جان خوشدل برای همسرتون، رسیدم به کامنتِ شما…

انگار این مسیر رو با دست های خدا طی کردم تا برسم به شما و کامنت هاتون…

الان، قبل نوشتن پاسخ براتون، از طریق پروفایلتون چند تا از کامنت هاتونو خوندم و لذت بردم از ارامشتون…

تاخیر رو جایز ندونستم و اومدم که بنویسم براتون…

که تحسینتون کنم.

که بگم چقدر افتخار میکنم و میبالم به شما و خودم و همه که با شما و سایر دوستان عزیز و توحیدیم تو این سایت آشنا شدم و هر روز بهتر و بیشتر باهاتون آشنا میشم و از دریای این حس ناب و آرامش بخش مینوشم …

منم سپاس گزار خدا جانم هستم که تو سایتم و اکثر وقتمو با این سایت و محتویاتش میگذرونم هر روز، نه هر جای دیگه ای مثل اینستاگرام، واتس اپ، تلگرام و …

نمیگم اینا بد هستن، نه.

بسته به استفاده ازشون، میتونن کاملا سالم و عالی هم باشن.

اما من انتخاب کردم از زندگیم حدفشون کنم تا بتونم با تمرکز لیزری روی محتویات سایت کار کنم، انرژی و زمانم رو که ثروتم هست رو بذارم واسه اینجا، واسه کار کردن بهتر و بیشتر روی خودم و بهبودم…

و چقدر هم که حالم رو بهتر و بهتر کرده هر لحظه.

مخصوصا جنس ارتباطم با الله یکتا رو…

سپاس بی اندازه دارم از خدا، از استاد نازنینم، از تک تک شما دوستای خوبم که با نوشتن کامنت دارین حال خوب، حس خوب، آگاهی های ناب و زندگی بخش رو اشاعه میدین.

عاشق تک تک تون هستم که انقدر ناب هستین، انقدر خالص و پاکین.

صبح که شروع کردم به خوندن کامنت، از آقای خوشدل نازنین که از طریق ایمیلم نظراتشون

رو فعال کردم، هیچ فکر نمیکردم به اینجا برسم.

به این روزی و برکت و حال خوشِ الانم برسم…

انگار که رفتم روی ابرها وقتی وصل شدم به مدارِ شما…

بی شک ایمیلم رو فعال میکنم روی نظرات شما، تا پیگیری تون کنم از طریق کامنت هاتون و حسِ نابی که تو نوشته هاتون هست و از روحِ شفاف تون میاد.

نمیدونم شما هم این حس رو تجربه کردین یا نه:

دیروز کاملا حس کردم دلم تنگ شده برای آقای خوشدل، حمید آقای حنیف، سعیده جانم، زهرا جان نظام الدینی، فاطمه و سایر دوستان نازنین و توحیدیم.

اینکه دلم هواشو کرد که کامنت هاشونو بخونم، وصل شم به روحشون، به احوالاتشون، ببینم خوبن سلامتن حالشون خوبه؟

دقیقا حس دلتنگی برای آشنایان و عزیزانی که از نزدیک میشناسم رو دارم نسبت به بچه های سایت…

این شگفت انگیزه که این همه دوست، خواهر، برادر نادیده پیدا کردم تو زندگیم.

که وقتی کامنت میذارن، میخونم، بیشتر و بهتر باهاشون آشنا میشم، دوست دارم پیگیریشون کنم، بخونم از روندشون، حالشون، احساسات و عملکردهاشون و صد البته که تحسینشون کنم برای پله پله رشد و بهبودهاشون.

وجیهه بانوی نازنین فکر میکنم این دومین کامنت من برای شماست، چقدر خوشحالم که امروز و این لحظه وجودِ نازنینت رو کشف کردم و میتونم بخونم ازت.

به آغوشِ گرم خدا میسپارمت هر لحظه عزیزم.

بنویس؛ که زیبا مینویسی.

بنویس؛ که حال خوب پخش میکنی.

بنویس؛ که آگاهی و کلام ناب انتقال میدی.

خلاصه در یک کلام:

عاشقتم وجیهه بانوی.

خدایا شکرت برای روزیِ امروز، ثروتِ امروز همین اول صبحی در شروعِ روزم: وجیهه بانوی خوش سخن.

خدایا چقدر زیبا هدایتم کردی که روزم با شادی و انرزی بالا ساخته بشه، مرسی عشقم.

وجهیه بانوی نازنینم

همین الان 19:05 پنجشنبه 22 تیر نقطه آبی در بهترین زمان به چشمم خورد…

در خوش زمان ترین حالتِ ممکن.

زمانیکه چند ثانیه قبلش گفتم میشه یه نشونه بیاد الان، یه دایره آبی ببینم؟

ذهنم گفت امروز 5 تا پاسخ دریافت کردی، بازم پاسخ میخوای؟ سیر نشدی؟

گفتم نه، بازم پاسخ از دوستانم رو میخوام. دوست دارم گفتگوهارو…

هر چی بیشتر بهتر و بهتر و بهتر.

که رفرش زدم سایتو و پیامت رسید دستم.

وجیهه جان حوالی نیم ساعت پیش نجوا اومد که یه تعهدم رو غلغلک بده…

از خدا هدایت خواستم کمکم کنه…

با همسرم رفتیم خرید، اومد بربری تازه بخره برای شامش و با کارت حساب کنه که نانوای عزیز گفت خیراتیه…

الله اکبر…

قبلش داشتیم از روزیِ غیرِ حساب صحبت میکردیم با هم

و داشتم جریانِ کامنت حمید آقای حنیف رو واسش تعریف میکردم که عصر خوندم: کولرشون خراب شده بود و کاملا هدایتی مرخصی شون جور شد، با همکارشون رفتن منزل و کولر رو تعمیر کردن به اسانی و شیرینی. ماجرای برگشت و سانتافه رو هم تعریف کردم که خدا بهشون گفت من که همه ی کارهای تو رو انجام دادم چرا برای برگشت به محل کارت از من درخواست نکردی؟

من با یه سانتافه مثل این بر می گردوندمت…

به همسرم گفتم ما همون لحظه، معجزه ی حضور و هدایت خدا تو زندگیمون رو هم که ببینیم، بازم سریع یادمون میره…

منظورم خودمون بود نه آقا حمید.

خلاصه خیراتی بودن نان، برای من نشانه بود از روزیِ غیرِ حساب که خدا میده.

به خودمم کمک کرد که تو باورهام و تعهدم سفت تر عمل کنم…

این بربری فقط یه بربریِ خیراتیِ ساده نبود و نیست…

ارزش مادی اش از اون سانتافه هم بیشتره…

اگه من اهلِ دل باشم و درک کنم.

خدایا تو روزیِ غیر حساب میدی، دقیقا وقتی تله ی باور کمبود فعال میشه داخلم و میترسم که منجر میشه به بروز یکی از الگوهای مخربم…

تو دستم رو گرفتی و میگیری.

سپاس گزارتم خدای من.

وجیهه جان دیروز متوجه شدم روزیِ غیر حساب یا همون ثروت، فقط پول یا هدیه نیست، شونصدتا چیز دیگه هم هست که تا حالا قلبم خاموش بود روشون…

باید لیست مفصلی که نوشتم رو بخونم الان تا تاکید شه واسم چقدر دایره ی روزیِ غیر حساب خدا وسیعه.

تا الان 5 صفحه انواعِ روزیِ غیرِ حسابِ خدا رو نوشتم، میدونم بازم هستن…

خلاصه که نشونه هاشو فرستاد واسم در کوتاهترین فاصله تا بفهمم و خطا نکنم.

الهی الحمدالله

عجب کامنت دلبری نوشتی برام وجیهه جانم.

عجیب خفنه این قسمت:

در راه خود اول ز خودم بیخود کن

بیخود چو شدم ، ز خود به خود راهم ده

منم شما رو دوست دارم و از آرامش صورت و کلامتون آرامش میگیرم.

ممنونم ازت نشانه ی جذابِ این لحظه ام، وجیهه بانوی دوست داشتنی و لطیف.

ممنونم از حسِ نابی که در لابه لای خط های کامنتت بود و به من هدیه دادیشون.

خوشحالم که کامنتهامو میخونی و برام پاسخ مینویسی.

کامنت پاسخ از دوستان، یه دونه از روزی های غیر حساب هست که نوشتم تو لیستم. خدایا شکرت که امروز تا الان 6 تا بهم روزی دادی از این جنس یعنی پاسخِ دوستانم.

خدایا مرسی که منو نجات دادی تو عصرِ سومین روز از تعهد جدیدی که به خودم دادم و واسم خیلی خیلی مهمه.