پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 4

به نام خدای بخشنده و مهربان

سلام به همه عزیزانم

[[[[[پذیرفتن ]]]]]

مهمترین اصل زندگی و باورهای من اینکه من چیزی رو بپذیرم یا نه،؟؟ا

اگر بپذیرم میشه باور من

اینکه من هر اتفاقی در زندگیم میفته بپذیرم که خب اینکه طبیعی هست خیلی مهمه!!!

اینکه بپذیرم که هر اتفاق ناجالبی که میفته طبیعی هست خیلی مهمه!!!

من وقتی فرزندم حالش خوب نبود بردمش دکتر دکترهای متعدد ،و هر بار دکتر میگفت همینی که هست و طبیعیه بهتر میشه خوب نمیشه

من خیلی برایم سخت بود که بپذیرم آخه مگه میشه این طبیعی باشه ؟؟؟ راهی نداشته باشه؟؟؟؟

هر بار این سوال ازشون می‌پرسیدم که آخه یعنی راهی نیست میگفتن نه باید مراعات کنی!! مراقبت بیشتری کنی!!

اما این برای من اصلا پذیرفتی نبود تا اینکه دنبال راه حل بودم

وقتی دنبال چیزی باشه خداوند هم کمکت میکنه برای یافتن راه و خداوند هدایتم کرد به بهترین .و به قول عزیزی که می‌گفت بچم شفا پیدا کرده. فرزندم هر روز بهتر از دیروز شد و حالا خیلی عالی و خوب و سرحاله به لطف خدای مهربونم خدایا بینهایت ازت ممنونم

(این رو همینجا بگم که من در این مسیر خواستن واقعی رو تجربه کردم اینکه واقعا دنبال راه حل بودم .و حالا تفاوت بین خواستنها رو میفهمم اینکه خواسته من چیه ؟؟چیزی رو واقعا میخوای؟ ؟یا فقط میخوای؟؟)

اگر من می‌پذیرفت که خب باشه همه میگن طبیعی پس طبیعی دیگه و تحمل میکردم راه رو هم پیدا نمیکردم و البته این دوران همزمان شد با فایل استاد در مورد اینکه (میزان تحمل شما چقدره؟؟) و اون فایل به باورهای من خیلی کمک کرد که این طبیعی نیست و نمیشه که طبیعی باشه

خیلی مهمه که بپذیریم هیچ چیز غیر طبیعی، طبیعی نیست!،

میشه عاشقانه تر و صمیمانه تر و زیباتر و لذتبخشتر و آرام‌تر و ثروتمندتر و سالمتر زندگی کرد حتی بهتر و عالی‌تر از اینی که اکنون هست.

وقتی بخوایم خداوند حمایتمون و هدایتمون میکنه و راه رو بهمون نشون میده و راه رو باز میکنه و میشه همون که تو پای در راه بنمای هیچ مپرس که خود راه می‌گوید که چون باید کرد(شاید شعر رو درست نگفته باشم اما مضمونش مهمه )

مهم ایمان و توکل و امید به خداست

مهم اینکه من بپذیرم خداوند که خیر مطلق هست و من رو آفریده پس نمیتونه من و یا کسانی رو که آفریده طوری خلق کرده باشه که آرامش نداشته باشن. مهمه که باور کنیم که خداوند ما رو آفریده تا لذت ببریم

وقتی من کودکم رو میبرم پارک فقط به این نیت میبرم که بیشتر بازی کنه و بدوه و کمی در طبیعت باشه و در کل لذت ببره و خواسته من لذت بردن فرزندم هست. وقتی میبرمش پارک سعی میکنم هر طوری دوست داره بازی کنه اجازه بدم خودش انتخاب کنه سوار تاب بشه یا سرسره بدوه و مسابقه بده یا بشینه و نقاشی کنه .خداوند هم من رو آفریده روی زمین تا لذت ببرم و خودش به هر انتخابی که من میکنم احترام می‌گذاره کافیه من بگم چی میخوام دستمو میگیره هدایتم میکنه به سمتش ،،درست مثل رفتار من با فرزندم

من تمام این صحبت‌ها رو نوشتم تا فقط یک چیزی بگم و اونم اینه که من عمیقا باور دارم به این جمله استر هیکس که(((((ما اومدیم تا لذت ببریم))))پس خداوند هم مسیر و راه رو نشونمون میده کافیه همت کنیم و هر چیزی رو نپذیرم جز اینکه من اومدن تا لذت ببرم و غیر این یعنی یه جای کارم اشتباهه

در شرایط استرس زاچکار میکنم؟؟

خیلی تلاش می‌کنم حالمو خوب نگه دارم با گفتن ذکر باتوکل به خداوند،با صحبت کردن با خدا ،با سپردن به خودش

قبل‌ترها گریه میکردم یعنی کافی بود کوچکترین چیزی پیش بیاد و من بشینم و گریه کنم.

با این باور که خودم مسول اتفاقات هستم دنبال مقصر نیستم

سکوت میکنم در موردش با کسی صحبت نمیکنم مگر اینکه رفع بشه و یا بپرسن و صحبتش بشه

اگر امکانش باشه محیط رو ترک میکنم

اکر امکانش باشه میخوابم.

البته الان که فکر میکنم گاهی هم‌پیش اومده که گریه کنم اما نسبت به قبل خیلی کمتر شده

خدایا شکرت بابت همه چیز

خدایا شکرت بابت توکلم به خودت

خدایا شکرت بابت مسیری که سر راهم گذاشتی برای ساختن باورهای بهتر و زندگی آرام‌تر و زیباتر

خدایا شکرت بینهایت شکر به خاطر باورهای خوبی که در مسیر راهت ساختم و دارم

خدایا شکرت که هر چی دارم از توست

الهی شکر الهی شکر الهی شکر

خدایا مارا هدایت کن به راه راست راه کسانی که به آنان نعمت داده ای آمین یا رب العالمین

در پناه‌ خدای مهربانم باشید.