پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 4

به نام الله

سلام

وقتی با شرایط استرس زا یا چالش برانگیز مواجه می شوی، معمولا چه واکنشی نشان می دهی؟

من در کل آدم آرومی هستم و زیاد توی این شرایط نمیفتم ولی خب وقتی تو شرایط استرس زا باشم که اغلب وقتی هست که روی خودم کار نمیکنم چون وقتتیی که رو خودم کار میکنم و تسلط دارم میتونم کنترل کنم و میگم خدا بزرگه ته تهش همه ما میمیریم و مرگ هم یعنی وصل شدن به بینهایت و خدا و این اوج خوشبختیه و میتونم کنترلش کنم ولی بعضی وقتا که برام کنترل نمیشه مثل وقتایی که مسئولیت کاریو گردن گرفتم مخصوصا توی کار و موعد تحویلش داره میرسه و مثلا یه مشکلی برام پیش میاد قلبم تند تند میزنه و سرگیجه و یه کم بی حال میشم و سعی میکنم کارو هر جور شده جمع و جور کنم ولی وقتی شرایط برام خیلی سخته بشدت عصبی میشم و به همه گیر میدم آخر سر هم وقتی مسئله رفع میشه و من میفهمم چه فشاری بهم اومده و چقدر به خودم ظلم کردم حالت دلسوزی برای خودم دارم و از ته دل گریه میکنم و سبک میشم و بعدشم سعی میکنم به مسیر برگردم

و بعدش به خودم میگم چون این کارو دوست ندارم حل کردن چالش هاش برام سخته و دیگه همچین کارهایی قبول نمیکنم اخرین باری که توی این موقعیت خودمو قرار دادم چند ماه پیش بود که دوستم یه کلرفرما معرفی کرد که کار طراحیشو انجام بدم من معمولا نصف هزینه رو قبل کار میگیرم ولی اون گفت فعلا نمیتونم کارو شروع کن منم به دوستم گفتم گفتش خیاللت راااحت باشه ادم مطمینی هست منم همون موقع یه حسی بهم گفت این کارو قبول نکن و خودتو تو این دردسر ننداز و … ولی گوش نکردم و انجام دادم و من تو چه شرایط سختی نشستم کارو انجام دادم انقدر به سیستمم فشار اوردم ویندوزش پرید و یه هزینه هم کردم بردم بیرون دوباره نصبش کردن و کارو هرجور شد تموم کردم از خوشی خودم گذشتم چند روز و شبمو گذاشتم وقتی تموم کردم و عکسشو برا کارفرما فرستادم گفت برای خودم نبوده و من واسطه هستم و باید به کارفرمای اصلی بگم هزینه رو واریز کنه اونم هیچوقت واریز نکرد و گفت کلا اون کار رو نمیخواد انجام بده و اینطوری شد کل زحمت من هدر رفت و من فهمیدم چه اشتباهی کردم و معنی ظلم به خود رو واقعا فهمیدم چون داشتم رو فایلهای استاد کار میکردم فهمیدم مقصر خودم بودم و یه ماه بعدش که یه کار ریگه برام اومد و میدونستم به روحیاتم نمیخوره سریع رد کردم باورتون نمیشه همون لحظه یه سفر خونوادگی برام جور شد و رفتیم و کلیییی بهم خوش گذشت تو سفر دائم میگفتم ببین این پاداش خداست چون نخواستی خودتو تحت فشار قرار بدی چون برلی خودت ارزش قائل بودی و کلی لذت بردم ….

و اما ادامه سوال …. من وقتایی که تو شرایطی قرار میگیرم که مجبورم تصمیم مهمی بگیرم و تردید دارم استرس منو میگیره و بهم میریزم اصلا نمیتونم با خانواده م مشورت کنم بیشتر عصبی میشم و دوست دارم با یه ناشناس بیشتر حرف بزنم تا آشناها ….

گاهی وقتا هم در مقابل بعضی شرایط مثل تصادف و دعوا و… من سکوت میکنم و خیلی گوشه گیر میشم و فقط دوست دارم زود زمان بگذره و اون شرایط رفع بشه….