پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 4 - صفحه 17

به نام خدا ی مهربان، غفور و صبور و بخشنده و ریلکس در برابر رفتارهای افراد که نه شادی بیش از حد مون خدا رو پر هیجان و احساساتی میکنه نه غم و اندوه و گریه و زاری ما در احساساتی کردن خدا تاثیرداره ،بلکه حال و احساس ما چه خوب چه بدش فقط برای ما اتفاقات هم سنگ و هم فرکانس با افکار و باور هایمان را رقم میزند نه برای خدا .

تمام اتفاقات زندگی ام را خودم با ارسال فرکانس هایم رقم میزنم .

من هستم که زندگی هر روزم را ،سرنوشتم را ،اتفاقات قشنگ وبد زندگی ام را رقم میزنم ،ممممننننننننننننن،نه هیچ عامل بیرونی دیگری ،مثل افراد ،مثل وضعیت اقتصادی کشور ،وضعیت هوا ،وضعیت دلار ، یا فرهنگی که در جامعه ما هست این ها همه عوامل بیرون از من هستند وهیچ قدرتی در عوض کردن شرایط زندگی ام ندارند ،هیچ قدرتی ،هیچ قدرتی وجود ندارد به غیر از قدرت درونی خودم ، به غیر از افکار و باور هایم ،

استاد عزیزم از تکرار این صحبت های قشنگی که اولِ این چهار قسمت از الگو های تکرار شونده دارید میزنید خیلی واضح و روشن به ما میگویید که ما عقل سر مون بیاد این خودمون هستیم که افسار ذهنمون رو در دست داریم پس خودمون به هر جا که خواستیم ذهن را هدایت میکنیم .هیچ عامل بیرونی وجود نداره ،

وخیلی واضح به من میگید که تو باید هر لحظه این جمله ها و این صحبت ها رو به خودت بگی .وچقدر برای شما استاد عزیزم تکرار باور های درست لذت بخشه و هیچ وقت صحبت هاتون عوض نمیشه

همیشه اصل و اساس قانون رو هی برای خودتون تکرار میکنید .من از متن روی فایل میگم اخ جون یک فایل جدید. اما وقتی گوش میدهم با خودم میگم عه این صحبت ها رو که تو فایل قبلی هم گفته بود میگم نکنه من دوباره و سه باره دانلودش کردم اما وقتی گوش میدم یه زنگی تو گوشم میخوره که بابا اگر میگی تکراریه پس چرا هنوز تو گذشته ها سیر میکنی پس چرا حرفای استاد خیلی سخت تو کلت میره .

پس باید این مسئله را خیل سهل نپنداری ،وسفت و سخت بچسبی به حل ریشه ای مسأله.

هر شرایطی که پیش میاد خودمون هستیم که با واکنش نشون دادن ما نسبت به ان مسایل به وجود می اوریم .

با باور های بنیادینمان شرایط رو رقم میزنیم ،

یک سوال خیلی مهمم دیگر

وقتی به یک شرایط به شدت استرس زا بر میخورید چه واکنشی نشون میدی ؟؟!!یعنی الگوی تکرار شونده ات در این جور مواقع چیه ؟!

من ادمی هستم که الگو های تکرار شونده ام اینها هستند 1-معمولا استرس شدید در زندگی من فراوان هست خیلی هم از بابت این قضیه سر درگمم که چطوریه که باید این همه در طول روز به دلایل مختلف عصبانیت من بره رو صد

2-چرا باید این همه کنترل افکار و رفتار هایم از دستم خارج بشه

3-چرا من بیشتر اوقات با بچه هایم دعوا کنم

چرا در برابر شیطنت و بازیگوشی بچه ها اینقدر به هم بریزم اینقدر قدرت کنترل افکارم از دستتم خارج بشه ،چی میشه که من این طوری میشم؟چرا خیلی ها این طوری نیستند ،

چرا خیلی ها در برابر مشکلات و تضاد ها و چالش ها میتوانند ریلکس باشند ،

چطور میتونم جواب این سوالات را پیدا کنم .؟؟

معلومه باید هواسم روی خودم باشه نه روی رفتار های بقیه نسبت به من ،رفتار های بقیه آینه رفتار های من هستند ،انعکاس رفتار های من هستند .

استاد عزیزم من وقتی عصبانی و استرسی میشوم بی برو برگرد ضعف شدیدی وجودم رو فرا میگیره باور میکنم که من ضعیفم .قدرتی در کنترل شرایط ندارم ، ناخود اگاه میزنم زیر گریه هی اون اتفاق رو برای خودم مرور میکنم هی میزنم زیر گریه اما همون لحظه های هم که. گریه میکنم به خودم میگم من الان چرا گریه میکنم

چرا اینقدر ضعیفم ،اما ذهن باز دلیلی برایم میاورد:که چون ضعیف و ناتوانم ،چون بدبختم ،چون بی شانسم ،چون قربانی شرایط شدم ،اعتماد به نفسم به کل فروپاشی میکنه در لحظه عصبانیت ،

چقدرررررر طولش میدم تا حالم رو خوب کنم ،چقدر به درو دیوار و وسایل خونه گیر میدم پرتشون میکنم ،در شستن ظرفها همشون رو به هم میکوبم ،خدایی ناکرده همون لحظه طفلای معصوم من دوتا دختر هام بیان چیزی بخوان بهشون با صدای بلند و خشن حرف میزنم و میگم ساکت شین الان اعصابم خورده. حال و حوصله شما ها رو دیگه ندارم ، با من یکی کاری نداشته باشید بزارین تو حال خودم باشم

دوست دارم تو تنهایی خودم برم گریه کنم .گلایه و شکایات رو پیش خدا ببرم .

همه میفهممد که الان یه چیزیم شده از حال و قیافه و طرز صحبتم طرز رفتارم مشخصه ،

برعکس وقتی عصبانی میشم هی بقیه بیشتر سعی دارند که رو مخ من راه برند ، هی کاری کنند که بیشتر عصبانی بشم .

در موقعی که یه استباهم بخواد رو بشه کلی پیش خودم تو ذهن خودم با طرف صحبت میکنم که ببخش من مقصرم دیگه تکرار نمیشه ،

وچقدر ارامشم تا دوسه روز به هم میخوره و حالم بده همش تو خونه راه میرم دوست دارم یا هیچ کی نباشه یا هم کسی باشه که برای من دل بسوزونه ،نه اینکه سرزنشم کنه

اخر،،، بعد دوسه روز به خودم میام میبینم که با این کارها هیچ نتیجه ای نگرفتم که هیچ تازه بدتر هم شدم خوب که گریه هامو میکنم به بچه هام گیر میدم و حتی اون ها رو از یه سری چیزها محروم میکنم . به خودم میام که چقدر اشتباه کردم چرا من این رفتار ها رو دارم ،

دیگه تکرار نمیشه قول میدم که تکرار نشه ،،،اما دوباره و دوباره ،تکرار میشه

قبلا خیلی خیلی شدید و با تعداد بیشتر بود این الگو برام

اما حالا شروع میکنم به ظرف شستن ،جارو زدن ، به باغچه آب دادن ، کندن علف های هرز باغچه ، فایل گوش دادن ، کامنت نوشتن ، تو دفتر نوشتن و سپاسگزاری نعمت ها. اما هنوز الگوی تکراری من نشدند که ناخود اگاه شکر گزاری کنم ، الگوی تکراری من نشدن که حالو احساسم را سریع با بازی با دخترهام خوب نگه دارم .

الگو نشده برام که برم دوش اب سرد بگیرم

الگو تکراری من نشده که پیاده روی کنم آهنگ قشنک و مثبت گوش بدهم . وچقدر با وجود رفتار ها و الگوهای تکرار شونده منفی زندگی برایم رنج اور می شود ،

وچقدر فراموش کار میشوم برای اینکه من عباسمنشی هستم وفراموش کار هستم برای اینکه مسیر من جدا ست ،. مسیر من مسیری به سمت موفقیت هست.

وچقدر حاضر میشوم به خودم صدمه بزنم با دست های خودم مسیر را برای خودم سخت کنم .

من تغییر کردم اما نه اونقدری که راضی باشم. از خودم

همه ی عزیزان را به خدای بزرگ میسپارم

برای خودم ارزوی بهترین ها رو دارم