پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 5

به نام خدای مهربان

سلام به استاد عزیزم و خانم شایسته مهربان و

دوستان خوبم

جلسه پنجم الگوهای تکرار شونده این قسمت فرار

از مواجه شدن با چه موضوعات و‌شرایطی فراری

هستیم؟

اولین موضوع در مورد کامنت نوشتن بگم من کل

زمان بیداریم بعداز اینکه کارهای روتینم رو انجام

میدم و در موضوع مورد علاقم فعالیت میکنم بقیه

زمانم رو یا فایل گوش میدم یامی‌نویسم و کامنت

میخونم ولی از کامنت نوشتن فراری هستم چرا

اولین دلیلش دوره لیاقت مقایسه هستش وقتی

میبینم دوستان به قول استاد کامنت نمینویسن

مقاله مینویسند احساس میکنم من چیزی برای

گفتن ندارم و دوم اینکه کامنت نوشتن خیلی دقت

و زمان میخواد و من ندارم و جمله بندیم خوب

نیست و از اینکه آشنایی و یا خانواده و دوستی

کامنت من و بخونه و منو قضاوت کنه میترسم(دوره عزت

نفس،ایا میتونی بدون ترس ابراز عقیده کنی حتی زمانیکه

بقیه مخالف تو باشن) برای

همین فراری هستم و فقط میخونم در

صورتیکه توی این چند روزه دو،سه کامنت نوشتم

خیلی تاثیر داره یعنی فایل‌هایی رو که گوش دادم و

کامنت خوندم با نوشتن کامنت توی سایت مطالب

و آگاهیها توی ذهنم مرتب ودسته بندی میشه

نتیجه گیری میشه برام مثل

زمان تحصیل که انشا مینوشتیم آخرش باید در دو

سه خط نتیجه گیری میکردیم

ولی الان که روی دوره عزت نفسم کار میکنم تصمیم

گرفتم از قدم‌های کوچیک شروع کنم وبر ترسام

غلبه کنم هر جا ذهنم میگه نه اینو ننویس و منو میتروسونه

دقیقا همون کارو انجام میدم نمی‌خوام تا آخر عمرم

توی ترس باشم

من از مهمانی رفتن و مهمانی دادن فراریم چرا چون

توی مهمونی های ما فقط غیبته ،قضاوته،چرا لاغر

شدی ،چرا چاق شدی ،چرا بچه دار نمیشی،چرا

ازدواج نکردی ،چرا پسرت بیکاره ،در مورد مریضی

حرف میزنن ،همه کارشناس تغذیه هستن ،همه

دکتر هستن ،برای اینکه مثلاً خوش بگذره و بخندن

بقیه رو مسخره میکنن مدام مقایسه و هزار تا

موضوع حاشیه ای که تا روزها حال منو بد می‌کنه

و دوست ندارم و موضوع دیگه من کمال گرایی

دارم و دوست دارم همه چی در مهمونی عالی باشه

چند نوع غذا و یه پذیرایی عالی به خاطر عزت

نفس پایین و نیازم به تایید شدن توسط مهمانها

وقتی مهمون میاد خیلی تحت فشار و استرس

هستم و ساعتها سر پا هستم و خسته میشم

از آشپزی فراری هستم چون بچه هام بد غذا هستن

و ایراد میگیرن

از رابطه با افراد با سواد و موفق و با فرهنگ فراریم

چون خودم تحصیلات دانشگاهی ندارم و خودمو

مقایسه میکنم و اونا رو‌بت میکنم

از رفتن به مراسم ختم و عیادت مریض فراریم حالم

خیلی بده میشه

از چکاپ دادن و در کل مطب و بیمارستان و

داروخانه و آزمایشگاه و کلا دیدن افراد بیمار

متنفرم از فرار گذشته اگه جاییم درد میگیره ولش

میکنم تا خودش خوب بشه

از خوردن قرص مسکن فراریم چون به شدت از

اعتیاد میترسم احساس میکنم یه دونه مسکن

بخورم بدنم عادت می‌کنه و درد رو تا جایی که

اورژانسی بشم تحمل میکن

از تلفنی حرف زدن فراریم خیلیا با تلفن ساعتها حرف

میزنن من کل زمانم در طی یک ماه با وجودی که

توی شهر تنهای تنها هستم و فقط همسرم و بچه

هام هستن و ماهها خانوادم و ندیدم ماکزیمم

تماسم در طی یک ماه به یک ساعت نمی‌رسه

من از صحبت کردن در رابطه م فراریم چرا؟چون هر

بار که می‌خوام با همسرم حرف بزنم سریع عصبانی

میشه شروع میکن به بدوبیراه گفتن و میگه

مشکل ما هیچ راه حلی نداره و نمی زاره حرفمو

بزنم خیلی وقته به خاطر اینکه دعوا نشه دیگه حرفی

نمی‌زنم به خاطر الگوهای تکرار شونده همسرم و

خودم وشرک و ترس دریه سیکل اشتباه داریم ادامه می‌دیم

از قضاوت شدن فراریم خیلی تصمیمات رو باید

بگیرم ولی بخاطر ترس از حرف مردم و قضاوت

شدن فریز شدم

از آرایش کردن فراریم احساس سنگینی و خفگی میکنم

از سوسک و حشرات به شدت فراریم و میترسم

از رانندگی کردن فراریم با وجودی که 15ساله

گواهینامه دارم ولی هر بار که می‌خوام رانندگی کنم

همون اول همسرم به شدت عصبی میشه دعوا

می‌کنه منم اونقدر استرس میگیرم که نمیتونم

رانندگی کنم تصمیم گرفتم تا خودم ماشین نخرم رانندگی نکنم

تا این پنج جلسه که گوش کردم فکر کردم ریشه

مساعلم و الگوهای من برمیگرده به نداشتن عزت

نفس احساس ارزشمندی و لیاقت

سلامت و موفق باشید