پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 6

خوب من توی روابطم اینجوریم که آره طرف مقابل من رو دوست نداره…در صورتی که شاید طرف دوست داشته باشه ولی من این حس رو دارم که طرف واقعا من رو دوست نداره…در روابط عاطفی اینجوریم که من رو دوست نداره و یک شخص دیگه و یک دختر دیگه رو دوست داره که اغلب از این میاد که جلوی من به طرف مقابل مقداری توجه میکنه…البته الانم که دارم فکر میکنم بازم به نظرم میاد که اون افراد رو دوست داشتن… حتی الانم نمیدونم…حتی راجع به پدر و مادرم هم…هنور هم گاهی اوقات فکر میکنم پدرم واقعا من رو دوست نداره صرفا چون بچش هستم فکر میکنه من رو دوست داره یا صرفا با هم پیش میریم و شاید واقعا هم من رو دوست نداره… حتی یادمه موقعی که حدود 19 سالم بود یا حتی 20 سالم بود دیگه نتونستم جلوی خودم رو بگیرم و بلند بلند جلوی پدر مادرم گریه میکردم که آره شما واقعا من رو دوست ندارید در صورتی که اون ها بهم میگفتن نه ما تو رو دوست داریم… زمانیم که دبیرستانی بودم فکر میکردم پدر مادرم خواهر کوچیک ترم رو بیشتر از من دوست دارن که بهم گفتن که نه ما دو تاتون رو به یک اندازه دوست داریم… ولی من حتی الانم فکر میکنم پدرم خواهرم رو بیشتر از من دوست داره و همین الانم چند قطره اشک ریختم… چون از اینکه پدرم من رو شاید خیلی دوست نداشته باشه ناراحت میشم… ولی همیشه وقت بچه بودم از فامیل میشنیدم خوشبحال هر کی دختر فرزاد بود… چون پدرم خیلی وقتی بچه بودم بهم میرسید… همیشه با هم بازی میکردیم… اون موقع واقا بهترین دورانم بود… میتونم بگم پدرم اون موقع من رو دوست داشت.. فکر میکنم از وقتی وارد دوران راهنماییم شدم و بعد از اینکه خواهرم به دنیا اومد دوست داشتن پدرم بهم کم تر شد… اصلا نمیدونم چرا الان که دارم اینا رو مینویسم اشکام دارن میان… چون شاید واسه نوشتن این جواب تا اعماق وجودم نفوذ کردم… تا حالا یه رابطه ی عاطفی نداشتم… میدونم کسایی بودن که با من میخواستن وارد رابطه عاطفی بشن و حتی پا پیش گذاشتن و حتی من اون زمانا مقداری به اون ها حس داشتم… ولی همیشه رد کردم یا پیچوندم… همیشه در اون زمان ها یه عیب و ایرادی به اون ها میچسبوندم که اغلب هم منطقی نبودن ولی با اونا خودم رو گول میزدم که این آدم مناسب رابطه نیست… ولی با خودم دروغ که ندارم… میدونم که به خاطر باور ها و احساسات غیر منطقی خودم بوده که اون ها رو رد کردم. در صورتی که خیلی دلم یه رابطه عاطفی خوب میخواد. امیدوارم یه روزی واقعا برسه که باور داشته باشم پدرم واقعا من رو دوست داره.. هر چند که اصلا اینکه انسان دیگه ای آیا من رو دوست داره یا نه نباید اونقدر برام مهم باشه و توی زندگیم تاثیر بذاره ولی اینکه پدرم ممکنه من رو خیلی زیاد دوست نداشته باشه ناراحتم میکنه.

فکر نمیکردم کامنتم طولانی بشه… فکر میکردم نهایتا یک خط بشه ولی زمانی که شروع کردم به نوشتن، کلمات خودشون میومدن.