پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 6

بنام خدا

در روابط با دیگران ، بخصوص روابط عاطفی چه نقشی را ایفا میکنی؟

از دوران نوجوانی و دربین دوستام همیشه کمک کننده وناجی بودم وخودم هم تا جایی که میتونستم به افراد کمک میکردم .واین در حالی بود که بیشترین ضر به رو هم از همین افراد میخوردم . در نقش حامی دلسوز دایه مهربانتر از مادر..والان که فکر میکنم میبینم من تایید میخاستم از بقیه که از کمبود عزت نفسم میومد.خیلی جاها نقش قربانی رو بازی میکردم . یادمه یه مدت برادر زادم یه دوره ای لوسمی گرفت ومن چون مجرد بودم وخوب مهر بونم بودم وحمایتگر هم بودم و…. یه مدت از همه کارام افتاوه بودم ویه پام بیپارستان بود ویه پام خونه و خیلی به خودم افتخار میکردم گه دارم کمگ میکنم وخدا منو میبینه وخواسته هامو براوروه میکنه …طبق اونوچیزایی که تو مغزمون گرده بودن ( ادم خوب به دیگران کمک میکنه ..حالا اگه برادرت باشه که دیگه واجبه وهزارتا حرف مزخرف دیگه)

حالا بماند که بعدش بدهکار هم میشدم

البته الگوی من توای موارد مامانم بود که روش نمیشد به کسی نه بگه و همش خودخوری میکرد ونگران بود واسنرس داشت که اخرش با cancer از دنیا رفت .‌

حالا یه چیز دیگم یادم اومد از بچگی هر جا میرفتم تو فامیل درو همسایه و.به من میگفتن تو چفدر مظلومی واین شوه بود باور من وتو خود بخوان حدیث مفصل….

تو بحثا وگفتگوها همیشه میخاستم به سمت ارامش هدایت کنم بحثو ولی خوب کاسه کوزه ها سر من میشکست

کم کم بزرگ شدم ووارد زندگی شدم با کسیکه اوایل تا بحث میشد من کوتاه میومدم هر دفم برا خودم دلیل میاوردم که حالا دستش تنگه وحالا سر کارش مشکل داره تا اینکه چشامو وا کردم دیدم همش من دارم کوتا میام ودارم قربانی میشم واصلا من مهم نیستم و طرف هر کادی دلش میخاد میکنه ومیگه تو خونه خودم راحت نباشم ؟ به توام جواب پس بدم؟ ومن همش دنبال راه نجات بودم تا اینکه وارد سایت شدم .با دوره عژت نفس شروع کردم ودیگه بحثا کمتر شد ومنی که همیشه نقش حامی یاریگر دایه رو برای همسرم داشتم دیگه کاری به کارش ندارم اگه جلو ت ی وی خوابش ببره وروش پتو نباشه یا مریض بشه وغذای مناسب نخوره و …. به خودم میگم خودش اینقدر میفهمه که چکار باید کنه..عیبی نداره بزار ببینه نتیجه کارش چی میشه..تا خودش نخواد هیچی درست نمیشه. یادمه اوایل که روش پتو نمیزاشتم چند بار میخاست با حرفاش به من احساس گناه بده ..ولی وقتی دید من همچنان مصمم هستم .اگه سرما هم بخوره نمیاد جلو من اه وناله کنه..خخخخخخ

اما در مورد دخترم که سه سالشه .وقتی کوچکتر بود حیلی ازش مراقبت میکردم و هر جا میرفت دنبالش بودم …الان تا حدی ازادش گزاشتم اما 100 درصد نه چون به نقرم کوچیکه هنوز و باید از دور بپامش. که کار خطر ناکی نکنه . کم کم پذیرفتم خدا اون رو هم هدایت میکنه حتی اگه من نباشم.

درسته تغیراتم خیلی بزرگ نبوده اما همینا رو براخودم بزرگ میکنم تا به ذهن چموشم بفهمونم منوتا اینجا اومدم بقیشم بت کمک خدا میرم جلو ..الخیر فی ما وقع