پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 8

پروردگارا! از اینکه یک‌بار دیگر مرا لایق حیات دانستی شکرگزارم. از اینکه فرصت یک شروع مجدد را به من عطا کردی متشکرم. از تو می‌خواهم به من درک و درایتی بیش از پیش ببخشی تا امروز اشتباهات دیروز را تکرار نکنم. فرصت‌هایی را که در اختیارم قرار می‌دهی از دست ندهم و از یاد نبرم که شاید فقط برای امروز بتوانم دوستانم و یارانم را دوست بدارم. معبود بی‌همتای من! شکرگزارم که از راه‌های حکیمانه‌ات من را به آنچه خیر و صلاحم است، می‌رسانی.

سلام جان جانان، عزیزای دل، دوستتون دارم بی نهایت

بعد از بررسی و کنکاش اندر احوالات زندگیم به یه سری ترس هایی پی بردم ک می‌نویسم:

«ترس از دست دادن»

از دست دادن هر چیزی، چه وسیله و شیئ باشه چ رابطه چ سلامتی چ مالی و …….

همین چند وقت پیش کولر ماشینو درست کردم با اینکه زبانی شکرگزاری میکردم برای درست شدنش ولی همش ترس و استرس از اینکه نکنه دوباره خراب بشه، تو این هوای گرم اگه یهو کار نکنه چی!!!!؟؟؟.همین افکار کار خودشو کرد و این بار هزینه ی سه برابری رو دستم گذاشت.

رابطه ای که رویایی داشت پیش می‌رفت با همین افکار منفی ک نکنه بهم بخوره، به یک باره از هم فرو پاشیده.

خدا نکنه یکی از دورو بریام یه سرمایی بخوره یا سردردی بشه

به یکی دو روز نمی‌کشه ک منم همون علائم و پیدا میکنم.

من عاشق سفر کردنم.هر دو سه ماه یه بار یه سفر در حد توانم میرم.بعضی وقتا ک میخوام تو هزینه هام صرفه جویی کنم و استرس پول خرج کردن دارم از درو دیوار هزینه های اضافی رو سرم می‌ریزه. که نشه پول درست حسابی پس انداز کنم برای سفرم.

« ترس از پیش اومدن اتفاقات ناخوشایند»

ده دوازده سال پیش که پدرمادرم میخواستن برن سفر، یه استرس و ترسی افتاده بود به جونم که نکنه اتفاقی براشون بیفته.انگار تو دلم رخت میشستن.آروم قرار نداشتم.جالبه بااینکه سلامت رسیده بودن و همه چی خوب داشت پیش می‌رفت ولی ترس و نگرانی من ادامه داشت که تو راه برگشت اون اتفاق وحشتناکه افتاد و سرنوشت زندگی هممون از اون روز دگرگون شد.

اکثر فامیل نشستن منتظر که ببینن من با وجود داشتن این همه خواستگار و رد کردنشون بالاخره کی و انتخاب میکنم.نمیدونم چرا بحث ازدواج من براشون آنقدر داغه‌.

همیشه وقتی قراره مهمونی بیاد یا مهمونی بریم همش ترس و نگرانی شروع شدن این بحث ها و کنجکاوی اهالی فامیل و دارم.و بدون استثنا این موضوع عنوان میشه تو همه ی جمع هایی که حضور دارم.بدین سان من فراری شدم از جمع های فامیلی و دورهمی هامو محدود به دوستای نزدیکم کردم‌.

« ترس از کارما و عذاب الهی»

هر وقت ک مرتکب اشتباهی شدم، ناخواسته دلی شکسته شد بخاطر رفتار یا قضاوت اشتباهم تا مدتها این ترس و نگرانی با من بوده ک حالا چ کارمایی درانتظارمه

سخت خودمو می‌بخشم احساس میکنم خدا هم سخت میگذره ازم.این افکار و حرفای منفی خیلی عذاب اوره برام و تا مدت ها احساسمو منفی میکنه، زندگیمو تحت تاثیر قرار میده.

تواب بودن خدا رو فراموش میکنم و خودمو زیادی درگیر این افکار منفی میکنم.

« ترس از دیر شدن و دیر کردن»

همین ترس باعث شده خیلی جاها عجولانه تصمیم بگیرم و عجولانه رفتار کنم و کارها خراب اندر خراب شده….

واقعا این همه ترس آخه چرا؟؟؟؟؟؟؟؟