پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 9

سلام رضوان جانِ نازنینم.

داشتم سپاس گزاری مینوشتم، یهو اومدی تو یادم و احساسِ دلتنگی کردم برات.

اومدم ایمیلم که پیدات کنم و کامنتتو بخونم که رفعِ دلتنگی شه و هدایت شدم به این کامنت.

عجب کامنتی نوشتی.

صادقانه شو بگم با همش ارتباط برقرار نکردم، یعنی یه مقدار با مدار فعلیم همراستا نیست، خیلی جلوتر از منه …

اما یه کوچولوش رو درک کردم:

اینکه سوال بپرسم از خودم چرا میخوام به این هدفم برسم؟

دلایل و انگیزه هام چین؟

بعد با عشق از رسیدن به هدفم با خودم صحبت کنم و ببینمش.

رضوان جان، اومدم هم یه صله رحم انجام بدم تو عالمِ خویشاوندی مون (ایموجیِ اومدم خودتو ببینم، همون یه چایی کافیه)،

هم لذت ببرم از خوندن یه کامنت دیگه ازت.

ممنونم که چیزی که برای خودت خوب هست رو با سخاوت منتشر میکنی تا بقیه هم مزه ی این خوبی رو بچشن. (به قولِ خودت به شرطِ هم مداری)

خیلی جالبه، اتفاقا امروز داشتم فکر میکردم من اگه یه محصولِ استاد رو هم در حالِ حاضر نداشته باشم، بچه ها لطف میکنن و تو کامنت هاشون از اون محصول و آگاهی هاش مینویسن، اینطوری کامنتها میشه گنجینه ای از آگاهی های استاد+ تجربیات بچه ها از فایلهای استاد (هدیه، محصول)

الان دقیقا فکر امروزم رو تو کامنتت دیدم، نوشتی از محصول قدم و کتاب رویاها…

منم یه هدیه از طرف استاد که برای دوره کشف قوانین زندگی جلسه شگفت انگیز 9 هست، میذارم که سفره ی اطعامِ نعمت ها شیرین تر شه:

اولا بگم که به شخصه، سمانه صوفی، دیوانه ی جلسه 9 دوره کشف قوانین زندگی هست.

بارها شنیدم، امروز هم مجدد هدایت شدم به سمتش…

این قسمت ارزشی بی نهایت برای من داره.

فرکانسِ استاد به شدت بالاست، حتما باید تصویری ببینم فایلو تا بیشتر لذت ببرم، کلام استاد به شدت به جان و دلم نشسته، هر بار بیشتر از گذشته.

استاد نه تنها با کلام صحبت میکنن، بلکه با چشمهاشونم صحبت میکنن با آدم تو این فایل…

چه آرامشی…

خدای من…

این قسمت رو قبلا برای یاسمن جان کامنت کرده بودم ولی یادم نمیومد برگرفته از کدوم محصول استاد هست که امروز متوجه شدم.

سوال مهم از خودم:

نسبت به هر موضوعی، هدفی، خواسته ای: محتاجی یا اشتیاق داری؟

احتیاج از باور کمبود میاد، از ناامیدی و وابستگی

اشتیاق از باور فراوانی میاد، از امید، رهایی و تسلیم بودن.

امیدوارم خوب درک کرده باشم فحوای این قسمتِ ارزشمند رو.

و یه جمله ی کوبنده و محکم دیگه:

به محضِ اینکه محتاج شی، وابسته شی، از دست میدی.

فرقی نمیکنه تو چه موضوعی باشه…

وای خدا، چرا هر بار میشنوم این فایل رو دیوانه میشم؟

از بس درسته…

حقیقیه

اصله

انگار دقیق داره میزنه به هدف

نمیذاره بازیگوشی کنم، محکم صحبت میکنه باهام این آگاهی …

به عبارتی نکته مهم اینه سمانه با چه نگاهی به یه موضوع (هدف- خواسته- درخواست- چالش) توجه میکنی؟

باور کمبود که علائمش میشه: ترس، استرس، اضطراب‌، خشم، ناتوانی، ناامیدی، بلند نشدن و سکون

یا باور فراوانی که علائمش میشه: امید، شادی، نشاط، آرامش، انگیزه، حس خوب، بلند شدن و اقدام کردن

ضمن اینکه میدونی:

خدا به انسان وعده فزونی و فراوانی داده و وعده ی خدا حقه.

و شیطان وعده فقر داده، و وقتی دنباله روش بشی وعده هاش بادِ هواست، به راحتی میزنه زیرِ همه چیز…

به راحتی زیرِ پاتو خالی میکنه میگه میخواستی انجام ندی، خودت خواستی…

انتخاب تو کدومه؟

فراوانی یا فقر؟

خدا یا شیطان؟

این تلنگر خوبیه برام، چون باعث میشه تا ذهنم میخواد چموش بازی در بیاره بره سراغِ باورهای محدود کننده و کمبود، یادم بیوفته میخوای طرفِ کی بایستی سمانه؟

خدا یا شیطان؟

اینجاست که میتونم بهتر درک کنم توحیدی فکر و عمل میکنم یا شرک آلود…

الهی شکر برای هر پله آگاهی، هر پله رشد، هر پله درک، هر پله بهبود …

اومدم صله رحم کنم با رضوان جان، رفتم سراغِ تحلیل با خودم (سبب خیر شدی رضوان جان، دمت گرم)

رضوان جانم، قلبت پر از نور باشه که سخاوتمندانه به اشتراک میذاری آگاهی های دریافتیت رو.

ماچ به روی همچون ماهت.

الهی شکر برای آشناییِ من با مبحثِ مهمی به اسم کنترل ذهن، توسط استاد عباس منشِ عزیزم

سلام یگانه جانِ قشنگم.

یگانه ی زیبای خدا که هم زیبایی صورت داری و هم باطن.

چه کردی با من با این کامنت…

به به

احسنت به تو که درک کردی قدرت خلق توسط خودت رو، و به بهترین شکل استفاده کردی.

مبارکتون باشه هم منزل، هم ماشین، همه همه ی خلق هایی که به لطف و فضل خدا انجام دادی یگانه جانم، نوشِ جانت.

از ابعاد مختلف تحسینت میکنم:

ایمانت.

عمل به ایمان.

توحیدی اقدام کردنت.

توجه به زیبایی ها.

سپاس گزاری و …

عجب مثالِ بی نظیری نوشتی.

همینطور که میخوندم هی لذت میبردم، کنجکاو و مشتاق تا پایانِ کامنت.

یه چیزی که خیلی خوشم اومد از کامنتت اینه هر مرحله هر عملی که انجام دادی عنوانش رو آخرش توی پرانتز نوشتی، اینطوری تمرکز روی اون قسمت بالاتر رفت برام.

خوشحالم و سپاس گزار خدا که تو مدارت قرار گرفتم و دسترسی پیدا کردم به این کامنتِ عالی.

علاقه ی من به مدارها بیشتر و بیشتر میشه.

الان، داشتم تو دفترم سپاس گزاری مینوشتم و آهنگ ملکا رو گوش میدادم، تو ذهنم میگفتم اگه با دوستم بهاره (از دوستانِ جانِ جانانم در اوریگامی) هم مدار شیم اینجا همو پیدا میکنیم، چون پیشنهاد داده بودم بهش برای ادامه ی گفتگوهامون بیاد اینجا، قبلا تو تلگرام گپ میزدیم در مورد مسیر رشد و بهبود و چون تلگرام رو پاک کردم، ایده اومد اینجا ادامه پیدا کنه رابطه مون.

دیروز پیام داد منو تو سایت پیدا نمیکنه، گفتم سرچ کنه و مختصر توضیح.

الان یهو آگاه شدم، دخترِ خوب، از قانون کمک بگیر، قانون میگه: هم مدار که بشید اتفاق میوفته، همو پیدا میکنین، خیلی آسان و ساده و شیرین.

چقدر این جهان و هستی نظم داره و همه چیزش سر جای درست خودشه.

این نظم، از قوانین میاد و اجرای بدون هیچگونه تغییر این قوانین.

این برای منِ انسان، خیلی حُسنه، چون با اطمینانِ بیشتری میتونم به قوانین گوش بدم، انجامشون بدم و مطمئن باشم نتیجه ی درست و مورد نظرم حاصل میشه.

اگه نشه، یعنی من یه جای قانون رو خوب درک نکردم، وگرنه مو لایِ درزِ قانون نمیره…

خوبیش اینه، قانون، پارتی پازی هم نداره…

شاید تو قوانینِ جامعه و کشورها، پارتی بازی، ورود کنه، اما در قوانینِ خدا هیچگونه پارتی بازی در کار نیست…

این عینِ عینِ عدالته.

یعنی اگه منم طبق قوانین و درست عمل کنم، میتونم همون نتیجه ای رو بگیرم که انسان های موفق و برجسته (از همه لحاظ) بهش رسیدن…

اگه نگرفتم یا نمیگیرم، یه چیزی در درونِ من درست اجرا نمیشه…

الان مثالی تو ذهنم عبور کرد که تا طبقِ قانون عمل کردم، جوابِ عالی یا حتی فوقِ عالی داد، وقتی از رعایتِ قانون خارج شدم جواب هم قطع شد.

مثالم در مورد قانونِ سلامتی بود…

یه چیزی حس کردم دقایقی پیش:

سمانه جان: در مرحله اول ببین و خوب درک کن و متوجه شو واکنش هات چی هستن، چه زمانی این واکنشهارو بروز میدی، اول به شناخت برس، تا به شناخت از خودت نرسی نمیتونی واردِ مدارِ درمان شی…

نمیشه که تو همون پله ی اول، قبل از شناخت، بری سراغِ درمان…

مثل دکتری که هنوز ویزیت نکرده بخواد دارو بنویسه…

شاید بتونه نسخه بنویسه، حتی داروها رو از هم داروخانه بگیریم، یا حتی چند بار مصرف بشن، اما نتیجه ندارن…

چون پشتِ مصرف دارو (درمانِ ضعف ها) باید علتش مشخص بشه.

دقیقا سری فایلهای الگوهای تکرارشونده ای که استاد گذاشتن روی سایت، برای من حکمِ تشخیصِ بیماری هامو داره…

سوالات استاد، میرن تو ناخودآگاهم و اونجا گپ و گفتی صورت میگیره که معلوم شه جواب چیه؟

آرام باش، رها باش، اجازه بده آگاهی ها چیکه چیکه تَه نشین شن تو وجودت، بقیه اش درست میشه، جلو میره، این میشه همون لذت بردن از زندگی و مسیر، اینطوری به نتیجه هم میرسی بعدش…

داشتم فکر میکردم من جواب ندادم به دو سوال آخر استاد (ترس، هدف) تو کامنت به صورتِ مفصل، اما یادم افتاد: بله شاید مفصل ننوشتی اما تو پاسخ به دوستان، داری از خودت مینویسی و این همونه، پاسخ به سوالات استاد که شاخ و دم نداره سمانه جان.

تو داری به سَبک خودت پاسخ میدی، این عالیه، باریکلا دختر. تو داری به جای پاسخ گویی به سبکِ کمال گرایی، به سبکِ بهبودگرایی عمل میکنی، آفرین آفرین، خوشحالم برات.

الهی شکر

تمام کارهایی که من میرم به سمتشون تا انجام بدم (با هر انگیزه ای) ، هدف های من محسوب میشن. که تقسیم میشن به بلند مدت و کوتاه مدت‌.

پس سمانه جون اول اون معنیِ هدف که تو از قدیم تو ذهنت بود رو اصلاح کن:

اینکه اهداف انقدر بزرگن که دسترسی بهشون سخته.

همین یه باور رو درست کن، بقیه ش هم درست به مرور زمان آگاهی میاد درست میشه.

یعنی ترمزها رو از هدفهات بگیر:

یعنی بزرگ بودن، دور از دسترس بودن رو اول از هدفهای بگیر.

یعنی اهدافت کوچولو کوچولو میشن و بهشون میرسی، ساده هم میرسی بهشون، با راحتی هم میرسی بهشون.

بعد راه حل رسیدن به این اهداف برات آشکار میشه، تو فقط صبور باش و عنصرِ شتاب رو از افکارت دور و دور و دورتر کن، چون با شتاب نزدیک نمیشی، اتفاقا دور میشی.

الهی شکر برای آگاهی

خدایا مرسی که باهام صحبت میکنی همیشه و الان.

شاید درک نکنم گاهی، ولی همه چیز سر جای درست خودشه تو این جهانِ پهناور…

نمونه اش همین کامنت و امروز که از صبح اهداف کوتاه مدتی رو انجام دادم که به شدت راضی هستم ازشون.

یگانه جانم ممنونم که با کامنتِ خوب و جذابت بهم انگیزه دادی برات کامنت بنویسم و در ادامه اش به تحلیلِ خودم بپردازم.

الهی شکر بارها و بارها و بارها، بی نهایت بار

سلام یگانه جانم.

چقدر قشنگ:

هر تجربه ای دو بار اتفاق میفته یک بار در درون یک بار در بیرون.

از درون اون حس خوبه رو بهش القا کن واقعی و از ته دل، بیرون اتفاق های قشنگی به وقوع می‌پیونده.

یه لحظه تحلیلش کردم روی خونه ی خودمون، دیدم کاملا درسته، دقیقا از وقتیکه حسم از داخل و به صورت حقیقی و قلبی، به سمت لذت بردن و خوشحالی کردن با خونه مون و محوطه ی خونه مون رفت، از بیرون هم اضافه میشد به این شادی و هیجانِ من.

مرسی عزیزم برای یادآوریِ این نکته ی زیبا و کاربردی.

از داخل خودم شروع کنم به بهتر کردنِ حسم و نظرم در رابطه با یه موضوع، تا در عمل و عالمِ بیرونی هم اون چیز زیبا بشه.

خدایا شکرت برای آگاهی هایی که هدایتم میکنی به سمتشون، برای این آگاهی که با دستِ یگانه جان باهاش روبه رو شدم.

سلام نازنینم.

سلام به روی ماه و آرامش بخشت.

دریافتِ نقطه آبی ازت، خوشحالم کرد.

اومدم برای این کامنتت پاسخ بنویسم و سپاس گزاری کنم از هدیه ات (پاسخ برای من)، که هدایت شدم به خوندنِ پاسخ هات برای بقیه ی بچه ها…

و تو دلِ اون پاسخ ها هم نکات مثبت بود برای من و با نوشتن پاسخ واسشون، به عمد، برای خودم بولدشون کردم.

مرسی عزیزم که به هدایت گوش دادی و این تجربه ی ارزشمند و گرانبها رو اینجا نوشتی تا همگی با این مثالِ عالی، ایمانمون به خدا قوی تر شه.

دوست داشتم برای پر رنگ شدن کامنتِ خوبت، مراحلِ ساختنِ این خواسته ات رو (خرید منزل یا در کل هر خواسته یا هدفی)، تیتر وار بیارم اینجا:

1- حس اشتیاق و انگیزه

2- اقدام کردن

3- دل بریدن از غیر خدا

4- شکرگزاری و حس خوب از نعمت قبلی

5- تجسم رسیدن به خواسته

6- وابسته به نتیجه نبودن

و این جمله ی عالی:

بخدا اگه میدونستم آنقدر قشنگ جواب میده با جزئیات بیشتری درخواست میدادم.

به قولِ خودت که تو یکی از پاسخ هات برای بچه ها نوشتی و من روی هوا زدمش:

قانون برای همه یکیه

به اندازه باور و ایمانمون بهمون داده میشه……

توی مواردی که نوشتی و من تیتر وار اوردمشون اینجا، متوجه یه نکته ی خیلی خیلی خیلی مهم در مورد خودم شدم:

سمانه وقتی به یه خواسته ی خیلی مهمت رسیدی تشکر و سپاس گزاری کردی؟

نکنه عادت کردنت به اون موفقیت، باعث شد از دستش بدی؟؟؟؟

این داستان ادامه داره…

الهی شکرت برای گنجینه ی کامنتهای این سایتِ توحیدی، که به قولِ سعیده جان و بقیه بچه ها خودت مدیریتش میکنی.