پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 10

سلام استاد عزیزم

بازخوردهایی که به تکراراز افراد میگرفتم

* چراچیزی به ما نمی گویی چه کارهایی داری انجام میدهی

*چقدرتو ادم تو داری هستی در مورد محیط کارت یااطرافیانت باماصحبتی نمیکنی .

*چرا بامادرد دل نمیکنی درحالی که ماخیلی به تو اعتماد داریم و کلی مسائل زندگی مون را برات تعریف میکنیم

گاهی اوقات ازاینکه چنین حرفهایی به من میزدند ناراحت میشدم و از شنیدنشون بشدت بهم می‌ریختیم

خصوصاروزی دوستی که خیلی بهش لطف داشتم بایک حالت خیلی بدی بهم گفت توادم مرموزی هستی

حتی گاهی از این نوع رفتارخودم بدم میآمد و دنبال دلیل بودم که واقعاچرا چنین رفتارهایی از من سر میزند

یک روز روی برگه ای تک تک دلیلهامونوشتم واول

خواستم خودمو قانع کنم که آیا کارم درسته یانادرست .

اول اینو توضیح بدم توی جامعه و فرهنگ ما یک رسم یا فرهنگی که وجود داره آینه که اگر باکسی نسبت خونی،فامیلی،دوست آشنا،همکار،همسایه،همشهری ،یا هم وطن داشتی باید لحظه به لحظه زندگی خودت و حتی دیگرانی که به نوعی با هم در ارتباط هستیداز خوردن ،خوابیدن،کار ،سفر،روابط،تفکرات ،تصمیمات و… بهشون گزارش بدی و در جریان بگذاری در غیر این صورت آنچنان احساس گناهی بهت میدند که آخرین بارت باشه چنین کار بکنی و من از بچگی این فرهنگ ورسم یا هرچی که اسمشو بخواهیم بگذاریم دوست نداشتم خصوصا اگر صحبت کردن در مورد دیگران بود.

دلیل های من

من ضرورت نمی دیدم در مورد کارم با کسی صحبت کنم که اصلا هیچ اطلاع و تجربه ای ازان کار ندارد و نمیتونه کمکم کند

دوست نداشتم به اجبار گزارشهای دم به دقیقه ای که هیچ فایده ای برام نداشت به طرق مختلف از کارم بدهم

حالاچرا ؟چون دوستم دارن و دلسوز م هستند و هزاران دلیل به درد نخور که هر کسی یا گروهی داشت

زمانهایی بوده که میخواستم کاری انجام بدهم هنوز به نتیجه یانتیجه نرسیدن آن کار آگاه نبودم همون آدم های که انتقاد کننده من بودند میخواستند بلافاصله عین کارمنو انجام بدهند از ترس اینکه باموفق شدنم، امتیازی بیشتر از آنها بگیرم و مورد توجه قرار گیرم حالا بعد از تقلید از من چند اتفاق میافتاد اگر موفق نمیشدند منو مقصر میدونستند که ما با اطمینان از تو این کارو شروع کردیم اگر من موفق میشدم علت را حمایت و تشویق فلان کس و فلان چیز دانسته می گفتند ما اجازه پیشرفت بیشتر به تو نمی‌دهیم

و اگر من موفق نمیشدم ،سرزنشهای دیگرانی که هیچ کاری تو زندگی نکرده بودند برام آزار دهنده بود

با این تجربیات بهتر می دیدم در سکوت و آرامش کارم رو

انجام بدم و افرادی که ضرورت ندارد در جریان نباشند

من دوست نداشتم ازاتفاقات محیط کارم خصوصا اگرنا جالب بود و یا از زندگی دیگران خبر بیارم یا خبر ببرم گرچه خیلی ها مشتاق شنیدن اتفاقات آنجا بودند

اعتقاد داشتم با درد دل کردن حسم بدتر میشه در ضمن چرا مشکلم را به کسی بگویم که هیچ کاری برایم نمی تواندانجام بدهد فقط وقتی ازم گرفته شود

این چنین که رفتارهامو بررسی کردم و دلیل هام رو دونستم بااطمینان از درستی آنهاحسم بهتر شد و آرام تر شدم .حالا باید دیگران را قانع میکردم که کارم درسته که نمیدونستم چه کاری باید انجام بدم چون همچنان آن حرفه های آزار دهنده رو می شنیدم و حس مو بد میکرد گاهی اوقات آن جوری که میخواستند رفتار میکردم اما دلم اصلا راضی نبود و حس بدی داشتم

تا اینکه بااستاد آشنا شدم و درستی یا نادرستی رفتارهامو بهتر دونستم ،یک جاهایی آغشته به شرک، ترس از حرف و قضاوت مردم بود.باید این عیبها را رفع میکردم .دیگه در پی قانع کردن افراد برای درستی رفتار هام نبودم ،حساسیتم را کمتر کردم و…گوش دادن فایلها و محصولات استاد خیلی کمک کننده بود

از این رفتار هام نتایج و موفقیتهای خوبی هم گرفته بودم و میگیرم که توجهی بهشون نداشتم ،غیبت نکردن و نشنیدن و یا درد دل نکردن و نشنیدن بود وهمچنین غر نزدن ،رعایت این موارد جزو تمریناتی است که استاد همیشه از ما میخواد انجام بدهیم،من گویاخود آگاه و ناخودآگاه سالها در حال انجام آنها بودم

دوستی که بهم گفته بود توادم مرموزی هستی ،دلیلش این بود که توی محیط کار مشکلی پیش آمده بود و من سعی کردم به شیوه درست حل شودنه درد دل کردن و بازگو کردن به این و آن اما ایشون چون خیلی کنجکاو دونستن آن موضوع بود و توقع داشت من که دوستش هستم بهش بگم اما چون نگفتم با یک حالتی که شبیه حالتی که با یک آدم خطا کارو خلافکار حرف میزنن گفتش خیلی مرموزی،اول که ناراحت شدم و بعد تحسین کردم خودمو که به چیزی که اعتقاد داشتم عمل کردم،چند سالیه از مدار این فرد و افراد شبیهش خارج شدم