پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 10

باسلام وسپاس فراوان ازاستاد عزیز .

درمورد الگوهای تکرار شونده ،درمحیط کاریم (مدرسه)

هرگاه درمورد بحشنامه هایا مشکلات مدرسه ودانش آموزان ،انتقادکردیم بین همکاران وقرارشده یکسری راهکاروپیشنهاد ارائه بشه یا ازاینکه مدیران مدارس دیگه به این شدت انتظار ندارند …

دربحث های جلسات من مثلا شروع میکنم درادامه توافق قبلی با همکاران به اظهار نظروشروع کننده ، چندین بار متوجه شدم تنها موندم درادامه بحث ..همکاران چندان همراهی نکردن ومدیر ومسولان بنظرشون من همیشه ساز مخالف میزنم ،این درصورنیکه بشدت درتدریس درانجام فعالیتهام متعهدم .

حتی یکبار درجمع چند همکارصمیمی نظرخواستم ایراد یا نقطه ضعف من چیه ؟یکیشون درنهایت راحتی وخومانی گفت شما سرهرچی زیاد غر میزنی واعتراض داری.

من واقعا یه تلنگروتکان خوردم نمیدونم چطوری بیان کنم براتون بگم از حس اعتمادم سوئ برداشت میشه ..

حتی توبرخودبا بچه هام گفت وگوی ذهنیم ودرگیری فکریم که زیاد هست موقع حرف زدن چون با اون نگرانیها درگیرم من تو نظرم دارم مادرانه وبه نفع اونا صحبت میکنم ولی برداشت بچه هام دراکثرمواقع این میشه مامان لحن طعنه امیزداری وبرداشت خیلی بدی ازحرفام دارن درصورتیکه من نیتم خیره وقصدم آگاه سازی اونا واینکه دربرخوردبا مسایل ،همه جانبه فکرکنن وموردسوئ استفاده دیگران قرارنگیرن ..

بادخترم که بیشترصمیمیم می پرسم بعنوان فردی که بیرون از گود بخوای رفتارمو تحلیل کنی چی میگی ؟

میگه مامان میدونم درونت تمام فکر وذکرت خوبی برای ماست ولی واقعا لحنت ونوع بیانت بعضا حالت تخریبی وبه اصطلاح تیکه انداختن میشه !!

خیلی از فایلهای رایگان استادوگوش میدم هنوز شرایطم فراهم نشده دوره هاشونو بخرم

واین بنظرم

اینطوره که تمرکزوتوجه من با وجود تمرینها وذکرها وشکرگزاریهام،روی نگرانیها وترسهام قرارگرفته دردام دورباطل قرارگرفتم.وایمان وتوکلم بخدام درحدی نیست که رهاش کنم وبخودش کامل بسپارم اکثرا نمازامو سروقت میخونم مدام توذهنم باهاش حرف میزنم ،طلب راه وراهکارمیخوام،میگم بخودت میسپارم مگه خودت خلق نکردی پس خودتم حفظشون کن ولی نمیدونم کجا بعضا گیر میکنم خیلی وقتها با این همه گفتگوم باهاش ،به نقطه صفر حضور وارامش واقعی وکاملش نمیرسم .

باز مرور میکنم درمورد الگوهای تکرارکننده ،متوجهم که وسواس فکری دارم درمورد چند روز ازخونه دراومدن .همیشه میگم چک میکنم شیرگازو برقها واینکه چیزی توپریز نباشه..بازم راه می افتیم میگم شیرگازو بستم ،اطو کردم ازبرق دراوردم یا..با اینکه تا یک قسمتی که دستموبردم از پریز بکشم تویادم میاد ولی بقیش نه وهمیشه با این کارم بحث پیش میاد اگه هم نپرسم از همسر وبچه هام واونا تایید نکنن مثل مرغ سرگردان مدام تو ذهنم درگیری پیش میاد نکنه اتصالی کنه یا نشت و….تادوباره میرسم خونه میبینم همه چی سرجای خودشه..ومن این همه اذیت میشم .

متوجه شدم همزمان که رو باورهام کار میکنم اونقدر پام روترمزهای ذهنیم گیرکرده که درجا میزنم وزبانم درذکر وشکرگزاریه ولی درونم در تلاطم وترس هست ومدام اتفاقات نارحت کننده برام پیش میادوبه این نتیجه میرسم که من همیشه درنقش یک قربانیم ..ووقتی زیاد فکرمی کنم می بینم از مادرم و نگرش اون درمن تقویت شده که تو همه کارهای مریوط به خانه وبچه ها خودشو فداکنه ولی الان از دید ناظر میبینم همیشه خواسته های خودشو نادیده گرفته بیش از اندازه به ما ومخصوصا پسرهاش لطف وتوجه داشته همه بصورت تکلیف و وظیفه دراومده براش وبار مسئولیت ونگرانیش در رابطه باکار اونا وروابط خونوادگیشون اونقدر زیاد که من وخواهرم بعضا بهش میگیم بسه چقدر خودتو فدا میکنی بذار خودشون راهشونو پیدا کنن اخر سر هم شما مقصر شناخته میشین والان در حیرانم که هم من وخواهرم دقیقا با این شکل با خانه وبچه ها برخورد داشتیم یک الگوپذیری دقیق از رفتار مادرم ..

دارم مینویسم تمام این امور.پیش روم هستن فکرم بازمیشه ودارم گیرهای ذهنیم برام بیشتر عیان میشه

خدایا شکرت که هدایتم کردی به این فایل به صحبتهای موثر وراهنمای استاد رسیدم تا بتونم دریچه نگاهمو تغییر بدم وکانون توجه وتمرکزم را روی اتفاقات وحالات مثبت قرار بدم .

ان شا ..که در جلسات پیش رو حتما بیام واز نتیجه تمرکزم بر زیباییها ودید مثبت وارامشم براتون بگم .

پایدارباشید استاد