پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 10

سلام

تصمیم گرفتم پیام قبل رو ویرایش کنم اما خدا اونقدر در حقم لطف کرد که گفتم نه این لطف شایسته نوشتن یک پیام جدا هست باید حقش رو درست و حسابی ادا کنم!

فاصله بین پیام قبل و این پیامم هدایت شدم به عنوان نشانه امروزم به فایل “ضرورت نماندن در احساس گناه و عذاب وجدان” هدایت شدم. میخوام بگم خدایا این همه لطف و مرحمت رو چه طور سپاس بگم؟؟ فقط میگم خدایا شکرت که تا صدات میزنم ذره ای درنگ نداری برای هدایتم و من چه خوش شانسم!

حس خیلی خوبی دارم و احساس میکنم از همیشه به خدای درونم نزدیکتر هستم و بی نهایت سپاسگزارم برای تمام نعمت ها، برای آگاهی، برای هدایت و برای تمام چیزهایی که تا الان سپاسگزارشون نبودم یا حتی نمیدونم که باید سپاسگزارشون باشم هم از خدا سپاسگزارم.

این فایل میگه من خودم باور کردم که مغرور هستم و اون چیزی که شما باور میکنی درباره خودت (نقل از استاد) همون چیزی هست که تجربه اش میکنی. استاد میگه مهم نیست بقیه درباره تو چی فکر میکنن مهم اینه تو خودت رو چه طور میبینی؟ تو خودت رو مغرور میبینی؟ پس با غرور رفتار میکنی!

بماند که این باور برمیگرده به ماجراهای متفاوتی اما من به دو موضوع میخوام اینجا اشاره کنم :

احساس عذاب وجدان و احساس گناه

احساس عذاب وجدان: یه عادتی که از بچگی باهاش بزرگ شدم اینه که دیدی فلانی این کار و برات انجام داد تو چرا اونجا براش این کارو نکردی! زشت نیست واسه خواهرت این کارو نکنی؟؟ بیچاره خواهرت که این رفتارو باهاش داری؟؟

اینا مجموعش میشه چی؟ اینکه من وقتی به خودم اهمیت میدم فکر میکنم که دارم بقیه رو له میکنم و ادم بدی هستم و از اونجایی که از بچگی یه جوری بودم که تمرکزم روی خودم بود و از همون موقع هم این بازخورد نسبت بهم وجود داشت، الانم فکر میکنم باید اینجوری باشه این برام شده یه سپر دفاعی برای اینکه نمیخوام احساس عذاب وجدان داشته باشم به جاش تصمیم میگیرم بی تفاوت باشم یا همون مغرور بودن و پذیرفتمش هم که من نمیخوام همش تو فکر این باشم که چی بقیه رو خوشحال میکنه!؟ من مغرورم اکی قبوله! کشف این موضوع برام مثل یه الماس میمونه اما خیلی سنگین و پر از نکته هست!

احساس گناه: اتفاقی که میوفته بعدش احساس گناه دارم نسبت به این که من اونقدر که باید نسبت به اطرافیانم خوب نیستم و براشون وقت نمیذارم و محبت نمیکنم. اونها این همه با من خوبن اما من نمیتونم مثل اون ها باشم اینقدر این احساس گناه زیاد میشه که ترجیح میدم خیلی با بقیه ارتباط نداشته باشم و میام یه سد بین خودم و اونا میکشم،‌چون نمیخوام توی این سیکل عذاب وجدان و احساس گناه بیوفتم.

شاید اینجوری به چشمشون مغرورتر هم به نظر بیام!

اما خودم هم تازه اینو کشف کردم که این الگوی رفتاری رو دارم.

خوب اینا رو گفتم که برسم به این نقطه:

احساس عدم لیاقت؟!!!

حالا چرا این احساس؟؟ چون من توی ذهنم این شکل گرفته اگر بقیه رو راضی نکنم؟ اگر کاری واسه بقیه انجام ندم و مفید واقع نشم نمیتونم احساس لیاقت داشته باشم. الگویی که برام ساخته شده یا غرق میشیم در حمایت و کمک باعث میشه از خودم و اهدافم دور بشم و وارد الگوی بی تفاوتی میشم که برام یه سپر دفاعی شده! بعد دوباره میخوام احساس ارزشمندی رو تجربه کنم دوباره میرم غرق میشم توی کمک به بقیه و توجه بیش از حد که باعث میشه بی ارزشی رو تجربه کنم و تجربه بی ارزشی من رو وارد فاز بی تفاوتی میکنه!!؟؟ این سیکل و این چرخه تا همین امروز ادامه داشته و من نسبت بهش ناآگاه بودم. خدایا من رو ببخش که ناآگاه بودم/ متاسفم که در این چرخه سالیان زندگی کردم. سپاسگزارم که به خاطر آگاه شدنم به این چرخه من رو مورد رحمت خودت قرار میدی و بی نهایت و با همه وجودم دوستت دارم.

خدایا کمکم کن که من از درک و حل این الگو عاجزم. مرا به هر خیری که برایم بفرستی نیازمندم.

ممنونم از همه دوستان و استاد عباسمنش عزیز و خانم شایسته عزیز

در پرتو نور الهی باشید.

سلام محسن جان

ممنونم از صحبت های زیبا و پر از انرژیت. بله کاملا درست میگید موضوعی که برای ما سخت و گاهی نادرست به نظر میاد اینه که خودمون رو بیشتر از همه دوست داشته باشیم. تصورمون این هست اگر خودمون رو بیشتر از همه دوست داشته باشیم کار اشتباهی انجام میدیم.

آگاهی تنها راه نجات بخش انسان هست و از خداوند سپاسگزارم هزاران بار سپاسگزارم که این نعمت رو در اختیار ما قرار داد تا با اون بتونیم در مسیر رشد و کمال حرکت کنیم.

در پناه حق و هدایت رب جهانیان باشید.

سلام زهرا جان

نگاه شما عمیق و دقیق است چون با خوندن کامنت به همچین نکته ی زیبایی اشاره کردید. من خودم از این زاویه به این آگاهی نگاه نکردم از شما ممنونم که زاویه دید جدیدی با من مطرح کردید.

شما فرد آگاه و با اراده ای هستید و هیچ چیز بیشتر از تعهد و استمرار در مسیر توسط استاد تاکید نشده است که شما به خوبی این موارد رو رعایت میکنید.

میدونم که تغییر شخصیت باعث میشه که بعضی از افراد تغییر ما رو مورد قضاوت قرار بدن و گاها از ما دوری میکنن اما شما رو تحسین میکنم که با قدرت و با توکلی که دارید همچنان به رشد و تکامل خودتون ادامه میدید.

من مطئنم که به زودی از تجربیات زیباتری با ما حرف میزنید و ما رو از آگاهی هایی که به دست آوردید مطلع می کنید.

سلام محسن جان

من با خوندن کامنت شما در جایگاهیک ناظر خودم رو نگاه کردم و متوجه شدم که چه قدر خداوند به من لطف داشته و در تمام طول این مسیر من رو هدایت کرده و همچنان هدایت میکنه.

استاد یه جمله دارن میگن ” اگر الان شرایطتتون خوب نیست نه به خاطر اینه که خدا کارش رو خوب انجام نمیده چون شما بندگیت رو خوب انجام نمیدی، وگرنه خدا رب بودنش همیشه درست هست”.

وقتی کامنت شما رو میخوندم یاد این جمله افتادم و یاد خودم. هر وقت من گفتم خدایا هدایتم کن خدایا فقط روی تو حساب باز میکنم خدایی رو در حقم تمام کرد. هر وقتم بندگیش رو نکردم آسیب دیدم. به نظرم خیلی قشنگه این رابطه که ما با خدا داریم و انرژی کامنت شما خیلی من رو به سمت این ارتباط رب و بندگی سوق داد.

ازتون ممنونم که آگاهی و تجربه هاتون رو با من به اشتراک گذاشتید. برای شما آرزوی بهترین ها رو دارم.

در پناه رب شاد و سلامت و ثروتمند و سعادتمند در دنیا و آخرت باشید.

یا حق