سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 6 - صفحه 17

سلام به عزیزای دلم

این فایل بصورت مرا بسمت نشانه ام هدایت کن برام اومد،،

خداروشکر میکنم وبه نشانه ها باور دارم..استاد جانان من خیلی ازت سپاسگزارم که با تمام زبان‌ها با ما صحبت میکنی🙏🌹‌برای من قابل درک ترین زبان آگاهی،استفاده از زبان تمثیل هست.

به سرعت میفهمم وبرای همیشه تو ذهنم میمونه.خدایا شکرت واقعا نبوغ در سادگیه کاش همه بتونیم اینطور سخن آموزش دادن وسخن گفتن رو یاد بگیریم،

ساعتی نیست که خداروشکر نکنم بخاطر آشنایی با شما وفرشته های عضو تو این سایت بی نظیر.

من دعا میکنم تا همه بر اساس قانون تکامل بتونیم زبان نشانه ها رو یاد بگیریم،،همواره به قوانین کیهان فکرکنیم به اتفاقاتی که داره دورو برمون میفته.این دنیا پراست از نشانه ها وکاعنات داره هر لحظه با زبان نشانه ها با ما صحبت میکنه.همه اتفاقات به هم ربط داره باید به اونها فکر کنیم تا ارتباط بین اونها رو بتونیم تشخیص بدیم.

حالا میفهمم معنی این جمله رو:(یک لحظه تفکر برتر است از سالها عبادت).

استاد،چقدر برام جذاب بود که شما نشستید وبه حرکت آهویی فکر کردید وتحلیلش کردیدوبه آگاهی ومعنی این نشانه رسیدید…

خداروشکر که با قوانین کیهان رو برامون ترجمه کردید وبه زبان ما بیان کردید،،خداروشکر که یک بز وسیله ای شد تا ما بتونیم به واسطه شما به یک قانون مهم دنیا آگاه بشیم و درکش کنیم،چیزی که بارها برای همه ما اتفاق میفته وماتوجهی به معانی نمیکنیم،،،آهویی وقتی که غذاش رودید،بطور واضح،،انگیزه گرفت و خیلی تلاش باورنکردنی بود اون همه انگیزه تلاش وتوانایی که همه حاصل دیدن هدف بود.

تا زمانیکه ندیده بودش انگیزه ای برای تلاش کردن نداشت وآب اون همه توانایی تاش استفاده ای نکرد.من هم تا زمانیکه هدفم رونبینم انگیزه ای برای تلاش کردن نخواهم داشت واگر هدفم رو حس کنم مقابل دستیابی ببینم با شورو شوق وانگیزه به سمتش حرکت میکنم.

هر چیز کوچک وبزرگی که الان تو زندگیم دارمشون،قبل از بدست آوردنشون تونسته بودم ببینمشون وبه راحتی برام قابل دستیابی بودن.و هرچیزی روکه نتونستم ببینم که لیاقت یا توان داشتنشونو دام باورشون نکردم که برام قابل دستیابی هست،الان ندارمشون..

چون برای رسیدن به اونها انگیزه نداشتم وتلاشی نکردم.(آهویی ازت متشکرم)

این کتونی زیبا وگرون قیمتی که الان دارمش،چند روز پیش دیدمش ‌ احساس کردم که میتونم بخرمش حسش کردم ودیدم که لیاقتشو دارم که داشته باشمش و رفتم وخریدمش برام قابل دستیابی بود.

این ماشینی که دارم وآرزوشو داشتم که بخرمش،برام قابل دستیابی بود حسش کردم دیدمش ودیدم که لیاقت داشتنشو وپول خریدشو میتونم جور کنم ورفتم وبعد از کمی تلاش بدستش آوردن برام باور پذیر بود وانگیزه گرفتم که حرکت کنم،اما ماشین مدل بالاتر رو که ازهمه نظر بهتر بود رو ندارمش چرا؟چون باور نکردم که میتونم داشته باشمش احساس لیاقت نداشتم نتونستم تصور کنم که میتونم پولشو جور کنم وبخرمش چون ازش دور بودم و ندیدمش پس انگیزه ای برای تلاش و حرکت به سمتش در من ایجاد نشد،بهمین راحتیست قانون(سهل و ممتنع)..تو زندگیم هرچی روکه تونستم باور کنم که دارمش،الان واقعا دارمش،(چون دیدمش وخواستمش،دارمش).

باید این باور رو بسازم که برای من قابل دستیابی هست و میتونم بهش برسم.(من لیاقت داشتن بهترین ها رو دارم)…

باور درمن انگیزه حرکت وتلاش واستفاده از استعدادها وتوانایی های خارق العادمو (که حتی ممکنه از وجودشون مطلع هم نباشم)رو ایجاد میکنه.

استاد شما با‌ورت می‌شد که آهویی چنین توانایی داشته باشه؟همین دیدن هدف بود که غول درون آهویی نازنین رو بیدارکرد،.

ما باید باور رو در خودمون بوجود بیاریم(که استاد بارها درمورد ایجاد باورهای مناسب آموزش داده روش‌های عالی رو).

من تو زندگیم باورهایی داشتم که تونستم به چنین داشته های برسم وباور نداشتم که میتونم بیشتر از اینها داشته باشم،،،(باور لیاقت،و باور فراوانی در من کم بوده)باید روی (باور،باور،با‌ور)کار کنم،،،((آهویی تو بی نظیری))

یه مثال براتون بزنم از ایجاد باور،که طبق فرمایش استاد یکی از روش‌ها استفاده کردن از الگوی مناسبه::

سالها پیش ما هدایت شده بودیم به یه روستای زیبای ییلاقی کوهستانی بسیار دور افتاده منزل ییلاقی یکی از دوستان عزیزم، که امکانات رفاهی معمول رونداشت،فوتبال داربی داشت وما چون فکر میکردیم که تلویزیون و رادیو اینجا ‌نمیگیره بیخیالش شدیم ودست رودست گذاشتیم ‌دلخور بودیم که نمیتونیم بازی روببینیم و هیچ کاریشم نمیشد کرد.تا اینکه اتفاقی دیدیم که یکی از اهالی تلویزیون کوچکی داره وبا سیستم خاصی فعالش کرده و داره برنامه میبینه‌، یکدفه ورق برگشت ما دیدیم که میشه فوتبال رو تماشا کرد وباسرعت بالاوبه شکل عجیبی تونستیم همه چی رو جور کنیم سر ساعت تونستیم به هدفمون برسیم وبازی رو ببینیم..

فقط چون دیدیم وکاملا باور کردیم که اینجا تلویزیون میگیره ومیشه بازی رودید،،با انگیزه و شورو شوق تلاش کردیم و از کمترین امکانات فرصتها استفاده کردیم هیچ چیزی نتونست جلوی کارمونو بگیره و به هدفمون رسیدیم،چقدر قدرتمند شده بودیم،مایی که تا چند دقیقه قبلش دست رو دست گذاشته بودیم وگله وشکایت میکردیم از زمین و زمان!.بعدش که به این باور رسیدیم که میشه،مهم نبود که بقیه چی میگفتن واز نظر اونها انجام شدنی بود یانه،،مهم این بود که من به این باور رسیده بودم،،،(حالا بماند که چقدر پیرو پیدا کرده بودم)

خدایا صدهزارمرتبه شکرت که دنیاپر است ازدرسهای گران قیمت وپر از نشانه ها…آهویی از شما هم سپاسگزارم که این قانون مهم کاعنات رو به ما یاد آوری کردی،،،،،،،،(اگر نتونیم هدفمون روببینیم نمیتونیم بهش برسیم،وقسمت جذاب زندگی اینه که:اگر هدفم رو بتونم ببینم،میتونم بهش برسم)

ممنونم از همتون خیلی دو‌‌ووستون دارم❤️🌹