اصول اساسی خلق رویاها | قسمت اول

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

سلام به استاد عزیزم وسلام به مریم بانوی مهربانم

وسلام به تک تک دوستانم

روز هشتادم، روزشمار تحول زندگی من!

واقعا نمیدونم چطور شکر خدارو به جابیارم بابت اینهمه لطف ورحمتش،به هر سمت وسو که نگاه میکنم برکت ونعمت در اطرافم سرازیره به زندگی من والبته به زندگی کل مردم جهان در این عصری که ما زندگی می کنیم..

انگاری هرکدوم از ادمها تو دستشون یه چراغ جادو دارن که می تونند باهاش هرچی رو که میخوان داشته باشند، فقط کافیه قول چراغ جادرو از تو چراغ بیارن بیرون…

اما خیلی از ماها یا نمیدونیم اونیکه دستمونه چراغ جادو هست یا میدونیم و دس دس می کنیم هی آرزوهای بهتری بیاد به ذهنمون و توهمون دس دس کردنها از دستش میدیم، یا بعضی از ماها که کلا اعتقادی به چراغ جادو وقول چراغ جادو نداریم و انداختیمش یه گوشه وبا حسرت به آدمهایی که به آرزوهاشون توسط همین چراغ جادوها رسیدن نگاه می کنیم..

وصف حال خیلی از ماهاست که از هر نوع تکنولوژی که بخوایم تو دنیامون هست، اینهمه امکانات، اینهمه ابزار، اینهمه راه وروشی که یه سری آدم قبل ما از آزمون وخطاهاش گذشتن و حالا مسیر سر راست رو در اختیارمون قرار دادن تا بی دردسر به اون خواسته برسیم وکلی الگو توهر زمینه چه اطرافمون چه تو دنیای مجازی تو سراسر دنیا هستند که به اونچه که در ما هنوز به شکل آرزو مونده جامعه عمل پوشوندن و الان آرزوی ما رو دارند زندگی می کنند، انوقت ما هنوز اندر خم یک کوچه، وایسادیم تا شایدیه روز یه قدمی برای اهداف وخواسته هامون برداریم..

واقعا ناشکری بزرگیه، خودم رو میگم اگه تا به امروز توی حرفه ای که عاشقشم نتونستم موفقییت خاصی بدست بیارم، اگه هنوز نمی تونم ارتقاش بدم، اگه هنوز منتظر یه روز خاص هستم که از راه برسه، معلومه خیلی ناشکرم، معلومه اصلا هدفم وخواسته ام برام تو الوییت نیست، وگرنه الان می بایست پیشرفتهای چشم گیری توی خواسته وهدفم میداشتم…

البته انقدر آگاه شدم که دلیل تنبلی هام رو بدونم، دلیل مصمم نبودنها، یا تردیدهام رو، اینکه همش میگم خب که چی؟ چرا انقدر دنبال مادیات هستی؟ چرا میخوای توی همه چیز کامل وبی نقص عمل کنی، چرا دنبال تک بودن هستی؟ یا دنبال معروف شدن یا….

خب مگه همینقدر بست نیست، حالا مگه فردارو کی دیده،حالا میخوای کل زندگیت درگیر این باشی که بخوای هر روز به یه نتیجه عالی برسی به یه هدفت برسی سریع بری سراغ بعدی!!!

خب مثل خواهرات..مثل دوستت، مثل فلان همسایه وفامیلت، یه زن معمولی باش..

زندگیتو بکن وبه اندازه نیازت هم کار وتلاش داشته باش و راضی باش!!

خیلی خوبه که آدم سر عهد وپیمونی که باخودش می بنده بمونه، و موقعه هایی که نجواها میان سراغش، سریع به خاطر بیاره که برای چی از تنه ی اون 98 درصد جامعه جدا کرده خودش رو تا راه وروش درستی رو انتخاب کنه برای هر روز بهتر بودن، هر روز شاد تر بودن، هر روز خوشبخت تر بودن، هر روز راضی تر بودن، هر روز انسان مفیدتری برای جامعه بودن وهر روز ثروتمندتر بودن، و هر لحظه توحیدی تر بودن…

ویادش بمونه هدف خداوند از خلقتش چی بوده…

بی شک هدف خداوند این نبوده که من بیام تو این دنیا بخورم وبپوشم وبگردم و تولید مثل کنم و در نهایت بمیرم…

من هربار که اینهارو به خودم یاد آوری میکنم،یه جورایی انگیزه میگیرم، واز اون باورهای دست وپاگیر و بی پایه واساس سریع دست میکشم و با انرژی میرم سراغ قدمهای پیوسته ای که هر روز منو چند قدم حتی یک قدم به خوشبختی که در برگیرنده سلامتی وشادی وآرامش و ثروت و عشق و معنوییت هست نزدیکتر کنه….

ولی باید اعتراف کنم هر روز با این نجواها دست وپنجه نرم میکنم…

من یه چراغ جادو دارم، به نام تمرین ستاره قطبی، وصدها فرشته ی چراغ جادو، که هر روز دست به سینه گوش به فرمان من، هول محور خواسته های من در گردش و رفت وآمدند تا خواسته هام رو اجابت کنن وآروزهامو برآورده…

حالا اگه من خواسته هام کوچیک باشه، بی ارزش ویا ناچیز باشه، مشکل جهان( چراغ جادو وفرشته های گوش به فرمانش نیست)

این منم که نمی خوام ویا کم میخوام…

وگرنه به قول شما استاد عزیزم شاید همه ی ما آدمها از نظر ظاهر باهم متفاوت باشیم اما از نظر ذهنی وفکر وتجسم خلاق و..‌که مثل هم هستیم…

وقتی هزاران نفر تونستند تو حرفه ی که خواسته وارزوی منه که توش ثروتمند وموفق باشم، ثروتمند وموفق شدند، پس من هم می تونم…

اگر به اون جایگاه نرسم مقصر خودم هستم..

خودم کم کاری کردم، خودم تنبلی کردم وبهونه آوردم…

وقتی رویای من رو هزاران نفر از قبل خلق کردن،بدون شک من هم می تونم داشته باشمش، کافیه ازشون الگو وانگیزه بگیرم و توی مسیری که اونها گام برداشتن گام بردارم…

توگذشته وقتی نااگاه بودی خیالی نبود اگه هیچ ترقی وپیشرفتی سالانه ماهانه و هفتگی و حتی روزانه نداشتی، اما الان که آگاه شدی دیگه نمی تونی تنبلی هاتو توجیه کنی و درجا زدنهاتو وحرکت نکردنها وعمل نکردن به ایده والهاماتت رو بندازی گردن خدا واین واون…

حالا دیگه خودت قاضی خودت هستی و محاکمه خودتم دست خودته،و حسابی درد داره وقتی باید آگاهانه خودت ببری زیر سوال که چرا انجامش ندادی؟؟؟

من این محاکمه خودم رو توسط خودم دوست دارم، چون باعث میشه اگه خوابم بیداربشم، اگه نشستم پاشم واگه راه میرم بدوم تا جبران کنم تموم تنبلی ها و بهونه ها و کم گذاشتن هامو برای خودم…

برای نزدیک شدن به سعادت دنیا وآخرت