اصول اساسی خلق رویاها | قسمت اول

اصول اساسی خلق رویاها قسمت اول.

سلام به دوبزرگوار عزیز ودوست داشتنی.

منم اولیلی که شروع به تغییرات فرکانسی خودم کرده بودم ،همه چیو باهم میخاستم وبه هیچ وجه صبور نبودم .فکر میکردم تکاملی که استاددرموردش صحبت میکنن ،چندماهه!

ولی به مرور زمان که پیش رفتم متوجه شدم که برای رسیدن به هر خواسته ای باید گام به گام قدم برداری.نمیشه جهشی رفت بالا.

برای هر قدم باید به درکهایی برسی تا بتونی خودتو ،تو اون‌مرحله بشناسی و قدر شناس اون لحظه ها باشی تا قدر لحظات دیگه روبدونی.

هرچیزی آروم آروم بهت مزه بده بهتر میتونی بفهمی چی بدست اووردی.

هدف‌گذاری های بزرگمونو کردیم ،میدونیم که کجا قراره برسیم منتهی فکر نکنیم در آغاز حرکتمون باید همه ی اونا رو داشته باشیم .

از لحاظ مالی دقیقن من اینطور فکر میکردم .میگفتم خب منو و همسرم کلی افکار وباورهامونو نسبت به پول وثروت تغییر دادیم پس چرا به اون چیزایی که میخایم نمی‌رسیم.

ولی بعد ازیه مدتی البته اونم با درس‌هایی که از جهان گرفتم ،پی بردم که در گذشته چه وضعیتی داشتیم الان در چ شرایطی هستیم؟

دیدم گذشته بااسترس واضطراب ونگرانی پول خرج میکردیم همش باید ملاحظه ی هرچیو میکردیم.

اما الان چقدر راحت وبی دنگ و فنگ پول خرج میکنیم.

راحتی وآسایشمون اصلا قابل مقایسه با دوسال پیشمون نیس‌.

پس همین خوبه درحال حاضر خوبه .واگرنه که من قانع نیستم .چون خواسته ی مالی من در این حد نیس.

پس باید صبور باشم ،تسلیم باشم .

دیگه همه چیو سپردم به خدا.

من که طبق قوانین جهان پیش میرم.

حرص نمی‌خورم.

تقلا نمی‌زنم.

خونسردشدم.

به خدا اعتماد کردم.

فقط برای امروزم زندگی میکنم .

وقتی باتضادی برمی‌خوریم واقعن خوب کنار میام بدون کوچکترین وحشتی.

به خودم قول دادم باخت ندم هرچی استادمیگن روانجام بدم تاببینم چه نتایجی عایدم میشه.

نمیخام بگم خودمو مثل موش آزمایشگاهی مورد آزمایش قراردادم .ولی رهایی ، کمکم می‌کنه حداقل ازالان خودم لذت ببرم.

گذشته که هیچ ،هرچی بوده ،تر زدیم .

آینده که هیچ .چون نمی‌دونم تا کی هستم.

پس الان باید خوب زندگی کنم.

حالا که من هستم ونفس میکشم دیگه مثل خنگها ،زور چیزایی که وجود ندارن ونمیشه سریع بوجود اووردشون رو نزنم.

چند سال دیگه نگم این روزا رو هم بد زندگی کردمو بد گذروندم.

همین باورها و همین افکار بهم انگیزه میده برای درست حرکت کردن.

میخام طوری باشم که بعد از چند سال فقط به خدا وخودم ثابت کنم که تونستم .

میخام قدرت خودمو به خودم ،شایدم دیگران نشون بدم ولی الویت خودمم.

ازخودم راضی هستم نمیگم درجه ی یکم ولی اگه ناهید قبلو میشناختید،شماهم می‌گفتید الان عالی هستی.

تو زمینه ی سلامتی ازاولم قوی بودم واجازه ورودبیماری رو به بدنم نمیدادم والانم سعی میکنم ندم.

خداروشکر همیشه هم سلامت بودم .

واما تو زمینه روابط عاطفی که نگم براتون افتزاح بودم .حتی تو این مسیر ،دنبال تغییر همسرم بودم .

ومدام عیب ونقصهاشو هم تو ذهنم تداعی میکردم هم به رخ خودش می‌کشیدم وهم به اطرافیانم ودیگران بازگومیکردم.

طوری بود که میگفتم عیب‌های همسرم خیلی واضح وآشکاره.

وچ لزومی داره من بااین فرد زیر یه سقف زندگی کنم.

بااین افکار،تشنجهای زندگیم روز به روز بیشتروبیشتر میشد.

طوری که همسرم که انقد منو میخاست دیگه اونم کم اوورده بود وراحت بهم پرخاشگری میکرد.

اونم ازخودش دفاع می‌کرد ومنو مقصر میدید.

هردو هاپار شده بودیم.

مدام بهم میپریدیم وباصدا ولحن بد صحبت میکردیم.

بگردم بچه هامون چقدر اذیت کردم.

بنده خدا ها ،باسکوتشون منو داغون میکردن ولی حالت غم وناراحتی رو تو چهرشون می‌دیدم.

میدونید چی تو ذهن من می‌گذشت.

اینکه این مرد هیچ جوره به درد من نمیخوره وادامه ی زندگی ما فقط وقت تلف کردنه.

اصلا تمرکزمو برای تغییراتی ازسمت خودم نمیبردم.

نمی‌دونم چرا دوربینم فقط روی منفی های همسرم روشن بود.

تا اینکه مدتی گذشت وتصمیم جدیمو گرفتم جدا بشیم.

همسرم گفت پس ازامروز اتاقمونو جدا کنیم واینکار برای اولین بار کردیم.

شب اول گذشت .

شب دوم نه اون تونست ونه من .

وقتی اومد بقلم کرد من ،منی که دلم پر ازکینه ونفرت بود ،چنان به آغوش کشیدمش وقربون صدقه هایی میرفتم که تا حالا نرفته بودم ، انگار که سالها همدیگرو ندیده بودیم .

خیلی برام جالب بود دوشب جدا خوابیدن منو انقد متحول کرد.

من بیشتر ازخودش میگفتم دلم برات تنگ شده بود حتی بهش گفتم خداروشکر که اومدی سمتم .

این اتفاق یه معجزه و یه تلنگر بزرگی برای من شد.

ازفردای اون شب ،من شدم یه ناهید دیگه .

خودمم باورنمیکردم انقد تغییر کنم .

یه چیزی تو وجودم رفته بود خودم ازرفتارهای خودم واحساسات خودم بی نهایت متعجب بودم.

همسرم اوایلش فکر میکرد حالا جو گرفتتش ،دوباره چند روز دیگه شروع می‌کنه .

ولی طبق رفتارهاواحساسات من ،ایشونم خوب وبااحساس عمل میکرد.

تا اینکه گذشت وگذشت والان 4ماهه که ازاون شب میگذره.

ومن هرروز بهتروبهتر میشم.

خداروشکر هزاران هزار بار شکر که هیچکدوم ازاون احساسات قبل رو ندارم.

برای داشتن همچین مردی، هرروز سپاسگزاری میکنم .هرروز به خاطر وجودش ازخدا تشکر میکنم.

ب نظرم جواهری دارم که هیچ کس نداشته و نخواهد داشت.

همسر من یه مرد فوق العاده زن دوست بود اما من خیلی اذیتش کردم ودر آخر اونم کم اوورده بود.

اون به شخصیت قبلی خودش برگشت .ولی من شخصیت تازه ای پیدا کردم.

من هیچ وقت باهاش خوب رفتار نکردم .هرجا که خوب بودم فقط فیلم بازی کردم ونقاب زدم.

شایدم به خاطر نیازهام بوده .

اما حالا خودم هستم .یه خانمی که باعشق کنار همسرشه.

برای اینکه به اینجا برسم خیلی ضربه ها زدم وخیلی ضربه ها خوردم.

یه فکر جدید یه باور خوب چطور منو ازمسیر نادرستی به مسیر درست هدایت کرد.

راسش اگه صادقانه بهتون بگم اینجا هم به خدا اعتماد کردم.

گفتم خدایا من تا حالا اشتباه کردم اما ازاین به بعد میخام در لحظه زندگی کنم .وباهمون داشته ی خودم زندگی کنم وازوجود چیزی که دارم لذت ببرم.

من برای این مسیر بودم.فقط زر میزدم که میتونم جای دیگه برم.

جای من همین جا بود.من سر جای خودمم .

جای خوب ودنج.

جایی که خداوند ازطریق این بندش ازمحبت وعشق سیراب سیرابم می‌کنه.

همسر من هم باکلام هم در عمل درجه یکه.

بله صد البته صبوری میکنم تا با هماهنگی هم دنیای قشنگتری بسازیم.

خودم آرامش گرفتم .همسرم آرامش گرفته.

بچه هام شاد وبشاش تر شدن.

کاملا مشخصه که با تغییر من ،چند نفر دیگه هم کنار من از اون لحظات دردناک نجات پیدا کردن.

امروز حالم خوبه .می‌دونم بهتر هم خواهد شد.

اینجا هم میگم دیگه به عقب برنمی‌گردم.

چون خودمو شناختم .من زنی نیستم که برای هوی و هوس بخام زندگی کنم.

من یه خانوم متشخصی هستم که لیاقتم داشتن مردی بوده که در هر لحظه چنان به من ابراز علاقه می‌کنه ، که هر کی ندونه فکر می‌کنه اول آشناییمونه.

خداوند نعمتهای زیادی در اختیار من داده بود .حالا به چ علتی وچ عاملی چشمای من بسته بودن که اونا رو نمیدیدم ،نمیدونم .

فقط الان شاکرش هستم .

از اینکه منم مثل خانومای دیگه میتونم ابراز احساسات کنم وبه همسرم نشون بدم قدردانش هستم .خیلی خوشحالم.

همیشه فکر میکردم برای این مرد نمیتونم .ولی تونستم.

فهمیدم دنیا ارزش بد شدن وبد بودن نداره.

ازکجا معلوم چقدر وچند سال ما کنار هم هستیم.

پس حالا که هستیم بهتره خاطرات خوبی برای هم بسازیم.

این حرف استاد هم خیلی کمک کردکه میگن :اگه خودتو تغییر ندی ورابطه رو کات کنی ولی تو رابطه ی دیگه ،تو باز با همون شکل رابطه فقط باکمی تفاوت مواجه خواهی شد.

چون تو ازدرون خودتو اصلاح نکردی وباجدایی سرپوش روی نواقص خودت گذاشتی.

مشکل هرچی که هست باید از ریشه حل بشه .

سطحی حل کردن باز باعث نشون دادن همون مشکل میشه.

خدا رو شکر به این درک ها رسیدم.

به این درک رسیدم که جدایی راه حل من نیس.

اینکه من خودخواهانه واز یه زاویه به زندگیم نگاه میکردم.

اینکه به داشته هام دقتی نداشتم.

اینکه بزرگترین و مهمترین نعمتها رو داشتم ولی قدر دان پروردگارم نبودم.

خدا رو نمیدیدم وسماجت روی افکارهایی داشتم که ازروی بیماری پرورششون داده بودم.

فقط خودمو میدیدم اما از راه نادرسش.

هدایت خدا وسپردن به خدا رو تو این موضوع اصلا بلد نبودم.

به قول استاد برای رسیدن به خواسته هاتون ازخداوند هدایت بخواهید اما نگید ازکدوم راه .اجازه بدید خودش مسیرو نشونتون بده.

ومن دقیقن الان در همین نقطه هستم .

خدا رو وارد زندگیم کردم واجازه دادم خودش هدایتم کنه.

تسلیم هستم در برابرافکار وباورهای غلطم.

دستامو بالا گرفتم گفتم من هیچی بلد نیستم خودت همه راه رو نشونم بده.

من رفتم سمت تغییراتم و همسرم که خوب بود عالی وعالی تر شده.

من بش میگم دیونه شدی .یه کم خودتو کنترل کن .

میگه خیلی وقته حس دوست داشته شدن رو ازم گرفته بودی.

خوشحالم که اونم در کنارم به لذتهایی که میخاسته رسیده.

استاد جونم ازشما هم ممنونم.

بله با تکامل تونستم به اینجا برسم.

فعلن به‌چیز دیگه ای فکر نمیکنم .باید جای پامو مستحکم تر بکنم تا خیال خودمم راحت بشه.

روابط عاطفیمو تثبیت تثبیت میکنم وبعد به مراحل بعد فکر میکنم.

استاد عاشقتم .

سلام سارا جان.

زمانی که ما آگاهانه روی نقاط همسرمون تمرکز می‌کنیم باید به احساس بهتری برسیم.

حتی استاد تاکید دارن اگه تو لحظاتی که خشمگین هستید نمی‌تونید به نقاط مثبت همسرتون توجه داشته باشید تا جایی که می‌تونید سعی کنید به زیبایی‌های اطراف و نقاط مثبت هر چیز و هر کس دیگه‌ای توجه کنید تا از حالت خشم و عصبانیت یا استرس و نگرانی پایین بیایید.

شما خیلی خوب نقاط مثبت همسرتونو بازگو کردید واقعاً اگه به این نکات توجه داشته باشید نباید بینتون فاصله یا قهری بوجود بیاد.

اینکه فکر می‌کنید آستانه ی صبرتون بابت این جریان بیشتر شده از نظر من، نشون دهنده ی نکته ی مثبتی نیست. نکته ی مثبت اینه که اصلاً قهری بینتون بوجود نیاد.

البته که طبیعیه، بین زن و مرد عقیده‌ها و نظرات و سلیقه‌ها و علایق متفاوت باشه و زن و مرد تفاهم خاصی تو بعضی از موارد نداشته باشن . اما این به این معنا نیس که باید با قهر از هم دور باشن.

میشه بیان احساس کرد.

میشه درخواست کرد.

میشه توقعات رو پایین تر اوورد.

میشه تغییر نگرش داد.

میشه با قضایا کنار اومد.

باید در وقت و زمان ودر شرایط مناسب با همسرتون صحبت کنید.

هر وقت از دست هم ناراحت هستید قهر بودن رو ملاک رفع اون موضوع ندونید چون بازم تکرار خواهد شد باید مسئله حل بشه تا تکرار نشه.

شما با قهر کردن صورت مسئله رو پاک می‌کنید و مسئله همچنان باقی میمونه .

میشه با احترام و درخواست و بیان احساس، مشکل رو به راحتی حل کرد. اگه تو موضوعی اختلاف دارید، یه جاهایی شما باید کوتاه بیاید و یه جاهایی همسرتون .

باید با هم صحبت کنید تا به حد تعادل هر چیزی برسید نه خودخواهانه ایشون غلبه به شما داشته باشه و نه شما به ایشون .

ما از تغییر دیگران عاجزیم ما حق نداریم چیزی رو به کسی تحمیل کنیم هر کسی می‌تونه مسیر خودشو بره.

ولی در مورد روابط مشترک بین زن و مرد، هر جایی که به مشکلی، از هم برمی‌خورن باید با هم صحبت کنن تا حلش کنن.