اصول اساسی خلق رویاها | قسمت دوم

سلام پرنده مهاجر سلام نفیس عزیز سلام.

نمی دونم الان مهاجرت کردی یا نه من بعداز 4 سال هدایت شدم به خواندن کامنت شما این فایل دیروز عصر بعنوان نشانه من آمدم. زمانی که خسته بودم از بحث های سنگینی که با پدرم می کنم.

روی تخت دراز کشیدم آرزوی مرگ خودم می کنم وقتی با پدرم بحث می کنم خسته شده واقعاااا خسته شدم. با کار کردن روی خودم فایل ها این بحث ها به یکماه رسیده اما هر یکماه دقیقااا مثل یه دوره ماهیانه به هربهانه ای شده باید تکرار بشه.

چندماه پیش یه همچنین بحث صورت گرفت، اونشب دیگه گفتم باید از این خونه برم باید مهاجرت کنم.

آمدم توی سایت دیوار قیمت خونه هایی که در منطقه ای بزرگ شدم و میشناسم توی منطقه مدرسه تا دانشگاه م رفتم و کامل میشناسم در حقیقت یکی از بهترین منطقه های شهر خووم محسوب میشه رو قیمت هاش دیدم.

نا خودآگاه گفتم من که پول یک میلیادر رهن ندارم…. آمدم گرینبرد ساختم از خونه ای که می خوام داشته باشم اما هربار می دیدم‌این باور که در من تکرار میشد که من که پول خونه خردیدن و یا رهن کردن رو ندارم.با وضعیت در آمدی خودم حداقل یکی دوسالی زمان می بره

بعداز یکماه بی خیال شدم کلا و تقریبا بعداز آشتی با پدرم یکم آرزوم کمرنگ تررشد. اما وقتی رابطه ام با پدرم یکم‌گرم بشه تا یکم در جریان کارهام قرار می گیره ناخوادآگاه برحس عادت و اعتماد بهش می گم ،چون آدم شکاکی هست…و همیشه دعواهای ما سر همین شک های بی خودی این بزرگوار و منو متهم به همه چیز می کنه شروع میشه بالاخره یه چیز توی حرفهام پیدا می کنه که بحث بشه.

دیروز هم دقیقاااا بعداز بحث سنگین.

بعداز آروم شدند خودم متوجه شدم این یک نشونه اس که من باید برم باید مهاجرت کنم،مهاجرت نه در حدخیلی خیلی بزرگ چون هنوز باورهاش در من شکل نگرفته باوراای توانستن مهاجرت به خارج ایران.

اما در مقیاس کوچکتر مهاجرت از خونه پدرم به خودم چرا باور اینکه می تونم شکل گرفته

اما این که چطوریش می آد توی ذهنم باورهای مخرب و محدود کننده اس که مثل یه سوزن گیر کرده در من و در خانه ماندن پدرم.

می خوام باورهای محدود کننده خودم بنویسم. که تا به امروز بعداز 5 ماه نشد من مهاجرت کنم.و از شما دوست عزیزم می خوام اگه نکته ای ای به ذهنت رسید و باور مناسبی از کامنت من به ذهنت رسید خوشحال میشم برام بنویسی.

باور اینکه من پولشو ندارم

باور اینکه خواهر زادهام همیشه منو الگو قرار دادند اگه من تنها زندگی کنم اون هام خیلی زود تصمیم می گیرند خواهرام تدک کنند مثل من مجردی زندگی کنند

باور اینکه مردم چی می گن یه دختر تنها و مجرد

باور اینکه برادر زاده ام و عروس و…. بهم شک نکنن،

باور اینکه پدرم نمی زاره

باور اینکه مامانم هی می خواد روی مغز من راه بره بابات ناراحت مرد پیر و….

باور اینکه،اگه من برم برای همیشه نمی تونم به این خونه برگردم.

2 تا برادرم موافق اینکه من خونه بگیرم هستند چون اون طفلکی هام خسته شدن از گیرهای بی خودی و شک بی مورد پدرم.

اما خواهرام که ازدواج کردند نه کاملا مخالف چون ندیدند و درک ندارند …..

و خیلی باورهای دیگه….

وقتی دیشب کامنت شما خوندم. صبح هم به محض بیدار شدند مجدد کامنت شما رو خوندم.

یه حسی بهم گفت براش بنویس و باورهای مخرب خودت از نشدن بنویس.

وقتی آیه هایی از مهاجرت نوشته بودی انگار برای من نوشته بودی.

من به جای اینکه باورهام درست کنم آرزوی مرگ خودم کردم.

نفیس عزیز مرسی که او حس حال خودت از مهاجرت با کامنت برامون نوشتید و بعداز 4 سال برای من یه تلنگر و به صورت زنگ هشدار برام به صدا درامد از طریق مرا به سوی نشانه ام هدایت کن.

در پناه الله مهربان شاد سلامت باشی.