هدفگذاری و تأثیر آن در زندگی

به نام خدای هدایتگرم.

که هر لحظه با هدایت هاش بیشتر منو دیوانه ی خودش میکنه.

انقدر که به جا و جذابه و در درست ترین زمان منو هدایت میکنه به انجامِ بهترین کار.

چشم بسته چشم میگم انجام میدم با عشق و به شدت راحت و ساده.

بعد نتیجه اش رو که میبینم شگفت زده میشم و دوباره و چندباره عاشقش میشم هی بیشتر و بیشتر و بیشتر، از بس که این خدا کارش درسته، خفنه، مطلقه.

سلام به همه ی عزیزانم.

سعیده جانم، ممنونم که حسِ قشنگت رو به اشتراک گذاشتی و نوشتیش.

الان یهو یادِ این کامنتت افتادم و اومدم ازت تشکر کنم.

مرسی که گفتی تا وقتی هنوز هستیم بهم بگیم دوستت دارم و برای هم مهم هستیم.

تا هستیم لذت ببریم.

تا هستیم قدرِ تک تک ثانیه ها رو بدونیم.

لذت میبرم از اینکه الان هوا به شدت مطبوعه، همه ی پنجره ها رو باز کردم، صدای بادی که میخوره به برگهای درخت ها داره از پنجره آشپزخونه میاد و منو غرقِ شادی میکنه…

لذت میبرم از تکون خوردن برگ های قشنگِ درختای جلوی آشپزخونه که شگفت انگیز هستن.

لذت میبرم از اینکه الان ربنای استاد شجریان داره پخش میشه تو خونه و من مینویسم.

لذت میبرم از به یاد آوردنِ سلام دادنِ پسر بچه ی خوشرو و خندان همسایه مون وقتی جلوی در دیدمش امروز، عصر که میخواستم برم پیاده روی.

در این لحظه خیلی خوشحالم که نعمتِ حیات دارم.

لذت بردم که عصر کاملا هدایتی رفتم پیاده روی با پاهای سالمِ، جسمِ سالم، کلی قشنگی دیدم، یه پیشی دیدم که داشت به توله ی کوچولو و قشنگش شیر میداد، با شجاعت از بغل هاپو رد شدم، یه عالمه فراوانی و برکت و زندگی دیدم، خانواده های در حالِ تفریح تو پاساژ دیدم، عصر و شب خیابون های قشنگِ محل زندگیمو دیدم، درختای افراشته و قشنگ دو طرف خیابون رو دیدم و کیف کردم…

یکی از راه های اینکه لذت ببرم از زندگیم و بیشتر تمرین کنم لذت بردن از زندگی و داشته هام در لحظه، اینه که شتاب و عجله رو کم کم از خودم دور کنم و باهاش خداحافظی کنم.

خدایا شکرت که هم مسئله ای که باید روش کار کنم رو جلوی چشمام آشکار میکنی، هم راه حل رو آشکار میکنی جلوی چشم ها و قلبم.

لذت بردم از اینکه دو تا مسئله رو حل کردم چند دقیقه پیش (با تشکرِ مخصوص از جلسه اول دوره شیوه حل مسائل و تمرین‌های عالی مریم جانم.)

خیلی خوشحالم که اینجام و عضوِ خانواده ی صمیمیِ عباس منش.

خدا جانم سپاس گزارم.

استاد جان، مریم جانم، همه ی دوستان و عزیزان سایت ازتون ممنونم که هستین و اینجا رو انقدر دوست داشتنی و ارزشمند کردین.

همین الان، تو این حالِ خوب و غرقِ لذت، یه درس هم برام آشکار شد که خیلی ممنونم از خدا برای شفافیتش توی ذهنم…

درک کردم و روشن شد برام که وقتی هیجان زده میشم (فرقی نمیکنه از شادی یا استرس و ناراحتی و …) اشتهای کاذب میاد سراغم…

عطشِ خوردن پیدا میکنم…

این ذهنمو درگیر کرده بود این اواخر چرا اینطوری دارم جلو میرم تو غذا خوردن؟

که الان خدا برام آشکار کرد…

سرِ بزنگاه، خدا توی مثال عملی تو زندگیم، داغ داغ بهم نشون داد دلیلِ رفتارمو …

و بلافاصله هم این جواب اومد بالا:

آروم باش، در مرحله اول دلیلش مشخص شده، حالا چه رفتاری کنم؟

اول آب بخور که به احساسات و هیجاناتت کنترل داشته باشی.

آب خوردم. الان از اشتها و عطشِ خوردن هیچ خبری نیست…

خدا رو شکر…

از خدا کمک میخوام کمکم کنه خوب درک و رعایت کنم چیزی که برام مفید هست رو.

حالا نکته ی قشنگش چیه؟ عصر تو پیاده روی از خدا هدایت خواستم که کمکم کنه درست رعایت کنم غذا خوردنمو، و هدایت بلافاصله و به سادگی تو خونه به دستم رسید.

الهی بی نهایت شکر که هستی تو زندگیم و بهترین معلم و بهترین حامی و هدایتگرم هستی.

این مسئله من دقیقا مربوط میشه به فایل اخیر استاد به نام عواقبِ تصمیماتِ احساسی

که دقیقا یکی از راهکارهای استاد آب خوردن بود.

هدف داشتن، برای انجام دادنِ کاری در اون لحظه هم میتونه گاهی کمک کنه برای دوری از اشتهای کاذب…

اما یه نکته ی مهمی وجود داره.

اونم اینه که فرار نکنم از پیدا کردنِ دلیلِ هیجانم…

وقتی میفهمم دلیلِ هیجانم چیه، به نوعی انگار چون دیدمش و به خودم و احساسم توجه کردم، مکانیزم دفاعیِ اشتهایِ کاذب، غیر فعال میشه، خلعِ سلاح میشه…

آشغال ها رو نمیشه برای مدت طولانی زیر فرش پنهان کرد، بالاخره بوی گندشون بالا میاد…

این تعبیرِ آشغال زیر فرش عالیه استاد جان، مرسی که انقدر اشراف دارین به آموزش ها و آگاهی ها و مثال های عالی میزنین همیشه.

با تشکر از دوره شیوه حل مسائل.

هنوز نرفتم جلسه دوم اما از کامنتهای بچه ها، بهبودگرایی رو هم شروع کردم به تمرین کردن.

الهی شکر.

مرسی استاد جان و خانم شایسته جانِ عزیزِ دل و قشنگم.

راستی سعیده جان، امروز هم تمرینِ هم آهنگی با خدا رو تجربه کردم. چقدر خفنه این تمرین، حسِ آزادی و رهایی و سبکبالی دارم که انقدر خدا کارها رو عالی جلو میبره، میگه من انجام میدم، ذهن و منطق هم رفته استراحت واسه خودش…

با مدیریت، چیدمان، زمان بندیِ خدا، چقدر همه چیز درست سرِ جای خودش قرار میگیره.

در بهترین جای خودش، در بهترین زمانِ ممکن، به قشنگترین مدلِ ممکن و از هر هر لحاظ عالی درست میشه و به نتیجه میرسه…

الان همزمان چند مورد با هم انجام دادم که خروجی عالی شد، خدایا عاشقِ چیدمانت هستم همیشه که انقدر میلی متری و دقیقه…

بارها همه مون تجربه کردیم، اگه خودمون می‌خواستیم مدیریت و چیدمان کنیم نتیجه عمراً انقدر دقیق و خفن و شادی بخش و راضی کننده ی روح و قلب در میومد…

انقدر شاد کننده که بلافاصله بعدش دوباره بیشتر عاشقِ خدا میشم بیشتر سپاس گزاری میکنم.

هر اندازه بیشتر مدیریت رو دادم خدا، نتایج شگفت انگیز بیشتری وارد زندگیم شده.

یه جوری کارها و نتایج تو یه نقطه به هم میرسن که شگفت زده میشم و سپاس گزارتر از خدایی که انقدر اگاهه، کامله، اشراف داره به همه چی و همه کس و همه ی شرایط، فقط کافیه ازش هدایت بخوام…

به همین راحتی، لذت بردن از زندگی میاد تو تک تکِ لحظاتم…

خدایا شکرت که هستی، عاشقتم.

و حُسنِ ختام این کامنتم:

لذت میبرم برای خودم چای با بهار نارنجِ شگفت انگیز و بهشتی، دَم کردم و الان دارم مینوشم.

خدا رو شکر برای همه چیز

خدا رو شکر برای همیشه