یک خبر خوب درباره «گفتگوی حضوری با دوستان در لس آنجلس»

به نام الله یکتا

سلام به استاد عزیز و دوستان گل

مدتهاست که کامنت نذاشتم.

الان که دارم می نویسم 24 شهریور ماه 1403 است.

تو مسیر خونه تا کارخونه خودم هستم.

کلمه کارخونه خودم رو عمدا نوشتم تا به خودم یادآوری کنم همین چند سال پیش کارگر بودم توی یه کارگاه کوچک.

ولی الان خودم کارخونه دارم. کارگر دارم و …

و جالبه که مرز 1 میلیارد تومان در پروژه هام شکسته و مدام پروژه های بالای میلیارد داره وارد زندگی من می شه.

ولی وقتی کامن فهیمه عزیز رو خوندیم دیدم منم مثل ایشون انگار این نتیجه ها رو خیلی برای خودم ارزشمند نمی بینم و تو اون ته ذهنم اینه که بابا این که چیزی نیست مثلاً من فلان خواسته رو دارم و هنوز نشده.

هر چند روزانه دارم روی خودم کار می کنم و الان هم دارم قدم 6 رو کار می کنم ولی بازم این ذهن با غفلت کوچیک از دست می ره.

من تو این چند سالی که با سایت بودم اقدامات عملی بسیاری انجام دادم که نتایج عالی هم در یافت کردم. از مهاجرت گرفته تا راه اندازی کارخونه. ولی اینو واقعا می گم گاهی اوقات کنترل ذهن و شاهد بودن به عملکرد ذهن از تمام این اقدامات عملی سخت تر بوده. و جالب این جاست که اصل هم همین کنترل ذهنه و هیچ کاری به اندازه این نمی تونه نتیجه ایجاد بکنه.

بعد از 5 سال مداومت روزانه برای کارکردن روی خودم و کلی اقدام عملی واقعا این رو از ته دل دارم می گم این قانون خیلی دقیق عمل می کنه. اونقدر این افکار ذهنی دقیق عمل می کنه که هر روز از اتفاقاتی که تجربه می کنم ذوق زده می شم و شک میشم که چرا اینقدر دقیق؟؟؟!!!

این نشانه امروز من بود.

دلم گفت بنویس .

نوشتم‌.