چگونه به راه راست هدایت می شویم یا از آن دور می شویم

بنام خداوند مهربان

سلام به خانواده صمیمی عباسمنش.

سپاسگذار خداوندی هستیم که قوانین ثابتی رو بر این جهان وضع نموده تا باهاشون زندگی خودمون رو خلق کنیم.

سپاسگذار خداوندی هستم که حی و حاضر و پاسخگو و اجابت‌کننده نیازهای کل گیتی است.

سپاسگذار خداوندی هستیم که استادی توانمند و سپاسگذارتر رو نصیبمون کرده تا این چنین از مکتب عشق و سخاوتمندیش بهره‌مند باشیم و خوش بحالمون باشه واقعا… (استیکرهاش رو هم خودتون تجسم کنید.)

حالا واقعا خداییش خود این فضا و این آموزه‌ها چقدددر سپاسگذاری داره واقعا… یه آدمی تو یه شهر متولد بشه بعد مهاجرت کنه، شبانه روزی رو سایتش کار کنه، آموزش ببینه و آموزش بده و بعد اینطوری خداوکیلی از عشقش مطالب آموزشی برامون بزاره. به امید خداوند که سپاسگذارتر باشیم.

بحث خلقت و آفرینش همیشه برام جذاب بوده و هست و فعلا میخوام کامنتم رو بر سپاسگذاری قرار بدم و ان‌شالله که خداوند هدایت کنه تا مطالبی که میخوام بنویسیم، به بهترین شکل گفته بشه.

کامنتای قبلیم نوشتم که خداوند چندی پیش بهم گفتش نیمه دوم سال رو روی سپاسگذاری کار کن(و الان من هی چشام قلبی‌تر میشه که مسیر رو درست انتخاب کردم)، و اگرچه که من کتاب شکرگذاری رو بارها خوندم و به تمرینات 28 روزه‌اش هم عمل کردم و به ظاهر سپاسگذاری هم میکردم… ولی اصرار بر سپاسگذاری بیشتر و بیشتر و بیشتر بود و منم گفتم چششم!! یعنی میشد روی ثروت، روابط و مسائل دیگه کار کرد ولی به قول استاد اونجا انگار اولین جایی بود که گفتم باشه و نخواستم تقلا کنم. یه اعترافی بکنم… من زور میزدم تا به اصطلاح باور بسازم… زور میزدم تا موفق بشم و از اون سمت هم هی پسرفت…

تا اینکه هدایت شدم به سمت دیدن‌نعمت‌ها همین الانم یجوری میشم از اینکه قبلا نعمت‌ها رو نمیدیدم… قبول دارم استاد که واقعا طعم‌شیرین سپاسگذاری رو با هیچ چیز دیگه‌ای نمیشه مقایسه کرد.

قبل دیدن فایل رفته بودم پیاده روی و یه مبحثی رو داشتم برای خودم هی تکرارش میکردم تا بتونم بهتر بفهممش و امیدوارم بتونم بیشتر هم تکرارش کنم و هر بار که در مسیر سپاسگذاری پیشتر رفتم… بُعدهای دیگری از این ابزار ارزشمند پیش چشمام روشن شد…

🟢 سپاسگذاری شما واقعا به سود شماست و خداوند بی‌نیاز و شکست‌ناپذیره…

وقتی که شما سپاسگذاری انجام میدین، در واقع فضای‌درونی شما آروم میشه… درست عین یک دریای بی‌انتها… اگر هم دونه سنگی بر آن بیافته درسته که امواج کوچکی پدیدار میشن، اما دریای آرامش شما همچنان باقیست… اما وقتی شما سپاسگذاری انجام نمیدین یا سپاسگذار نیستین، درون شما التهاب و برآشفتگی هست و ربطی به سنگ نداره… یعنی طوفان‌ها همیشه بپا هستن و اگر سنگی به درون بیافته، کافیه تا منفجر بشید.

بزارید یبار دیگه مثال بزنم. (آخه همیشه مثال‌ها معنوی نیست، مادی هم هست)

اگر ساحل آرامش رو بتونم با دیدن‌نعمت‌ها‌ پدید بیارم، اونوقت کسی که وعده عجله و سرمایه‌گذاری ریسکی میده رو نمیپذیرم… چون میدونم به وقتش به چیزای به مراتب بالاتر میرسم. اما اگر کفران‌نعمت بخشی از من باشه، اینقدری ترس‌هام زیاد خواهد بود که منو به تباهی میکشونه! واقعا فکر کردیم چرا با وجود آگاهی‌هایی که داریم بازم یه جاهایی باید سرمون بخوره به جایی تا درس بگیریم؟

یه مدت پیش جایی مشغول کار بودم و با وجود پیشرفت‌هایی که داشتم ولی هیچ‌وقت لذتی از کارم نبردم و نتیجه طبیعیش هم خب معلوم بود.. اتمام همه چیز!!!

این روزها به قول استاد مانترای ذهنی من سپاسگذاری و فریاد نعمت‌هام به خودم هست… (میگم فریاد واقعا فریاد‌ها… یه خیابون شلوغ هست که میشه توش اینکارو راحت انجام داد. البته هندزفری تو گوشمه و زیاد جلب توجه نمیشه.)

کامنتم رو همینجا تموم میکنم، چون کلامش سپاسگذاری بود.

خدایا هدایتم کن تا با فروتنی مسیر موفقیتم رو طی کنم و آگاهانه به خودم یادآوری کنم که من هر چه دارم و فریادش بزنم، هر آنچه که دارم و بدست آوردم، از فضل خدای رزاق من بوده.

خدایا هدایتم کن تا خودم رو برتر از کسی ندونم و همیشه نسبت به دیگران متواضع و فروتنانه برخورد کنم. کمکم کن تا دست از مقایسه خودم با دیگران، چه کسانی که پایین‌تر هستن و چه کسانی که بالاتر هستند، بردارم و سپاسگذار نعمت‌هایی باشم که در حال حاضر دارم. چرا که همین نعمت‌ها، آرزوی هزاران نفره.

خدایا شکرت که کامنت رو نوشتی!

در پناه الله مهربان ثروتمند باشید تو هر بعدی از زندگی که فکرش رو بتونید بکنید. ثروت اوسسست‌ها…