چگونه به راه راست هدایت می شویم یا از آن دور می شویم

سلام به استاد عزیزم.

باید بگم که احساس می‌کنم این فایل کاملاً برای من آماده شده بود و تمام صحبت‌هاش همون چیزهایی بود که من نیاز داشتم بشنوم. چطور می‌شه به این راحتی فراموش کرد که من یک جسم عادی بودم تا وقتی که خداوند روح خودش را در من دمید و اجازه داد به من که اشرف مخلوقات باشم؟

چطور یادم می‌ره من جزئی از خدای خودم هستم و من خالق هستم؟ وقتی این حرفا رو می‌شنوم، چون کاملاً حقیقته، به دل و روح و قلب جان من می‌شینه و نفوذ می‌کنه در من. به یاد میارم وقت‌هایی رو که می‌تونستم خیلی راحت به صدای خدای درونم گوش بدم و مسیر درست را انتخاب کنم، اما من خیلی راحت گمراه شدم و مسیر شیطان رو انتخاب کردم.

به یاد میارم خدای من حتی به شیطان هم این فرصت رو می‌ده که در مورد انتخابش، در مورد کاری که کرده توضیح بده و دلیل بیاره. و اون وقت من یادم میاد که چند شب پیش، علی‌رغم اینکه فکر می‌کنم آدم صبوری هستم، خیلی راحت یه نفر رو اذیت کردم، بهش فشار آوردم و از کوره در رفتم. یک آتیشی درست کردم که الان که در این لحظه هستم، احساس می‌کنم خودمو بیشتر از همه توی اون سوزوندم.

وقتی که شنیدم هر کسی روحیه از خداوند دارد و من باید حواسم باشه که به بنده خدا آسیب نزنم، چقدر قلبم درد گرفت از اینکه درسامو خوب یاد نگرفتم. برای این می‌گم این فایل دقیقاً برای من بود که بفهمم من باید روی ذهنم کنترل بیشتری داشته باشم. وقتی که می‌تونم با یه گمان مثبت فکرمو هدایت کنم، چقدر راحت اجازه میدم که گمانه‌های منفی به سمت من هجوم بیارن و احساس بدی به من منتقل کنن.

اگر بخوام منصف باشم، در بیشتر اوقات سعی می‌کنم خودم رو کنترل کنم، ولی نمی‌تونم از این حقیقت هم چشم‌پوشی کنم که چقدر راحت یادم میره و ذهنم رو به دست شیطان می‌سپارم تا افسارشو بگیره و جولان بده. اگه بخوام با خودم صادق باشم، چقدر راحت همکلاسی خودمو قضاوت می‌کنم و فکر می‌کنم چون شغلمون یکسانه و من می‌رسم همه کارامو به موقع و منظم انجام بدم، ولی اون نه.

فکر می‌کنم که من از اون برترم یا چه بسا وقت‌هایی که فکر می‌کنم چون من بیشتر به دنبال یادگیری هستم، چون سطح علمیم از همکارام بیشتر و بالاتره، چون من جوون‌ترم و به جایگاه‌های بالاتر رسیدم، پس من از اون‌ها برتر هستم. واقعاً الان که دارم این‌ها رو تایپ می‌کنم، دردم میاد و اشک از چشمام جاری میشه. هر بار که این‌ها رو مرور می‌کنم، می‌فهمم که چقدر خودبرتر بینی کار شیطان و چقدر روح منو از خدای خودم دور می‌کنه.

همینطور باید به خودم یادآوری کنم چه وقت‌هایی که فکر کردم چون من مستقل‌ترم و خواسته‌هامو سعی می‌کنم خودم برآورده کنم، پس اون دوستم که به خانواده‌اش تکیه می‌کنه و مثل من مستقل نیست نمی‌تونه با من در یک ترازو قرار بگیره و دوست خوبی برای من باشه.

واقعاً چقدر راحت خودبرتر بینی در جز جز زندگی من دیده می‌شه. چقدر لازم داشتم این حرفا رو بشنوم و آویزه گوشم کنم و مسیر شیطان رو نرم. استاد، شما حق دارین که بارها و بارها یادآوری کنید که هر ظلمی که به ما می‌رسه از جانب خودمونه و همه خیرها از جانب خداونده.