چگونه به راه راست هدایت می شویم یا از آن دور می شویم - صفحه 12

سلام به استاد عباسنمش نازنینم

2 ساعت پیش رفتم ساعت فروشی ساعت بخرم،همینجور که داشتم نگاه ساعت ها میکردم و فروشنده هی ساعتهارو نشونم میداد،یه آهنگ مغازه داره پخش کرده بود از استاد شجریان که داشت میخوند و شعرش این بوسلام به استاد عباسنمش نازنینم

2 ساعت پیش رفتم ساعت فروشی ساعت بخرم،همینجور که داشتم نگاه ساعت ها میکردم و فروشنده هی ساعتهارو نشونم میداد،یه آهنگ مغازه داره پخش کرده بود از استاد شجریان که داشت میخوند و شعرش این بود:

به هوش بودم از اول که دل به کس نسپارم

شمایل تو بدیدم،نه عقل ماند و نه هوشم

و اشکام اومدن تو چشام و بغض کردم فقط برا اینکه بتونم خودمو کنترل کنم هی نگاه سقف میکردم ‌و میرفتم اینور اونور مغازه که جلوی متشری ها و مغازه داره اشکام نریزند.

اونجا که شعر میگه

شمایل تو بدیدم نه عقل ماند و نه هوشم!!!

منو یاد آیات قرآن و اتفاقات زندگی خودم انداخت.

معنی عامیانه ی این شعر این میشه که

از وقتی که صورت تو رو دیدم نه عقلی برام مونده گه فکر کنم و نه هوشی که بتونم از فهم خودم استفاده کنم…

راست میگه

من دو روز پیش داشتم سوره ی فاتحه رو مرور میکردم و اوله سوره خدا اینجوری شروع میکنه که

(ستایش مخصوص خداست که فرمانروای جهانیان است)

از این دو روزه وقتی که به کلمه ی رب العالمین فکر میکنم اشکام بی اختیار میریزه

یعنی چی رب العامین آخه!

میگه من فرمانروا من همه کاره ی همه ی هرچی که هست،هستم!!!!بعد میگه ستایش فقط مختص اونه

حالا ستایش کردن یعنی چی!؟یعنی حمد و شکرگزاری و سجده کردن فقط از اون

یعنی نرسیدن فقط از اون

یعنی امید داشتن فقط به اون!

آیه بعد میگه بخشنده ی مهربان!!!

یعنی همونی که هرچی داری رو اون بهت داده!

اون بهت بخشیده!!!

و میره جلو تا اینکه آخر آیه میگه:

(مرا به راه راست هدایت کن،راه کسانی که به آنها نعمت دادی، نه گمراهان!!!)

اینجا داره مستقیما میگه راه راست ،راه خوش‌بختی و سعادت ماله افرادیه که بهشون نعمت دادم حالا کیا نعمت میده!

به کسانی که شکرگزارش باشن و اون رو ستایش کنن!

طبق آیه ی اول که خودش میگه ستایش مخصوص صاحب اختیار و فرمانروای جهانیان هست،اینجا داره از زبون من میگه که:

مرا به راه راست هدایت کن،راه کسانی که به آنها نعمت دادی،نه گمراهان!

یعنی ناسپاسان از گمراهان هستن!!!

سبحان الله‌

در جلسه ی اول دوره احساس لیاقت مفصلا در مورد مقایسه کردن صحبت شده و فکر نمی‌کردم مقایسه کردن اینقدر توهین به خداوند باشه!

وقتی من مثلا ظاهر یا روابط یا هر چیز کسی رو با خودم مقایسه میکنم و احساسم بد میشه این یعنی اینکه من به فهم ،به عدالت و به آگاهی خداوند اعتراض دارم!

این مقایسه کردن یعنی اینکه من راضی نیستم که چرا من شرایطم اینجوریه و اون شخص اززمن شرایطش بهتره!

و مقایسه کردن زمانی که شکل میگیره من دیییگه هیچ یک از نعمت های زندگیم رو دوست ندارم و دیییگه تمام!!!

مقایسه یعنی حسرت داشتنه داشته های دیگران.

من تصمیم گرفتم یه سوال از خودم بپرسم وقتی کسی رو با خودم مقایسه میکنم اونم اینکه آیا حاظری همین الآن با این شخص همه چیزت عوض بشه!؟

میبینم صصصد سال حاظر نیستم

حتی با بهترین آدم دنیا هم حاظر نیستم شرایطم رو و خودم رو عوض کنم پس این مقایسه لز نجواهای تخریب گر شیطان میادد:

به هوش بودم از اول که دل به کس نسپارم

شمایل تو بدیدم،نه عقل ماند و نه هوشم

و اشکام اومدن تو چشام و بغض کردم فقط برا اینکه بتونم خودمو کنترل کنم هی نگاه سقف میکردم ‌و میرفتم اینور اونور مغازه که جلوی مشتری ها و مغازه داره اشکام نریزن

اونجا که شعر میگه

شمایل تو بدیدم نه عقل ماند و نه هوشم!!!

منو یاد آیات قرآن و اتفاقات زندگی خودم انداخت.

معنی عامیانه ی این شعر این میشه که

از وقتی که صورت تو رو دیدم نه عقلی برام مونده که فکر کنم و نه هوشی که بتونم از فهم خودم استفاده کنم…

من حدا رو در اتفاقات زندگیم دیدم.

همین الان داشتم تو اتاق محل کارم غذایی که از رستوران سفارش دادم رو می‌خوردم

یاد روزی افتادم که تو همین اتاق از گشنگی دلم ضعف میرفت و همکارام فست فود سفارش دادن اما من چون پول نداشتم حتی یه ساندویچ سفارش بدم رفتم زیر پتو و خودمو زدم به خواب!

آره من از وقتی صورت خداوند رو دیدم دیگه به خودم بی اعتماد شدم

دیگه نمیتونم راحت انتخاب کنم چون نمیدونم چی برام خوبه چی بده

تنها خداست که عالم به غیب هست

مدت خیلی زیادیه که دیگه نمیتونم مثله آدمای عادی باشم

یعنی معیارهام خیلی فرق کرده

رفتارام خیلی فرق کرده

وقتی میخوام غذا درست کنم اولین چیزی که به فکرم میرسه اون غذا نیست،اینه که چه غذایی درست کنم که کمترین وقت رو ازم بگیره که بتونم بیشتر روی قرآن‌ و دوره ی احساس لیاقت و سپاسگزاری کار کنم

وقتی میخوام برم پیشه پدر مادرم شهرستان یکی از اولویت‌هام این‌که یه جوری برم و بیام که بتونم بیشتر روی خودم کار کنم.

در محل کارم همکارانم هممممه بلا استثنا دنبال این هستن که کمتر تو جرثقیل باشن و بیشتر تو اتاق استراحت باشن،یعنی مهترین دغدغه ی کاریشون تنها و تنها این موضوع هست

اما من دددقیییقا برعکسم تمامه فکرم اینکه که بیشترین زمان تو جرثقیل باشم که بتونم تو خلوت خودم بیشتر روی خودم کار کنم با اینکه من مجردم و تمامه وقتم در اختیار خودمه!!!

اما چی میشه که به همچین ذهنیتی و تعهدی رسیدم!

چون من هیچی از خودم ندارم

میدونی صورت خدارو کجا دیدم که به قول شاعر ، نه عقل ماند و نه هوشم!؟

صورت خدارو اونجا دیدم که تو محل کارم یک بار 5 تنی،به بزرگی دوتا اتاق خواب با دمای 1000 درجه،تو ارتفاع 10 متری، بالای سر چند نفر داشتم جابجا میکردم و احتمال افتادن اون بار روی سر اون افراد 99٪ بود و احتمال نیوفتادنش 1٪ بود اما خداوند اجازه نداد!!!!

شما تصور کن یک درب قندوق که یک قوس بالاش داره رو با نوک یک خودکار جابجا کنی!!!

دقیقا مثله راه رفتن روی طناب!!!

اما من اونجا خدارو دیدم که رحم کرد!

من صورت خدارو اونجا دیدم که بدونه اینکه به زبون بیارم،تو دلم گفتم خدایا این چه همکاراییه که من دارم!!!همش یا فوش میدن یا سیگار میکشن یا شوخی زشت میکنن یا با ثدای بلند صحبت میکنن!

یکی مثله محمد عبادی همکارم قرار بده که قاری قرآنه!مؤدب و با فهمه و…

حالا محمد عبادی کی بود!؟

محمد عبادی کسی بود که سال 91 هم خدمتیم بود و از سال 91 تا سال 1401 من تنها چیزی که ازش داشتم چهره اش بود که تو ذهنم بود و 2 روز بعدش ،داداشم بهم پیامک داد که این شماره ی محمد عبادی هست من به صورت اتفاقی دیدمش گفتن شماره اش رو برات بفرستم!!!

من چجور خدارو روست نداشته باشم و یا شکرگزارش نباشم!!!

چند روز پیش همکارم بهم گفت یه تغییری کردی!!!خوشتیپ تر شدی!

چکار کردی!؟

گفتم رفتم آرایشگاه

دوباره یه نگاهی بهم کرد گفت نه!

بیشتر از این تغییر تغکردی خوش‌تیپ تر شدی!!!

1 ساعت پیش رفتن تو اتاق محل کارم دوباره بهم گفت خوش‌تیپ شدی!!!

من فقط گفتم ممنونم

اون فکر میکنه روی ظاهرم کار کردم اما نمیدونه از این چند روزه که دارم فقط به کلمه ی رب العالمین فکر میکنم درجا قلبم تکون میخوره

چند روز پیش پسرعمم که 10،12 سالشه

گفت دایی ابراهیم انصافا ععجججب زندگی داری…

تو دلم خندیدم

چون من همون ابراهیمم که حتی پدرم هم ازم آزرده بود،بقدری که با خشم نگام میکرد و بعنوان کسی که مایه ی آزار و دردسرش شده نگام میکرد!از بس ناااابود بودم،نمیدونم باور میکنین یا نه ، اما همین پدر هرررر هفته زنگ میزنه و پشت تلفن روزهارو یکی یکی جواب میکنه میگه امروز چه موقع کاری !؟

میگم عصر کار اول

بعد پوله کسی که چند بسته تراول 200 تمنی داره و میخواد بشمارشون،شوق میشماره و میگه خوب!

عصر کار اول،

عصر کار دوم

شب کار اول

شب کار دوم

به امید خدا 5 روز دیگه استراحتته میای پیشمون

میگم آره ایشالا برا استراحت اگه شرایطش باشه میام

دوباره 2 روز بعدش زنگ میزنه میگه بیا بیا برات کله پاچه خریدم خودمو پاپانت تمیزش کردیم گذاشتیم پخت،بسته بندی کردیم گذاشتیم فریزر هم بخوری هم با خودت ببری!

همین پدر که بخاطر مشکلاتی که براش درست کردم و بدهکار بودم و طلب کارا به بابام زنگ میزدن و می‌گفت کی میشه بمیرم راحت بشم دیگه

الآن همون پدر وقتی به شوخی بهش میگم شما برام غذا درست کنین من بهتون خدمات میدم،میگه ما در خدمت توایم همه چیز برات فراهم میکنیم!

همین پدر وقتی من میرم پیششون با شوق تا ساعت 3،4 صبح میشینیم با همدیگه صحبت میکنیم و کلی میخندیم و سربسرشون میزارم

من این عزت رو از کجا آوردم

من این اشکایی که داره از چشما میان رو آر کجا آوردم

مگه قلبا اشک از چشام نمی‌اومد

اما قبلش آرزوی مرگ میکردم

اما الآن روزی نیست که از عشق رب العالمین گریه نکنم

مهم نیست کجا باشم یا با چی!

شدم اونی که میگه

به هرجا بنگرم کوه و درو دشت

نشان از قامت رعنا تو بینم

بخدا من خدارو خیلی دوست دارم

اون منو دوست داره

من دو روز پیش داشتم سوره ی فاتحه رو مرور میکردم و اوله سوره خدا اینجوری شروع میکنه که

(ستایش مخصوص خداست که فرمانروای جهانیان است)

از این دو روزه وقتی که به کلمه ی رب العالمین فکر میکنم اشکام بی اختیار میریزه

یعنی چی رب العامین آخه!

میگه من فرمانروا من همه کاره ی همه ی هرچی که هست،هستم!!!!بعد میگه ستایش فقط مختص اونه

حالا ستایش کردن یعنی چی!؟یعنی حمد و شکرگزاری و سجده کردن فقط از اون

یعنی نرسیدن فقط از اون

یعنی امید داشتن فقط به اون!

آیه بعد میگه بخشنده ی مهربان!!!

یعنی همونی که هرچی داری رو اون بهت داده!

اون بهت بخشیده!!!

و میره جلو تا اینکه آخر آیه میگه:

(مرا به راه راست هدایت کن،راه کسانی که به آنها نعمت دادی، نه گمراهان!!!)

اینجا داره مستقیما میگه راه راست ،راه خوش‌بختی و سعادت ماله افرادیه که بهشون نعمت دادم حالا کیا نعمت میده!

به کسانی که شکرگزارش باشن و اون رو ستایش کنن!

طبق آیه ی اول که خودش میگه ستایش مخصوص صاحب اختیار و فرمانروای جهانیان هست،اینجا داره از زبون من میگه که:

مرا به راه راست هدایت کن،راه کسانی که به آنها نعمت دادی،نه گمراهان!

یعنی ناسپاسان از گمراهان هستن!!!

سبحان الله‌

در جلسه ی اول دوره احساس لیاقت مفصلا در مورد مقایسه کردن صحبت شده و فکر نمی‌کردم مقایسه کردن اینقدر توهین به خداوند باشه!

وقتی من مثلا ظاهر یا روابط یا هر چیز کسی رو با خودم مقایسه میکنم و احساسم بد میشه این یعنی اینکه من به فهم ،به عدالت و به آگاهی خداوند اعتراض دارم!

این مقایسه کردن یعنی اینکه من راضی نیستم که چرا من شرایطم اینجوریه و اون شخص اززمن شرایطش بهتره!

و مقایسه کردن زمانی که شکل میگیره من دیییگه هیچ یک از نعمت های زندگیم رو دوست ندارم و دیییگه تمام!!!

مقایسه یعنی حسرت داشتنه داشته های دیگران.

من تصمیم گرفتم یه سوال از خودم بپرسم وقتی کسی رو با خودم مقایسه میکنم اونم اینکه آیا حاظری همین الآن با این شخص همه چیزت عوض بشه!؟

میبینم صصصد سال حاظر نیستم

حتی با بهترین آدم دنیا هم حاظر نیستم شرای9طم رو و خودم رو عوض کنم پس این مقایسه از نجواهای تخریب گر شیطان میاد