چگونه به راه راست هدایت می شویم یا از آن دور می شویم - صفحه 17 (به ترتیب امتیاز)

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام هانیه عزیز

این آیه به ذهنم اومد البته میخواستم چیز دیگه ای بنویسم منتهی خداوند هدایتم کرد که این آیه رو براتون بنویسم ….

امیدوارم خدا کمکم کنه بتونم اون چیزی که درست هست و در مسیر هدایت هست رو بتونم بیان بکنم….

وَعِبَادُ الرَّحْمَٰنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا

و بندگان خاص خدای رحمان آنان هستند که بر روی زمین به تواضع و فروتنی راه روند و هرگاه مردم جاهل به آنها خطاب (و عتابی) کنند با سلامت نفس (و زبان خوش) جواب دهند.

رحمن بودن خداوند همون رحمت عام خداوند هست که نسبت به همه داره….

در قرآن عبادالرحیم نداریم که جلوه رحیم بودن خداوند و مهربانی خاصه رو نمایان کنن ولی عباد رحمان داریم….

مگه نه این که شاگرد باید پاش رو بذاره جای پای استاد؟!

خدا اینجا همون استاده هست حالا اگه ما واقعا عبد او هستیم و شاگردش هستیم باید این ویژگی رحمان بودنش یعنی مهربانی عامه رو داشته باشیم نسبت به مخلوقاتش فارغ از هر اعتقاد و یا موردی….

یه مورد دیگه اینکه ما اصلا حق قضاوت کردن نداریم که به بقیه برچسب بی ایمانی بزنیم و یا برچسب مرتد و این حرفا ….

اگه به قضاوت من و شما باشه که عمرا حضرت موسی رو بیایم و پیامبری رو بهش بدیم….

دوست عزیزم اونی که مسیر رو اشتباه رفته ناآگاه بوده و از روی جهل این مسیر رو داره می‌ره بجای این که بیایم و حالمون ازش بد بشه بجاش بیایم رو کنیم به خدا بگیم خدایا من نمی‌دونم این بنده خدا تو چه شرایطی بوده که این طور فکر می‌کنه ولی خدایا می‌دونم که این یکم از حقیقت فاصله گرفته خودت هدایتش کن به مسیر درست…

مگه نبوده زمانایی که خود ما در مسیر اشتباه بودیم و بعد خدا دستمون رو گرفت….

ایمان ما که در حد خدا نیست ما یا متمایل هستیم بسمت ایمان یا به سمت کفر و شرک اگه این طور بود که باید پیامبر از هرکس مثل خودش اون درجه از ایمان و توکل رو نداشت باید دوری میکرد نه …شاید اون بنده خدا ها دارن سعی میکنن اون حد از ایمان و توکل رو داشته باشند اما هنوز نتونستن به اون حد برسن بجای اون ما باید بجای هر قضاوتی بیام و بگیم خدایا خودت هدایتش کن به مسیر درست….

البته با اون جملات اولیه شما که گفته بودین ایمان باید نتیجه داشته باشه موافقم و اگه نتیجه ای نیست لابد ایمانی نیست و باور خیلی خوبی ایجاد کردین در این موضوع که حقیقت محضه …

چون کسی که با وجود این خداوندی که همه شرایط رو برای رشد مهیا کرده ثمره ای ایجاد نکرده در واقع داره ظلم می‌کنه البته نه به خدا چون در هر صورت این جهان رشد خواهد کرد بلکه در واقع داره خودش رو محروم می‌کنه از برخورداری از شرایط مناسب….

شما وقتی کسی رو میبینیم که ایمان دار هست و در جهت ایمان داره حرکت می‌کنه این طور ببینین که شاید هنوز به اون حد که نتیجه حاصل بشه نرسیده و در مسیر ایمان هستش و خدا دستش رو میگیره …به این فکر کنید که مثلاً در ضربه 51میخ می‌ره تو دیوار ولی هنوز این بنده خدا توی ضربات اولیه هست و به وقتش نتیجه حاصل میشه و این ما نیستیم که تعیین کنیم که چه موقع باید نتایج رقم بخوره و ایمانش نتیجه بده….

حضرت ابراهیم هم از شک به حقیقت رسید…

موسی بعد از کلی در به دری تسلیم شد

شاید این بنده خدا هم نیازه که با این تفکرات و باوراش تو سرش بخوره تا به خودش بیاد و در مسیر قرار بگیره و ایمانی گونه تر رفتار کنه….

سوره هود:

فَلَمَّا ذَهَبَ عَنْ إِبْرَاهِیمَ الرَّوْعُ وَجَاءَتْهُ الْبُشْرَى یُجَادِلُنَا فِی قَوْمِ لُوطٍ ﴿74﴾پس وقتى ترس ابراهیم زایل شد و مژده [فرزنددار شدن] به او رسید در باره قوم لوط با ما چون و چرا میکرد (74) إِنَّ إِبْرَاهِیمَ لَحَلِیمٌ أَوَّاهٌ مُنِیبٌ ﴿75﴾زیرا ابراهیم بردبار و نرم دل و بازگشت‏ کننده [به سوى خدا] بود (75) یَا إِبْرَاهِیمُ أَعْرِضْ عَنْ هَذَا إِنَّهُ قَدْ جَاءَ أَمْرُ رَبِّکَ وَإِنَّهُمْ آتِیهِمْ عَذَابٌ غَیْرُ مَرْدُودٍ ﴿76﴾اى ابراهیم از این [چون و چرا] روى برتاب که فرمان پروردگارت آمده و براى آنان عذابى که بى‏ بازگشت است‏ خواهد آمد (76)

دقت کردید در آیه 74 خداوند میفرماید إِنَّ إِبْرَاهِیمَ لَحَلِیمٌ أَوَّاهٌ مُنِیبٌ

بی شک ابراهیم بردبار و دلسوز و بازگشت کننده بود

دقیقا مثل پیامبر خودمون که خداوند می فرماید لَقَدْ جَاءَکُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِکُمْ عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیْکُمْ بِالْمُؤْمِنِینَ رَءُوفٌ رَحِیمٌ

به یقین، رسولی از خود شما بسویتان آمد که رنجهای شما بر او سخت است؛ و اصرار بر هدایت شما دارد؛ و نسبت به مؤمنان، رئوف و مهربان است!

بعد در ادامه میگه

فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِیَ اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ ۖ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ

پس اگر روى برتافتند، بگو: «خدا مرا بس است. هیچ معبودى جز او نیست. بر او توکل کردم، و او پروردگار عرش بزرگ است.»

آیا گفت پیامبر ازشون متنفری باش ،گفت بزن دخلشون رو بیار …نه …فقط گفت تو به خدا بسپارشون و راتو بکش برو….

وَقَدْ نَزَّلَ عَلَیْکُمْ فِی الْکِتَابِ أَنْ إِذَا سَمِعْتُمْ آیَاتِ اللَّهِ یُکْفَرُ بِهَا وَیُسْتَهْزَأُ بِهَا فَلَا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتَّىٰ یَخُوضُوا فِی حَدِیثٍ غَیْرِهِ ۚ إِنَّکُمْ إِذًا مِثْلُهُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ جَامِعُ الْمُنَافِقِینَ وَالْکَافِرِینَ فِی جَهَنَّمَ جَمِیعًا

و از این پیش، در این کتاب بر شما نازل کرده‌ایم که چون شنیدید کسانى آیات خدا را انکار مى‌کنند و آن را به ریشخند مى‌گیرند با آنان منشینید تا آنگاه که به سخنى دیگر پردازند. وگرنه شما نیز همانند آنها خواهید بود. و خدا همه منافقان و کافران را در جهنم گرد مى‌آورد.

دقت کردید نمیگه باهاشون بحث کنید یا بزنید مجلس رو بهم بزنید یا بیان قانع شوند کنید یا متنفر بشید ازشون بلکه میگه

فَلَا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتَّىٰ یَخُوضُوا فِی حَدِیثٍ غَیْرِهِ ۚ

باهاشون نشنید تا این که بحثشون عوض بشه یعنی وقتی بحثشون عوض شد شما هم برو و در کنارشون بشین و مشکلی نیستش….

کار ما نیست شناسایی راز گل سرخ

کار ما شاید این است

که در افسون گل سرخ شناور باشیم

پشت دانایی اردو بزنیم

دست در جذبه یک برگ بشوییم و سر خوان برویم

صبح ها وقتی خورشید در میاید متولد بشویم

هیجان ها را پرواز دهیم

روی ادرک؛ فضا؛ رنگ؛ صدا؛ پنجره؛ گل؛ نم بزنیم

آسمان را بنشانیم میان دو هجای هستی

ریه را از ابدیت پر و خالی بکنیم

بار دانش را از دوش پرستو به زمین بگذاریم

نام را باز ستانیم از ابر

از چنار؛ از پشه؛ از تابستان

روی پای تر باران به بلندی محبت برویم

در به روی بشر و نور و گیاه و حشره باز کنیم

کار ما شاید این است

که میان گل نیلوفر و قرن

پی آواز حقیقت بدویم

قَالَ فَمَنْ رَبُّکُمَا یَا مُوسَىٰ

فرعون گفت:رب شما دو تا کیه؟!

قَالَ رَبُّنَا الَّذِی أَعْطَىٰ کُلَّ شَیْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَىٰ

گفت: رب ما همان کسى است که آفرینش هر چیزى را به او ارزانى داشته، سپس هدایتش کرده است.

قَالَ فَمَا بَالُ الْقُرُونِ الْأُولَىٰ

گفت: حال اقوامى که از این پیش مى‌زیسته‌اندچیست؟(تکلیف اونایی که از این موضوع خبر نداشتن چی میشه پس)؟

موسی گفت: علم و دانش به [حال] آنان در کتابی [مانند لوح محفوظ] نزد پروردگار من است، که پروردگارم [بر پایه آن در پاداش دادن و کیفر نمودن] نه اشتباه می کند و نه از یاد می برد.

بجای این قضاوت کردنا مثل حضرت عیسی به خدا بگیم:

إِنْ تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُکَ ۖ وَإِنْ تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ

اگر آنان را عذاب کنى، بندگان تو هستند و اگر آنان را بیامرزى، تو پیروزمند و حکیمى.

و در آیه بعدی میگه :

قَالَ اللَّهُ هَٰذَا یَوْمُ یَنْفَعُ الصَّادِقِینَ صِدْقُهُمْ ۚ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ۚ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ۚ ذَٰلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ

خدا گفت: این روزى است که راستگویان را راستى گفتارشان سود دهد. از آن آنهاست بهشتهایى که در آن نهرها جارى است. همواره در آن جاویدان خواهند بود. خدا از آنان خشنود است و آنان نیز از خدا خشنودند. و این کامیابى بزرگى است.

خداوند به همگی ما برکت بدهد