شناسایی «ترمزهای مخفی ذهن» درباره ثروت

استاد جان سلام

این کامنت رو گذاشتم که هم از شما هم از دوستان عزیزی که این فایل شما رو دیدن و کامنت گذاشتن جواب سوالمو بگیرم

من خودم هم با این حرفها موافقم که نیت خیرخواهانه ای مثل کمک به دیگران و ساخت مدرسه و بیمارستان و … برای درخواست ثروت از خداوند دارای ایراد و ترمزهایی هست حتی جواب سوال رو هم توی صفحه ۱۶۲ همین فایل دادم اما یه سوال دارم که جوابش خیلی برام ضروری و مهمه

کسی که دقیقا توی شهود مراقبه ای که داشته دقیقا وقتی تصویر ساخت بیمارستان رو یک لحظه تصور کرده اون لحظه نور هدایت رو دیده و فقط همین عامل هست که محرکش شده در مسیر هدف دار زندگی کردنش و ثابت قدم موندش در مسیر تنها دلیلش همین شهود ( ساخت بیمارستان) هست چون رسالت خودش میدونه که بیمارستان بسازه تکلیفش چی میشه ؟

آیا بازم این نوع افکار و خواستن غلطه و برای این آدم هم غلط بودن داستان صدق میکنه؟

ممنون میشم ازتون که توی جوابی که به این سوال خواهید داد اشاره ای به جواب سوالم کنید

برای این همه آگاهی اول از خدای مهربانم سپاسگزارم بعدهم از شما استاد گرامی و دوستان نازنین که سعی در درک بهتر قوانین و کمک به یکدیگر برای بهتر زندگی کردن دارید

سلام خدمت استاد عزیز و دوستان گرامی

امیدوارم همیشه حال دلتون عالی باشه و نعمت و برکات الهی مثل بارون بر سرتون بباره

دوستان من باور دارم وقتی که برای خدا شرط بزاریم که اگه پولدار بشم این کارهای خیر رو انجام میدم دوتا اشکال و کد مخرب توی این شرط وجود داره

یکی اینکه یعنی خداوند بی قید و شرط به بنده هاش نعمت نمیده و منم از ترس اینکه اگه شرطی برای کار خیر کردن نزارم خدا بهم ثروت نمیده سریع انجام کارهای خیر و کمک به دیگران رو واسطه می کنم تا خدا دلش به رحم بیاد و به من که بنده خوبی هستم (به واسطه شرطی که گذاشتم که به دیگران کمک خواهم کرد و خیر خواهم بود) نعمت و ثروت بده

غافل از اینکه خداوند صفت رحمن و رحیم رو همزمان داره و حتی اگر کسی خوب هم نباشه شامل این نعمت و برکات میشه و اصلا خداوند با احساس من و چگونه خرج کردن اون پولها کاری نداره فقط باید توی قانون درک فراوانی جهان و رزاق بودن بی قید و شرط خداوند قرار بگیرم و کمبودها و محدودیتها رو نبینم و نعمتها رو ببینم تا نعمتهای بیشتری بهم عطا بشه

دومین ایراد این نوع خواستن این هست که وقتی من میگم خدایا تو به من پول بده تا به بنده هات کمک کنم و دستشون رو بگیرم خیلی خنده داره به نظر من چون انگار خدا خودش نمیتونه به بنده هاش کمک کنه و دستشون رو بگیره و یه شخص سومی لازمه (من) تا دست اونها رو بگیرم و این باور دقیقا آینه وار به خودم هم برمیگرده انگار یه شخص سومی لازمه که دست منو بگیره این یعنی خود شرک و شریک گذاشتن به خدایی که هر لحظه در حال هدایت و نعمت دادن همه بنده هاش هست بدون هیچ قید و شرطی و این باور چشم منو از دستان خدا میگره و میبره به دستای بنده هاش و روزیمو از اونها طلب میکنم

در مورد این باور باید بگم وقتی خدا رو روزی رسان و کمک رسان بدونم درسته که خدا با بینهایت دستهاش منو کمک میکنه و اون دستها هم میتونن همون بنده هاش هستن ولی قضیه با قبل خیلی فرق داره این باور کجا که از روی توکل خدا بنده هاشو سر راهت بزاره و اون کجا که از سر شرک چشممون به دست دیگران باشه تا روزی ما رو بدن

سوم اینکه خدا برای ساخت مسجد و مدرسه و بیمارستان و …. و کلا گسترش جهانش نیازی به من نداره و از هر راهی که بخواد میتونه این کار رو انجام بده من اگه کارمو خوب انجام بدم خدا خودش توفیق میده که منم یکی از دستانش روی زمین باشم و کارهای خیر خواهانه انجام بدم و الا دستان خداوند برای همه کارها بسیار بسیار زیاد هستند

در پناه خداوند رحمن و رحیم

پر روزی و راضی باشید