شناسایی «ترمزهای مخفی ذهن» درباره ثروت

سلام خدمت دوستان و استاد عزیزم

قبل از هر چیز دلم میخواست بهتون بگم که من از وقتی دوره عزت نفس رو کار کردم روی اون قسمتی که شما گفتید آگاهانه برای خودتان برنامه هایی بگذارید که از بودن با خودتان لذت ببرید تمرکز کردم و همان موقع به خودم قول دادم که تولد امسالم را تنهایی جشن بگیرم و ازش لذت ببرم چون این بزرگترین اتفاق زندگی منه و فقط مال من. با اینکه همیشه برام مهم بوده که دیگران برای من جشن تولد بگیرند امسال اصلا این حس را نداشتم. خلاصه اینکه دیشب تولدم بود و آنرا تنهایی جشن گرفتم. برای خودم یک هدیه عالی خریدم که یک هدفون بلوتوث هست که فایلها رو راحت تر گوش بدم و مدتها بود دلم میخواست داشته باشمش و بعد در یک رستوران خوب یک غذای عالی خوردم و یکی از فایلهای جدید شما رو گوش کردم که اتفاقا چقدر با اتفاقات این روزهای من هماهنگ بود. میخواستم از این فرصت استفاده کنم که ازتون تشکر کنم البته نمیدونم به چه زبانی چون این آدمی که الان هستم رو هنوز خودم هم خوب نمیشناسم اینقدر که نسبت به گذشته تغییر کرده ام.

در مورد سوالی که مطرح کردید به نظر من یکی از مهمترین باورهای اشتباه در این مورد این هست که من به عدالت خداوند باور ندارم و این باور را که زندگی هر کس دست خودش است و خداوند نتیجه اعمال ما را به ما برمیگرداند ندارم. اینکه فکر میکنم که قدرت تغییر زندگی دیگران را دارم و میتوانم بعنوان فرشته نجات عده ای از آدمها باشم که به آنها ظلم شده و به اندازه کافی به آنها داده نشده است. حالا این فرد ممکن است هر کسی باشد پدر و مادر یا بچه های بی سرپرست یا بی خانمانها یا افراد بیمار و غیره. در نتیجه من این باور را در مورد خودم هم نخواهم داشت و وقتی از خدا میخواهم که به من بدهد نمیدانم که نتیجه مالی زندگی من بازخورد فرکانسهای حال حاضر من است. من فکر میکنم که اگر از خدا بخواهم و در مقابل به او تعهدی بدهم این خواسته به من داده میشود. یعنی اینکه یک معامله میکنم. بنظر من این مورد شبیه به نذر کردن است. کاری که من در گذشته خیلی انجام میدادم و همیشه هم منتظر بودم که اول خواسته ام را بگیرم و بعد نذرم را ادا کنم. الان که فکر میکنم میبینم که چقدر باورهای خرابی داشته ام و چقدر خدا را کوچک میدیدم. یک دیدگاه انسان گونه به او داشتم. درست مثل اینکه از رئیسم بخواهم که حقوق بیشتری به من بدهد در مقابل کار بیشتر و سخت تری که برای او انجام میدهم. این نشان میدهد که من به بی نهایت بودن رزاقیت خداوند باور ندارم. به این که به غیر حساب میدهد باور ندارم. من هم به خیلی از این باورها بعد از خواندن قرآن رسیدم و بسیار از شما سپاسگذارم که مرا با این کتاب که از وقتی به دنیا آمدم در گوشه کتابخانه خانه مان دیدمش و در مدرسه خسته کننده ترین و عذاب آور ترین کلاس برایم کلاس قرآن بود، آشتی دادید. حالا میفهمم که در این کتاب هر آنچه که مربوط به سعادت دنیا و آخرت انسان است نوشته شده و هر آگاهی که لازم داریم به ما داده شده. یکی از سوالاتی که همیشه در مورد قرآن داشتم و برایم یک تضاد با آموزه های شما بود این بود که چطور باید بپذیرم که خداوند بیشتر از من دوست دارد که من ثروتمند شوم در حالیکه در قرآن بسیار تکرار شده که کسانی که زندگی دنیا را به آخرت ترجیح میدهند در گمراهی دور و دراز هستند. حالا میفهمم که این زندگی دنیا منظور ثروت نیست، همان باور اشتباهی که از بچگی در مغز ما کرده اند بلکه منظور چسبیدن و وابسته شدن به چیزهایی است که در دنیا داریم که حالا خوب میفهمم منشا تمام بدبختی های خود من همین وابستگی و چسبیدن ها بوده. وقتی خود خدا در قرآن میگوید که ما زمین، آسمان، دریا، رودها، خورشید و ماه و روز و شب را به تسخیر شما در آوردم بوضوح آشکار است که او همه امکانات را در اختیار من قرار داده است همانطور که در اختیار افراد خانواده من و بی خانمانها و کودکان کار و بیماران قرار داده است. و شرط استفاده از این امکانات انجام کاری برای خداوند نیست بلکه ایمان آوردن به او و انجام کارهایی است که یگانگی خداوند را در زندگی ما به اثبات میرساند.

این مورد بارها و بارها در قرآن آمده که وقتی که ربوبیت خداوند را باور میکنید و ایمان می آورید خداوند به غیر حساب به شما میدهد و او سریع الحساب است و خیلی زود جواب میدهد. پس اگر این باور را داشته باشیم دیگر فکر نمیکنیم که ما باید مامور برطرف کردن نیاز نیازمندان باشیم و بخواهیم افراد فقیر را نجات دهیم که از خدا بخواهیم به ما بدهد تا ما به آنها بدهیم. خداوند تنها از ما بندگی میخواهد و دیگر هیچ. فقط کافی است که بندگی اش را بکنیم و روی غیر او حساب نکنیم. وقتی ما باور داریم که ما هستیم که باید یک سری از مشکلات مالی خانواده یا جامعه را حل کنیم پس اعتقاد داریم که دیگران میتوانند روی ما حساب کنند و بنابراین خودمان هم روی دیگران باید حساب کنیم.

البته این به این معنا نیست که من بخشش را قبول ندارم. یکی از جملات شما در فایلهای آرامش خیلی به درک این موضوع برای من کمک کرد: رها کن تا جاری شود. این چند معنا دارد یکی اینکه تا زمانی که به خواسته ات چسبیدی به آن نمیرسی و تنها زمانی آنرا بدست می آوری که رهایش کرده باشی و دیگر اینکه ثروتی را که به دست آوردی به جریان بینداز تا جریان ثروت در زندگی ات بیشتر و بیشتر شود. خدا گونه باش که آنقدر دارد و بی نیاز است که به غیر حساب میبخشد. این حس بی نیازی را آنقدر در خودت پرورش بده و واقعا بی نیاز شوی و ببخشایی.

سلام دوست عزیزم

چقدر عالیه که تجربیاتمون رو با هم به اشتراک بگذاریم. من هم بتازگی همان جلسه از راهنمای عملی را گوش کردم و از آنجایی که به این تنهایی و خلوت با خودم خیلی نیاز دارم، بسیار در کشمکش انجام این تمرین هستم اما ترسها و تردیدها و نمیشودهای زیادی نمیگذارند که این کار را انجام دهم.

اینکه میبینم دوستی در شرایط من و با ترس بسیار زیاد توانسته این کار را انجام دهد و الهاماتی دریافت کرده، به من قدرت و انرژی زیادی میدهد.

ممنون

معص عزیز

کامنتت من رو خیلی به فکر فرو برد. همه ما و از جمله خودم این چند روزه کلی در تکاپو هستیم و بیصبرانه کامنت های جدید رو میخونیم و با باورهای خودمون مقایسه میکنیم ولی خود من که هنوز سعی نکردم راه حلی برای برداشتن یکی از این ترمزها پیدا کنم.

واقعا این راه هم چراغ میخواد و هم همت. اگر فقط روشن باشه و ما بایستیم و حرکتی نکنیم هیچ اتفاقی نمیفته.