شناسایی «ترمزهای مخفی ذهن» درباره ثروت

به نام آنکه جان را فکرت آموخت

چراغ دل به نور جان برافروخت

سلام عرض می‌کنم خدمت شما استاد عباس‌منش عزیز و تمامی همکاران عزیزتان و همه دوستانی که در مدار این سایت قرار دارند و از آن بازدید می‌کنند.

نکاتی که بنده به ذهنم رسید در خصوص موانع ذهنی و ترمزهایی که مانع رسیدن ما به ثروت می‌شوند از این قرار است:

اول: اینکه باور نداریم که این نعمتها به ما داده شود.

دوم: خود را لایق و سزاوار دریافت این ثروتها نمی‌دانیم.

سوم: آنقدر در روزمرگی گیر افتاده‌ایم که در ضمیر ناخودآگاه پذیرفته‌ایم که دسترسی به این ثروتها غیرممکن است.

چهارم: خلاف قانون جاذبه (قانون جذب) عمل می‌کنیم و به جای آنکه بتوانیم آنقدر برای دریافت ثروتها و نعمتها احساس خوب داشته باشیم که گویی پیشتر آنها را دریافت کرده‌ایم، به نبود آنها عادت کرده‌ایم و بیشتر نعمتها و ثروتها را از خود دور می‌کنیم.

پنجم: اینکه آگاه نیستیم که خداوند از درون ما به خودمان آگاه‌تر است و آنچه را بر زبان می‌گوییم اما در قلبمان چیز دیگری باشد بهتر از ما می‌داند پس بهتر است زبانمان با قلبمان یکی شود.

ششم: ناخودآگاه به موفقیت و ثروت حسادت می‌ورزیم و به جای تحسین کردن موفقیت‌ها و ثروت‌ها، آن را از خودمان دور می‌کنیم.

هفتم کسی که با درآمد حتی ناچیز و حداقلی خود، سهم خدا را از حسابش جدا می‌کند و انفاق می‌کند، خودش را به خدا و به خودش ثابت می‌کند و اگر هزاران برابر پولی که الان دارد نیز دریافت کند باز هم بخشش خواهد کرد و نیازی به قول و قرار گذاشتن با خدا نیست؛ خدا به درون ما از خود ما آگاه‌تر است.

هشتم ممکن است احساس ‌کنیم آدم خوبی نیستیم و با ثروتمند شدن و انجام کارهای خیر سعی می‌کنیم انسان بهتری بشویم که این باور از آن ور بوم افتادن است یعنی دیگر نمی‌گوییم ثروتمندان انسانهای بد و مغروری هستند، بلکه این من هستم که انسان خودخواهی هستم و با ثروتمند شدن می‌خواهم بخشش و انفاق کنم و کارهای خیر انجام دهم و در پیشگاه خداوند به انسان شایسته‌ای مبدل شوم!!!

نهم: هنوز تکامل خود را طی نکرده‌ایم. وقتی هنوز تکامل خود را طی نکرده‌ایم چطور می‌توانیم در خصوص آینده تصمیم بگیریم. ما می‌توانیم برای آینده برنامه‌ریزی کنیم اما نمی‌توانیم تعیین کنیم که وقتی به آینده رسیدیم دقیقا چه کارهایی انجام خواهیم داد. شاید امروز تصمیمی بگیریم ولی وقتی به شرایط ایده‌آل خود رسیدیم قدری تأمل کنیم و ببینیم تصمیمی که دیروز گرفته بودیم برای امروز مناسب نیست.

مغز من در هر موقعیتی، تنها فرمان‌های مختص همان موقعیت را صادر می‌کند و من تنها قادر به تصمیم‌گیری در همان شرایط هستم. به طور مثال فرض کنید من کسی باشم که بهترین خانه‌ای که دارم 150 میلیون تومان ارزش داشته باشد، زمانی که بشنوم یک نفر سالیانه 5 میلیارد تومان هزینه نگهداری و مالیات خانه‌اش را می‌پردازد، مغز من چطور این موضوع را هضم و درک خواهد کرد؟؟؟!!!

نکته پایانی: من که هنوز ثروتی به دست نیاورده‌ام، قطعا نمی‌توانم در خصوص چگونگی مصرف آن اعلام نظر کنم!!!

من وقتی در جنوب شهر زندگی می‌کنم و همیشه متکدیان زیادی را در خیابان می‌بینم و دلم به حال آنها می‌سوزد فورا تصمیمات احساسی می‌گیرم اما وقتی محل کارم، محل زندگی‌ام و تفریحات من در شمال شهر باشد که به ندرت چنین افرادی را ببینم، آن وقت نوع تصمیم من متفاوت خواهد بود. پس من نمی‌توانم برای لحظه‌ای که در آن نیستم تصمیم عملی بگیرم که چه خواهم کرد؛ من فقط می‌توانم در خصوص زمان فعلی و زمانی که اکنون در آن هستم تصمیم عملی و اجرایی بگیرم.

ببخشید که متن من کمی طولانی شود. آرزوی موفقیت و سربلندی و ثروت و سلامتی برای همه شما دوستان عزیز از خداوند متعال خواستارم.