شناسایی «ترمزهای مخفی ذهن» درباره ثروت

سلام بر عموحسین گلم و همه دوستان همراه.??

استاد عزیزم سوالی بسیار چالشی پرسیدی که منو ساعتها غرق فکر کردن کرد و ازاین فکرکردن کلی لذت بردم و دانسته هامو مرور کردم و بمن این گفته شد که بیام الان این نظر رو بدم؛

مااگر باور کنیم که احسن الخالقینیم بسیاری از مشکلات مالی ،روابطی و… رو براحتی میپذیریم وحل میشه.

وقتی من از خدابخوام پولی بهم بده تا به عزیزانم یااشخاصی کمک مالی کنم این باور در من هست که اولا تااون پوله نباشه نمیتونم اصولا هیچ کمکی کنم و باید حتما اول خدا بهم اون پولو بده تا بعد من حرکت کنم و کاری کنم درصورتیکه اگر اولا حرکت کنی خود خدا راهشو نشونت میده که چطور کمک کنی و دوم اینکه همه چیز بپول داشتن ختم نشه و تو بتونی با حضورت و یاحتی کلامت و هزاران راه دیگه که اونم خدا راهنمایی میکنه بتونی موثر باشی.

یه باور مخرب دیگه هم که اونو خودمم دارم اینه که باورم ضعیفه که خدا بهم اون پولو بده و هیچ حرکتی و تلاشی نمیکنم و ناامیدی وحسرت برام میمونه و این از باور کمبوده،و بشدت دارم روخودم اینو کارمیکنم. ما بخدا میگیم خدایا تو اون مبلغو بده منم قول میدم که برای بنده هات خرجش کنم و کمکشون کنم ولی الان به این رسیدم که بخدا اینو میگم؛خدای بخشنده و دلسوز ومهربونم من باور دارم که تو به حال همه بنده هات آگاهی و چقدر دوست دارم در این مسیر بتونم بلطف وکرم تو منم بتونم دستی باشم از دستان مهربان تو تا اگر این راه بصلاح من و بندگانت هست کمک مالی کنم(مثلا به فلانی و بهمانی که برام عزیزن) و این آگاهی رو برمن بیفزا که اگر بظاهر این پول برام جور نشد حتما حکمتت درکاره و بتو ایمان دارم.

درضمن بخشیدن و کمک کردن خوبه ولی بشرطیکه من خودم پولی یا چیزی برای بخشیدن داشته باشم ولی اگر مثلا من در طبقه اول هستم چطور میتونم طلب چیزی رو بکنم که در طبقه ی دهم هست!؟لازمه ش اینه که توکل کنم وحرکت کنم و وقتیکه به اون خواسته م که در طبقه ی دهم هست رسیدم اونوقت بتونم ازش ببخشم. یعنی اینکه وقتی من میگم ایکاش خدا این مقدار پولو بمن بده تا به فلانی بتونم کمک کنم من هنوز خودم به اون ثروته نرسیدم و وقتی به اون نرسیدم طبیعیه که نمیتونم پولی به کسی هم ببخشم و در این حالت وقتی همش باالتماس و کلاممون همش بگیم خدایا تورو قسم میدم بهم اون فلان مبلغ رو بده تا کمک مردم کنم یعنی من هنوز باور غلط مالی دارم. باور محدودیت،باور اینکه من بخدای خودم که میگه این منم که روزی تو رو میدم تو فقط بخواه و در مسیر درست حرکت کن،به این کلام خدا ایمان ندارم.

ایمان یعنی باور من به خدایی که در هرلحظه و حال هوای منو داره و اگر باورهای غلط مالیمو درست کنم طبق قوانین جهان منم وضع مالیم بهتر میشه اونوقت منم میتونم به هرکسی هرچقدر دلم میخواد کمک کنم.

من وقتی خدای خودمو محدود میبینم و میدونم وقتیکه فکر میکنم انگار خدا فراموش کرده به فلانی پول بده یا کمکش کنه و الان این منم ک باید این کارو بکنم بنظرم خود این باور یعنی شرک بخداوند،یعنی بی ایمانی،یعنی بی اعتماد بودن بخدا.

من باید اول با خود درونی ام یکی شوم و از توانایی هایی عظیم که خداوند در من نهاده باخبر باشم و درکشون کنم وبفهمم.

واینکه من فکر میکنم خودم نمیتونم اون پول و ثروت رو بسازم و باید از بیرون بمن داده شود یک باور اشتباهه

ولی وقتی باور داشته باشم این خود من هستم که زندگیمو ازهرجنبه میسازم پس محکم و باایمان میگم من خدایی دارم بسیار مهربان که منو پادشاه دنیاش و جانشین خودش در زمین قرار داده و قوانینی وضع کرده ک طبق اون قوانین و بارعایت اونها من میتونم بالذت تمام به هرآنچه که بخواهم برسم. پس همه چیز از درون من شکل میگیره از اینکه باور کنم این خودمم که میسازم و بااحساس خوبی که در خودم میسازم حرکت کنم.

مطمینا اگر چنین کنم هم به اون کمک کردنها میرسم و هم به خیلی بیش از اونا بهم داده میشه.

البته این نکته هم وجود داره که از دید من انسان اینه به شخصی که فقیره کمکی کنم ولی چه بسا با همون به اصلاح خودم کمک کردن سبب شر رساندن به او و دیگران شوم چرا که آن فرد خودش با توجه به فرکانس ذهنی که داره توی اون شرایطه و مختار آفریده شده تا سرنوشتشو خودش بیافریند و چه بسا کمک مالی من به اون ضربه هم بزند. یکی از بهترین کارها درچنین مواقع اینه که بگیم خدایا شکرت که بمن لطف کردی تااین آگاهی رو داشته باشم یا مثلا وقتی یک گدا میبینیم سریع دلسوزی نکنیم وکمک نکنیم وبهتره بگیم خدایا شکرت که من در وضعیتی هستم که استقلال مالی دارم، خونه و درآمد و…‌ و غذااای خوشمزه و آرامش در زندگیم دارم.

دوستتون دارم.

در پناه پروردگار یکتا شاد و سلامت و ثروتمند باشید.