شناسایی «ترمزهای مخفی ذهن» درباره ثروت

باسلام خدمت استاد عزیز،مریم دوسداشتنی و همراهان و هم قدمان ثابت قدم

یکی از ترمزهاایی که منم در این مورد داشتم و شناسایی کردم اینه که

منم میخوام ثروتمند بشم که به همه کمک کنم!!!!از خودم سوال کردم ریشه این خواسته ازکجا اب میخوره؟

داستان از اینجا شروع میشه که عموهای من از ثروتمندان شهرمون بودن و هستن وهمیشه کارایی خیرانه انجام میدن و مدرسه و مسجد و راهو از این چیزا میسازن و به همه کمک میکردنو میکنن…یکی از آرزوهای من این بود که اینقد پولدار بشم که بگن فلانی جای عموشو گرفته چه ادم بزرگیه چقد خیره چقد پولداره و من همیشه با این افکار لذت میبردم

و زندگی میکردم!

بعدکه با استاد اشنا شدم فهمیدم تو این باور چندین ترمز هست و چقدر خودمو از ثروت بیشتر دور کردم!

اول اینکه:من میخواستم شبیه عموم پولداربشم که به همه کمک کنم همچین باورهایی هر لحظه می تونه برات ترمز درس کنه چون خارج از خودت دنبالشی وخودت نیستی،اگه بفهمی اون شخص در سن پایین پولدار شده وتو سنت رفته بالا همین میشه یک ترمز

اگه اون شخص از صفرشروع نکرده باشه وتو سرمایه اولیه نداشته باشی برات یه ترمز دیگه میشه وخیلی چیزای دیگه…

من آرزوی توجه و تحسین دیگران رو داشتم :

این یعنی دنبال تحسین دیگران هستیو خودت نیستی،همیشه دنبال توجه دیگرانی به چشاشون توجه میکنی بینم به چی نگاه میکنن به حرفاشون گوش میدی بینم از چی خوششون میاد چی میگن و پشت حرفاشون چه باوری دارن تا توام شبیه به اون چیزی بشی که اونا دوسدارن!!!این یعنی هزینه کردن تمام انرژیت،این یعنی خستگی مفرط، یعنی در به دردی!!!

و پی بردم یکی از دلایلش کمبود اعتماد بنفس و بی ایمانیه!

ومن شروع کردم روی خودم کار کردن که راحتترین و سخترین کار دنیاست!!

بعد از چند سال فهمیدم خودم مرکز جهانم،عشقمو جان جانانم،من برتر و پاکتر از تمام پیامبران و قدیسانم،من منم،من خودمم خود خودم نه کس دیگه،شبیه به هیچ کس حتی شبیه به دیروز خودمم نیستم،وقتی با خدا عشق باری میکنم لذت جهانو میبرم خواسته هامو دستوری بهش میگم!میگم عشق دیرینم جان جانانم فلان چیزو میخوام وظیفه من بندگی و عشق بازی با توه،وظیفه تو براورده کردنه پس بهم بده چون تو دقیق ترین مدیری،دربهترین زمان و بهترین مکان بهم بدش!

و مگه میشه چیزی از نفسم،از جان جانان از عشقم بخوام نه بگه!!!اون همیشه دو دستی تقدیمت میکنه وظیفشو بلده ماییم که وظیفمونو درست بجا نمیاریم با بی ایمانیمون

ما بدنیا اومدیم لذت ببرین نه اینکه زجر بکشیم و خودمونو به زحمت بندازیم که دیگران لذت ببرن،اگه از همون مردمی که بهشون کمک کردیم توهینی یا بی مهری ببینیم غمگین نمیشیم؟نمیگیم بی نون ونمکا!!!!ایا بهم نمیریزیم؟؟؟

من اینو اینجوری حلش کردم:

من به همون لحظه فک میکنم که چکار کنم خودم لذت ببرم نه اینکه چکار کنم دیگری لذت ببره این دیگری میخواد هرکی باشه!همسرم باشه یا پدرو مادر یا خواهر و برادر یا هرکی که در اطرافمون هست..وقتی اینجوری فک میکنم در نوشتار شاید خودخواهانه بنظر برسه ولی در عمل هم خودت لذت میبری هم دیگران،به دیگران عشق میورزم بخاطر اینکه بخشی از وجود خدان نه اینکه عشق میورزم تا بهم عشق بورزن…گدایی عشق هیچکسو نمیکنم جز جان و جانان خودم

الان انفاق میکنم فقط بخاطر خودم بدون منت بدون چشم داشت،با عشق انفاق میکنم با لذت چون فهمیدم انفاق کردن خودمو غنی تر میکنه(و باز هم خودم مرکز دنیام!میبخشم بخاطر غنی شدن خودم این نهایت عشقه،این تفکر،

خودخداست!

نتیجه میگیریم

اگه میخوای ثروتمند شی خودخواهانه به خودتو خدات عشق بورز

میخوای روابطتتو درست کنی؟ به خودتو جان جانان عشق بورز

میخوای بیماریتو اوکی کنی؟به خودتو اون رفیق همیشه پایه که همیشه و همه جا هستش عشق بورز

سیکس پک میخوای،پوست خوب میخوای،خواب خوب،ماشین خوب،کار خوب،چی میخوای؟هرچی میخوای فقط عاشق باش!!عاشق جان جانان همین

عاشقتونم دوستان، با تمام وجودم،با تک تک سلولهام چون شمام بخشی از جان جانان منید