شناسایی «ترمزهای مخفی ذهن» درباره ثروت

سلام خدمت استاد عزیز ❤️

و

تمام دوستان هم خانواده عباس منشی🌹

این دقیقا موضوعیه که تقریبا همه مون برامون آشناست و تجربه اش کردیم

مثلا خود من بارها شده گفتم خدایا انقد پول بمن بده من انقدشو میدم به نیازمند

یا فلان چیزو به من بده من فلان کارو در قبالش میکنم

یا اگه فلان ماشینو بدی بهم نذر میکنم بار اول برم باهاش مشهد زیارت امام رضات

و…

مثلا چند سال پیش که من با یکی از دوستانم کار فروش بیمه انجام میدادیم دوستم مدام میگفت اگر تو این کار ثروتمند شدیم من خیلی دوس دارم لباس تمیز و وسایل حمام و نظافت برای کارتن خواب ها بگیرم

منم میگفتم من هم اگه به پول برسم حتما کلی ساندویچ خوشمزه میگیرم و تو طول ماه چندین بار بین بچه های کار و زباله گردا پخش میکنم تا لذت خوردن بهترین غذاهارو بچشن و…

درسته که انجام این کارا خوب و قشنگ میتونه باشه اما نیت ما تو این مسایل خیلی مهمه

من فکر میکنم در مورد خودم مهمترین چیزی که باعث مشروط کردن خواسته ام از خدا به انجام فلان کار و بهمان کار بود موارد زیر باشه؛

اولیش و مهمترینش احساس عدم لیاقت

یعنی اینکه خدایا من که لیاقت ندارم این مقدار پول و ثروت رو بهم بدی، حالا بیا و بده منم باهاش این فلان کارایی که مورد پسند تو هست رو انجام میدم پس لطفا اجابت کن خواستمو

دومین چیز برمیگرده به نگاه غلط من به خداوندم، انگار اونو یه آدم گونه فرض کردم که میخام یجورایی احساساتشو برانگیزم که تحریک بشه و کارمو بواسطه اون قولای خوبی که بهش میدم راه بندازه

مورد بعد اینکه ما خودمون مسول بقیه میدونیم و فکر میکنیم ما باید اگر پولی بدست میاریم باهاش بدبختیای دیگرانم سر و سامون بدیم حتما

مورد دیگه که الان به ذهنم رسید اینکه ما خودمونو نزدیک به خدامون نمیبینیم و همش دنبال یه چیز یا یه واسطه دیگه ایم که ما رو به اون وصل کنه، مثلا فکر میکنیم اگر من الان خودم اینهمه ثروت یا فلان خونه یا فلان ماشینو بدون واسطه و مستقیما خودم برای خودم از خدا بخوام که نمیشه پس باید یه سری چیزا رو این وسط درگیر کنم که بتونم وصل شم به خدا و اونم بخاطر اون چیزای دیگه هم که شده احتمالا خواسته مو بپذیره

و اینکه انگار من خوشبختی رو حق خودم نمیدونم، دنبال اینم یجورایی سر خدا رو گول بزنم که انگاری این لالویا به منم یه چیزی بده حالا

برای خودم انگار شان و منزلتی قایل نیستم در حدی که مثلا زندگیم ده برابر بهتر ازینی که هست باشه و میخام بواسطه کارای خوبی که به خدا وعده میدم اونم در ازاش شرایط زندگی منو بهتر کنه

انگار عادت کردم به دارایی های حداقلی فعلیم و یجورایی دور و خارج از دسترسم میبینم داشته های بهتر و ارزشمند تر رو و میگم یه چیزی به خدا بگم که بلکه به اون خاطر یه لول ببرتم بالاتر

انگار ظرف خودم کوچیکه و خودمو ناتوان از بزرگ کردن ظرفم میدونم میخام بیشتر از ظرفم بهم بده خدا منم سر ریزشو بذارم تو کارای دیگه در عوض خودمم از سر ریزش مستفیض بشم

انگار معامله دارم میکنم با خدای خودم و سببشم نداشتن نگاه فراوانی نعمته انگار، یعنی نعمتو اونقدی فراوان و زیاد نمیبینم که بشه شامل همه قرار بگیره و مخصوص یه عده خاص میدونم که یه ویژگیهای خاصی دارن منم با مشروط کردن انجام اون کارای خوب میخوام یجورایی تو اون دسته خاصه قرار بگیرم

یجورایی شیتیل دارم میدم به خدا، اونم شاید برا اینه که نگاه ادم گونه به خدا داریم و چون تو جامعه زیاد دیدیم که اگر یه چیزی بخوای باید یه چیزی بدی به ازاش تا اون گیرت بیاد

نبود عزت نفس، من کیلو چندم، بیا بخاطر اون کار خوبا که انجام میدم بهم فلان چیزو بهمان چیزو بده

راحت نبودن با خدا و یکی ندونستنمون با او، انگار فاصله زیادی احساس میکنیم بین خودمون و خدامون و یه چیز دیگه ای بیرون از خود ما باید این فاصله رو پر کنه

استاد من نه خیلی اهل حرف زدنم نه خیلی اهل نوشتن

اینارو به عشق خودت که اینهمه وقت و انرژی میذاری برای ما زور زدم 😅 و واقعا زور زدم تا نوشتم😄😄

دوستتون دارم، امیدوارم به لطف الله یکتا برای خودم و دوستانم مفید واقع بشه.

سلام دوست عزیز

ممنون از نظر زیبات، بخصوص اون نکته ریزی که گفتین چرا میگیم خدایا فلان قد پول بمن اجی مجی وار بده، نمیگیم خدایا منو هدایت کن به سمت ثروتهاییت که هستن و من باید در مدارشون قرار بگیرم و با بزرگتر کردن ظرفم بیشتر ازشون بهره مند شم… خیلی عالی بود این نکته ریز، سپاسگذارم ازت که وقت گذاشتی و باعث بهتر شدن درک و آگاهیم شدی

سپاس از الله یکتا بخاطر وجود چنین فضا و چنین دوستانی با چنین آگاهیها و بیان زیبایی.

امیدوارم الله یکتا هر چه بیشتر ما رو به سمت نعمات و ثروتهاش هدایت کنه و چه بسا اونقدر رو خودمون کار کنیم و بزرگ و بزرگ تر بشیم که در واقع نعمت ها و ثروت هاش به سمت ما روانه بشن بیشتر و بیشتر و بیشتر…