شناسایی «ترمزهای مخفی ذهن» درباره ثروت

به نام خدا و سلام بر شما دوستان فوق العاده و باورسازم❤

من بیست و سه سالمه و تا جایی که یادم میاد همیشه اینو از خدا خواستم! از زمان نوجوونی تو یادداشت هام برای خدا مینوشتم که خدایا اگه به من کمک کنی که پولدار بشم بهت قول میدم مقداری از اون پول رو صرف کارهای خیریه کنم. اگه دکتر بشم برای بیمارانم یه روزی رو تعیین میکنم و اونروز رایگان ویزیتشون میکنم. اگه معلم بشم کتابخونه و مدرسه میسازم تو مناطق محروم تا کمک کنم هست دارم روی باورهام کار میکنم این افکارم خیلی کمرنگ شدن…

حالا خودمو لایق میدونم که پولدار و بی نیاز باشم و از ثروتم هر طور که دلم می خواد لذت ببرم بخاطر اینکه من جزوی از خداوند هستم

من لایق داشتن ثروتم فقط بخاطر اینکه وجود دارم!

من هر نعمتی بخوام بهم داده میشه فقط بخاطر اینکه من خواستم!

من فکر میکردم لیاقت داشتن ثروت و نعمت رو ندارم، ولی از خدا ثروت میخواستم

و برای اینکه وقتی ثروت بدست اوردم اون عذاب وجدانم رو اروم کنم میگفتم میرم با اون پول کار خیر میکنم( برای اینکه از عذاب این فکر که من با اینکه لیاقتشو ندارم ولی پول دارم رها بشم)

اگه خواستم تمامشو برای خودم خرج میکنم یا اگه دوست داشتم کار خیر میکنم هیچ الزامی براش ندارم هیچ قول و قراری نمیبندم با خودم که حتما باید فلان کارو بکنم در ازای ثروتی که بدست اوردم.

فکر میکنم باور محدود کننده ای که این فکر برام داشته اینه که من فکر میکردم خدا وقتی بهمون نعمتی میده به جاش یه چیز دیگه رو از ما میگیره، یعنی من باید یه چیزی بدم که خدا خواستمو بهم بده و برای همین چنین قراردادی با خدا بسته بودم.

چون خدا رو مثل انسانها تصور کرده بودم که اگه یه چیزی داد حتما یه چیزی میگیره… در صورتیکه الان میدونم عشق خداوند به من بی قید و شرطه. خداوند به هرکس که بخواهد بی حساب روزی و نعمت می بخشد و در ازای آن هیچ نمی خواهد جز اینکه من خوشحال باشم و لذت ببرم…

باورهای دیگه ای که میتونه وجود داشته باشه و اینطوری خودشو نشون بده به نظرم اینه که من خودمو لایق دریافت نعمتهای الهی و پول و ثروت نمی دونستم.

و دیگه اینکه فکر میکردم ثروت چیز خوبی نیست اگه ثروتمند بشم از خدا فاصله میگیرم و برای اینکه این حس رو از خودم دور کنم میخواستم با اون ثروت کار خیر کنم که ثابت کنم من حالا درسته ثروتمندم ولی ببین من ادم خوبیما دارم کار خیر میکنم به دیگران دارم کمک میکنم!

تو همون دوران کودکی من باور کرده بودم که ثروتمند بودن و ادم خوب بودن دوتا چیز متضاد هستن…

در صورتیکه الان کاملا برعکس فکر میکنم در اصل اون ادمی که ثروتمند باشه میتونه ادم خوبی هم باشه. چون اون ثروتمند و بی نیازه خیلی راحتتر داره زندگی میکنه چشم به مال مردم نداره حسد نمی ورزه حرص و طمع نداره رشوه و ربا و دزدی و تهمت و دروغ و فلان… همه ی اینا رو ثروت میشوره میبره! چون شما انسان بی نیازی هستی. تو مدار فراوانی قرار گرفتی. انقدر نعمت و حال خوب داری که اصلا نیازی به این کارا نداری کاملا تو یه مدار دیگه هستی… و به معنایی واقعی کلمه؛ دارم باور میکنم که ثروت تقوا میاره

چون انسانی که ثروتمنده توانگر و بی نیازه اون خیلی از زندگیش لذت میبره آرامش فکری داره آزادی فکری داره خدا رو بیشتر و بهتر میشناسه و باورش داره. عبادتم بخواد بکنه کیفیت عبادتش خیلی بالاتره چون اون لحظه ای که به یاد خداست دقیقا به یاد خداست نه فکر نون شبش و اتفاقهای روزمره زندگیش.

من سه تا باور و ترمز قوی تو خودم پیدا کردم همین الان و اینجا براتون نوشتم.

آرزوم اینه که به زودی زود این باورها رو از ذهنم پاک کنم و باورهای عالی و فوق العاده بسازم. خدا قدم به قدم داره هدایتم میکنه و من خوشبخت ترینم❤ خدایا عاشقتم که به این صفحه هدایتم کردی و گفتی بنویس تا بهت گفته شه. عاشقتم که انقد هوامو داری و قدم به قدم راهمو روشن تر میکنی. عاشقتم من زندگیم ❤

سلام دوست عزیزم

خدا رو شاکرم که در چنین جمعی کنار شما عزیزان هستم. بهترین نعمتها و ثروتها و آگاهی ها رو براتون آرزو دارم