شناسایی «ترمزهای مخفی ذهن» درباره ثروت

به نام خدای مهربان

سلام به همه دوستان هم مسیر

امروز داشتم سریال سفر به دور امریکا رو که قبلا دانلودشون کردم رو میدیدم( قسمت آبشار نیاگارا ) انقدر این قسمت برام جذاب بود که اومدم سایت کامنتهاشم بخونم که از طریق یکی از کامنتها به این قسمت هدایت شدم

در جواب این سوال با توجه به تجربه و درک فعلی خودم مینویسم تا بعدها بیام و بخونمش

به نظر من ریشه این سوال عدم احساس لیاقت هست که این موضوع نه تنها ثروت بلکه همه چیز رو از آدم دور میکنه من خودم به شدت در این زمینه ضعف دارم اینکه در زبان میگم ثروت معنوی هست اما در عمل و در موقعیت های به ظاهر بد در رفتارم میتونم بفهمم چقدرررر باورهام هنوزم ایراد دارن عدم لیاقت در واقع مساوی با شرکه یعنی من ارزشمند نیستم که به تنهایی به ثروت برسم و همش رو برای خودم خرج کنم و اینو خودخواهی میدونم چون دوست دارم منجی دیگران باشم و فکر میکنم با این کار دارم خدارو از خودم راضی میکنم اما چون ریشه ودلیل این عمل مهمه که از سر شرک و عدم لیاقت میاد نتیجه اش هم مشخصه چه شود

حالا که فهمیدم این ترمزه مهمه براش عمل کنم من خودم قبلا خیلی کمک میکردم به موسسات مختلف و هر سری یه نذری میکردم و با توجه به باورهای گذشته یه مبلغی رو میپرداختم اما بعد از اینکه متوجه شدم این روش درست نیست یه قولی دادم به خودم که اصلا یه مدتی به کسی کمک نکنم و اگرم خواستم به کسی پول بدم اول اولویت رو خانوادم بذارم و بعد اقوام و اونم تازه با حس خوب یعنی جوری که حس لیاقت کنم از درون حالا توی این مدت دو نفر بهم معرفی شدن برای اینکه کمک کنم بهشون اولش خیلی تو رودربایستی بودم ولی همونجا یه حس درونم گفت که بگو نه! یعنی واقعا خیلی سخت بود اما من گفتم نه !

با اینکه میتونستم مبلغی رو کمک کنم اما همش با خودم تکرار میکردم منکه خدا نیستم اون خدا داره و هرکس در هر جایی که هست جایگاه درستش همونجاست و بعد هی فایل به کبوترها دانه ندهید میمومد تو ذهنم یعنی توی اون چندثانیه که این بنده خدا داشت در مورد شرایط اون فرد توضیح میداد من تمام فایل ها داشت تو ذهنم تکرار میشد که راهش این نیست! انگار یه شرایطی برام فراهم شد که متوجه بشم چقدر در این مورد تغییر کردم و البته که باید همچنان کار کنم روش

حالا بعد از اینکه گفتم نه اون طرف کمی جا خورد اما من دیگه حرفی نزدم حتی توضیحم ندادم چرا و بعد دوباره یه حسی مثل خوره گفت چقدر خودخواهی ،حالا چی میشد میدادی و کلی نجوا

اما حس درونم راضی بود از کارم و بعد متوجه شدم این احساس گناه هست که باز برمیگرده به عدم لیاقت !

در کل منظور این نیست کمک نشه یا تبدیل به موجودات بی عاطفه و سنگدل باشیم اما اول باید حواسمون به اطراف خودمون باشه و اگرم کمکی هست حتما باید از سر بخشش باشه و با حس خوب چون اون حس و حال هست که در نهایت کار میکنه نه صرفا یه کار فیزیکی و اون نوع نگاه به قضیه خیلی مهمه که هر لحظه بپرسیم از خودمون دلیل این کاری که میخوام انجام بدم چیه؟؟

در مورد معنوی بودن پول هم من فکر میکنم که اینو پذیزفتم اما حتی تو افراد ثروتمند دنبال اینم که آیا کار خیر انجام دادن و اگر مثلا تو زندگی نامه اش ننوشتع باشه یه حس بدی میگیرم یعنی هنوز برام باورپذیر نشده که پول و خدا یکی هستن

حالا برای این ترمز من بارها میگم با خودم هرکس ثروت نداره عزت و آبرو نداره ، هرکس که ثروت نداره خسیس و بد اخلاق میشه،هرکس که ثروت نداره خوار و ذلیل میشه، هرکس که ثروت نداره طمع کار و بخیل میشه،هرکس که ثروت نداره حسود میشه افسرده میشه نمیتونه موفقیت دیگران رو ببینه و شاد بشه چون همیشه تو کمبود هست هرکس که ثروت نداره آزادی نداره و محدوده ،هرکس که ثروت نداره حال روحی خوبی نداره چون نمیتونه راحت خرج کنه،هرکس که ثروت نداره رفاه نداره و اینا همه از انسان رو از معنویت و ویژگیهای خداگونه دور میکنه البته که خیلی باید تکرار بشه و با منطق های قوی تری تو ذهن جوونه بزنن

ان شاالله همواره در مسیر فراوانی و نعمت ها باشیم