شناسایی «ترمزهای مخفی ذهن» درباره ثروت

سلام به همه ی دوستان و استاد عزیزم

کامنت بچه هارو تا صفحه ی ۴ خوندم و واقعا بچه ها به نکته های طلایی اشاره کردن

مخصوصا کامنت آخر صفحه ی ۴ که دوستمون واقعا کولاک کرد و دست باور های تخریب کننده رو، رو کرد

و من وقتی داشتم کامنت دوستمون رو میخوندم و همچنین دوستای دیگه موضوعاتی برای خودم زنده میشد که دوست دارم باهاتون در میون بزارم

دقت کردید وقتی که میخواییم دعا کنیم بهمون میگن اول برای بقیه دعا کن بعد برای خودت… خب چرا؟ چون وقتی خدا ببینه اول برای بقیه میخوای و این فداکاریتو ببینه ارزوتو براورد میکنه… یکی از دوستامون تو صفحه ۱ یا ۲ بود نوشته بودن.. مگه ما میتونیم سلامتی از خدا بخواییم بعد بگیم خدایا به ما سلامتی بده که بدیم به بقیه یا همسر خوب و فرزند خوب بده که بدیم به بقیه، همون جوری هم ثروت رو برای خودمون بخواییم نه بقیه…کاملا درسته.. که من وقتی این دیدگاه دوستمون رو خوندم یاد این افتادم که درسته که سلامتی رو نمیشه داد به بقیه اما یه باور مخربی که وجود داره اینکه وقتی طلب سلامتی میکنیم، میگیم خدایا اول به بقیه بده بعد به من، یه جوریم سرمونو کج میکنیم، مظلوم نمایی میکنیم که خدا بهمون این خواسته رو بده…. خب چرا واقعا؟ چرا میگن اگر می‌خوای خواسته هات برآورده بشه اول اونو برای بقیه بخواه… و این یکی از دلایل اصلی که اکثر بچه ها بهش اشاره کردن که خدایا به من پول بده که به بقیه بدم.. یا اینکه خدایا همه رو ثروت مند کن آخر از همه منو… بعد تو ذهنش این میگذره که الان خدا احساسی میشه میگه ببین چقدر بنده ی من خوبه… و فکر میکنه که با این کارا سر خدا رو شیره میماله که اول به اون بده… مگه خدا بچس؟ مگه خدا اصن آدمه که احساس داشته باشه… اصلا چرا ما باید احساسی باشیم؟

وقتی خدا همه چیو بر اساس قوانین بنا کرده از اول تا آخرشو بهمون گفته، که تو بر اساس باورهات، کانون توجهت و ایمانت و… زندگیتو میسازی… خب دیگه هیچ پارتی بازی نیست.. اینجا به احساسات کارا نمیچرخه…

ما فکر می‌کنیم که اگر به کسی کمک نکنیم اون دنیامون چی میشه، پس بهشتمون چی، نکنه خدا بهمون بگه تو چرا به کسی کمک نکردی، اینم یه ورودی و باور اشتباه از جامعه… که بهشتتو بخر با کمک به دیگران….. چرا؟ من برای خودم یه مثالی زدم، دوست دارم اینجا بگم… مگه خدا کل خزائنشو تو حساب بانکی یه سری آدما واریز میکنه بعد میگه برو بین آدم هام تقسیم کن؟ یه جورایی انگار ما دست راست خداییم نه؟ که خدا فقط به ما ثروت میده که ما به بقیه بدیم، بعد اگر ندیم، اون دنیا بهمون میگه که چرا از ثروتی که بهت دادم به بقیه ندادی؟ منم تو ذهنم اولین جوابی که اومد این بود که خودت میدادی به من چه 😅… این ینی اینکه خدارو یک انسان می‌بینیم.. این ینی اینکه فکر می‌کنیم فقط ما میتونیم به خزانه خدا دسترسی داشته باشیم و فقط از دست های ما به مردم خیر میرسه و ما اگر نباشیم بقیه گرسنن… اینکه به بقیه کمک کنیم خوبه اما زمانی خوبه که خودمون هیچ برنامه ای براش نداشته باشیم، درست همون جوری که برای همه چی هدایت میشیم، برای اینم هدایت بشیم… یه قول استاد اون آدم هایی که دارن بهتون کمک میکنن یا ناآگاهانه دارن کاری براتون انجام میدن، خودشونم نمیدونن دارن بهتون خیر میرسونن اما خدا اونارو دستای خودش زندگی شما قرار داده، بدون اینکه خودشونم حتی بدونن…. من حتی اگر هم بخوام کمک کنم، زمانی کمک میکنم که هدایت بشم، که قلبم بهم بگه، جاهایی که کنم کردیم و هی تو ذهنمون به یاد اوردیم و مرور کردیم و به خودمون افتخار کردیم اون واقعا کمک نیست، ما نباید حتی یه خوبی رو یادمون بمونه، چون آدما اینجوری تو ذهنشون حساب کتاب میکنن که کجاها خوبی کردن به آدما، کجاها دست مردمو گرفتن که خدا هم دستشونو بگیره و یا ببرتشون بهشت

اینکه ما فکر می‌کنیم ما میتونیم به کسی خیر برسونیم یه دروغه محضه، حتی رفتار های ما آدما یا آدما با ما از روی فرکانس و باور هامونه… ینی یه سری جاها اینقدر قشنگ روی خودمون کار می‌کنیم که هدایت میشیم به بهترین و خوش اخلاق ترین آدما و به قول استاد مردم روح الهیشونو به آدم نشون میدن… درست مثل زمانی که استاد از خاطره ویزای آمریکاشون میگفتن و داستانی که توی فرودگاه با افسر پلیس داشتن… پس حتی اینجا هم داره نشون میده که ما در عمل هیچ کاری نمیتونیم برای کسی انجام بدیم، نه میتونیم ضربه بزنیم به کسی نه میتونیم خوشبختش کنیم و نه خیری برسونیم… هر آنچه که از ما برای دیگران میاد باور های طرف مقابله، که البته اگر رفتار خوبی هم نداشته باشیم بخاطر فرکانس بد ماست که قطعا ما هم با آدم های بدخلق مثل خودمون سر کار داریم …. فقط کافیه یکم بهش فکر کنیم

بیخودی دلمون برای کسی نسوزه، هر کسی هر جاهایی که هست، دقیقا جاس درست خودشه.. من خودم خیلی سعی کردم راه برای کسایی باز کنم که زندگیشون خوب نبوده اما وقتی دقت کردم دیدم عملاً اونا هیچ تلاشی برای بهبود زندگیشون نمیکنن، نه تلاش فیزیکی و نه فرکانسی.. و همون فرمونی رو میرن که از قبل میرفتن و ته حرفاشون اینکه آره دیگه ما که شانس نداریم، مردم باید دستمونو بگیرن، یا آره دیگه ما زندگیمون اینه، ما تقدیرمون اینه… و همش منتظرن یکی بیاد و دستشونو بگیره و یا گوش بقیه رو میخوان برای گفتن حرف های تکراریشون، دوستان بخدا، خدا بهتر از ما تسلط داره و مشرفه به همه ما… امکان نداره صدای کسی رو نشنوه، آرزوی کسی رو جا بزاره و یا بنده ای رو فراموش کنه، هممون با این آدما سروکار داشتیم، حتی اینا بعضی هاشون از نزدیکان و عزیزامون هستن، و می‌بینید که در عمل هیچ تلاشی برای زندگیشون نمیکنن و وفتی خودسون نخوان جهان براشون هیچ قدمی برنمیداره چه برسه به ما… و همون مثالی که بالا بهش اشاره کردم… زمانی کمک میکنیم که خودمون هیچ برنامه ای براش نداشتیم، ینی خدا هدایت میکنه مارو، نه اینکه ما بشینیم فکر کنیم به کی خیر برسونیم، و غرور تمام وجودمون رو بگیره و فکر کنیم ما هستیم که به فکر بقیه ایم نه خدا و یا ما شریک خداییم، و یا ما ناجی هستیم برای اینکه دست بقیه رو بگیریم… ما تنها میتونیم به خودمون خیر برسونیم همین

پولو میخواییم برای خودمون… مثال پولو با نفس کشیدن مقایسه کنید

اکسیژن همه جا هست، همه میتونن نفس بکشن، حتی اونی که از لحاظ سلامتی مشکل داره هم ما نمیتونیم جاش نفس بکشیم، ما نمیتونیم نفسمونو حبث کنیم که بقیه نفس بکشن… و نه میتونیم به کسی نفس بدیم.. اگر ما نفسمونو حبث کنیم که بقیه نفس بکشن، خب ما فقط داریم به خودمون ضربه میزنیم چون بقیه نمیتونن استفاده کنن و تلاش و تقلای الکیه… دقیقا مثل ثروتی که میخوای به آدما بدی که زندگیشونو تغییر بدی حتی یه کوچولو، بعد جالبه که نه تنها حتی به کوچولو زندگیش عوض نمیشه بلکه زندگی خودمونم با توجه به باورهای اشتباه دچار فقر میشه.. مثل نفس نکشیدن که تنها به بدنمون ضربه میزنیم.. ما فقط باید از ثروتمون لذت ببریم همه ی آدما توانایی به دست آوردن ثروت رو دارن…

خیلی از سلبریتی ها و انسان های مشهور و ثروت مند برای اینکه قضاوت نشن فقط دارن میبخشن، برای اینکه آدما دوسشون داشته باشن و یا طرفدار هاشونو از دست ندن، حتی این مشکلو منم دارم، ینی بهش فکر کردم که اگر ثروت مند بشم و نبخشم، بقیه میخوان راجبم چه فکری کنن، نکنه دیگه دوسم نداشته باشن… و من تو مصاحبه های زیادی که از افراد ثروت مند دیدم، تمام مجری ها بلااستثناء ازشون میپرسن که چقدر از ثروتت رو میخوای ببخشی، شاید اصن نمیخواد ببخشه واقعا چه قانون مسخره ای رو ساختن آدما که منتظرن بقیه به دادشون برسن…. پولو همه میتونن در بیارن، مثل این که همه میتونن نفس بکشن، و هیچ کس نمیتونه جای ما نفس بکشه و هیچکس نمیتونه به ما خیری برسونه

خدایا سپاسگزارم

واقعا از فهم این آگاهی ها هم خوشحالم هم میخوام گریه کنم… که چقدر در ظلمت بودیم ما و بدون اینکه فکر کنیم هر حرفی رو پذیرفتیم و اینا چه ترمز هایی بودن برای من که نذاشت به ثروت برسم

چون منم از بخشیدن ثروت به دیگران و کمبود پول و توقعی که بقیه از من دارن و خیلی موارد دیگه ترس داشتم و نمیدونستم که با این افکار دارم خودمو از ثروت دور و دورتر میکنم

سپاسگزارم از استاد عزیزم… 🙏