شناسایی «ترمزهای مخفی ذهن» درباره ثروت

سلام ندا خانم رنجبری عزیز از هر 5 نکته که ذکر کردید من نهایت لذت رو بردم و به کار میبندم بسیار از شما ممنونم که دیدگاهتان را انقدر زیبا و کارا نوشتید و به ثبت رساندید و من و امثال من بعد از گذشت 4 سال و خدا میدونه چندین و چند سال ازش استفاده خواهیم کرد حقیقتا چندین و چند بار خوندمش و دری از آگاهی برام باز شد

سلام آقای آقا بزرگ سوال شما ذهن منو به خودش مشغول کرد و آیه ای رو مطالعه کردم که خیلی در درک این مطلب شما به من کمک کرد شاید برای دیگران هم که بخوانند خالی از لطف نباشد

اَفَغَیرَ دِینِ اللهِ یَبغونَ وَ لَهُ اَسلَمَ مَن فی السَّمَوَاتِ وَ الاَرضِ طَوعاً وَ کَرهاً وَ اِلَیهِ یُرجَعُون

آیا آنها غیر از آیین خدا می طلبند وتمام کسانی که در آسمانها و زمین هستند،از روی اختیار یا از روی اجبار در برابر او تسلیمند و به سوی او باز گردانده می شوند(83 آل عمران)

یعنی این جهان قوانینی دارد چه درکش کنیم یا نکنیم بر اساس همان قوانین عادلانه در زندگی نصیبمان می‌شود که این دقیقا همان نگاه سیستمی بودن را تصدیق می‌کند یعنی حتی اگر خدا را هم قبول نداشته باشیم زندگی در جریان است و با توجه به باورهایت زندگیت رقم می‌خورد اما نکته ای جا ماند و آن مفهوم عمیق زندگی است!!! ما با خالقمان در تمام صفات مشترک هستیم یعنی تمام آنچه خدا دارد ما هم دارا هستیم تنها تفاوت ما با پروردگار نیاز است ما صمد نیستیم ما نیازمند خداییم

هر آنچه آفریده شده به خاطر آنست که تجربه اش کنیم از آن بگذریم و به مرحله بعدی برویم به خاطر همین هم در هر رشته ای در هر مقامی که آدمی رسوخ کرده به مفهومی ماورایی که به شگفتی و عظمت خالق رسیده و دقیقا در تمام بزرگان که در پی کنجکاوی مقدسشان پیش می‌روند به معنا می‌رسند و افتادگی و تواضع خاصی هویداست که گویا در مقابل عظمت پرودگار خاضع شده اند و تسلیم تسلیم تسلیم لذت رهایی و فارغ شدن و اینکه ما در مقابل پرودگار هیچ هستیم

مسائل مالی هم به این صورت است وقتی سیراب میشوی میگذری و ساده زیست می‌شوی در جستجوی معنا میروی به چیزی ماورای دستاوردهای مادیت می اندیشی به سوی چه کسی می‌رویم از کجا آمده ایم بی شک همگان اگر کمی اندیشه کنیم از خودمان میپرسیم قبل از این جهان و بعد از این جهان کجا بوده و خواهیم رفت تجربه جدایی روح از بدن با هر بار خوابیدنمان در شبانه روز گویای جهانی دیگر و معنایی عمیقتر را در خود دارد

جناب مولوی در این‌باره چه زیبا بیان می‌کنند

روزها فکر من اینست و همه شب سخنم،که چرا غافل از احوال دل خویشتنم،ز کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود، به کجا میروم آخر ننمایی وطنم، مانده ام سخت عجب کز چه سبب ساخت مرا،یا چه بودست مرادِ وی از این ساختنم،آنچه از عالم علوی ست من آن میگویم،رخت خود باز بر آنم که همانجا فکنم،مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک،چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم،کیست آن گوش که او می‌شنود آوازم،یا کدام است سخن می‌کند اندر دهنم،کیست در دیده که از دیده برون مینگرد،یا چه جان است نگویی که منش پیرهنم،تا به تحقیق مرا منزل وره ننمایی،یک دم آرام نگیرم نفسی دم نزنم، می وصلم بچشان تا در زندان ابد،به یکی عربده مستانه به هم درشکنم،من به خود نامدم اینجا که به خود باز روم،آنکه آورد مرا باز برد تا وطنم،تو مپندار که من شعر به خود میگویم،تا که بیدارم و هوشیار یکی دم نزنم

کلا در یک جمله از خدا آمده ایم و به سوی او باز میگردیم

دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ

ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ

سلام به شما دختر محترم خانواده رضایی دو بار پیام شما رو خوندم چقدر کمک کردید افکار و باورهامو به یاد بیارم مخصوصا این قسمت:چون پول درخواستی مبلغ بزرگی هست، ذهن مون زور میزنه که با بخشیدن مبلغ خاصی ازش کم کنه تا عدد اش برامون منطقی بشه!

(من در تجربه ی خودم این مورد بوده، می گفتم عیب نداره اینقدرش هم که بره اونقدرش برام میمونه که خودش هم مبلغ بزرگی بود و طبیعتا اصلا نیومد.)

منم دقیقا این حساب کتاب رو انجام میدادم و هدایت شدم به اینکه اصلا نباید حساب کتاب کنم و خود استاد هم این خصلت بارز رو دارن و بارها بیان کردن که حساب کتاب نمیکنن

خیلی پیامتون مفید بود سپاسگزارم از این نکته برداری و اشتراک اون

در پناه الله