شناسایی «ترمزهای مخفی ذهن» درباره ثروت

درود به اقای عباس منش عزیزم و تمام همراهانی که جهاد کردن تا خودشون رو تغییر بدن این باور رو دارن قدم به قدم میسازن که زندگی خودشون فقطو فقط با باورهای خودشونه که میتونه تغییر کنه و اگر ما اینجا هستیم قطعا یه فرقی داریم قطعا یه قدم به خدا نزدیکتریم چون باور کردیم که جهان قانون داره و ما هدایت شدیم به فایل های اقای عباسمنش

و این هدایت الهیست

اولین ترمزی که توی ذهن من هست که باید اصلاح بشه اینه که من وقتی میخوام راجب خواسته هام یا خوشی هام صحبت کنم میترسم که برعکسش اتفاق بیفته جوری که خیلی اوقات از حرف زدن در موردش منصرف میشم مدام میترسم که من از اتفاق توبم تعریف کنم و اون اتفاق خراب شه و این یعنی من قانون رو اینطوری شناختم که کار قانون جهان اینه که تا من یه خورده خوشم جهان میخواد سریع این خوشی رو ازم بگیره و برعکسش اتفاق بیفته یا اصلا اتفاق نیفته یا وقتی مدام یه چیزیو تجسم میکنم یه حسی تهش میگه خیلی این تصورات خوبه ولی چه فایده ممکنه اتفاق نیفته یا اووو کو حالا تا اتفاق بیفته

ترمز دیگه ی ذهنم اینه که خودم رو بسنده کردم فقطو فقط به حقوقم و خودم رو روی اون مبلغی که حقوق میگیرم برنامه ریزی کردم و راه رو باز نذاشتم که نعمت بیشتری وارد زندگیم بشه

ترمز بعدی ذهنم اینه که مراقب ورودی هام نیستم مراقب شنیده ها و دیده هام نیستم و این باعث میشه که ناخودآگاه من با شنیده ها و دیده های پوچ پر بشه

و برای من باورسازی بشه

یه ترمز دیگه برای من اینه که اصلا این رو باور نمیکنم که من خودم میتونم برای خودم خونه ی مورد علاقم ماشین مورد علاقم و بخرم یا زندگی ای که دلم میخواد و برای خودم داشته باشم.این باورو دارم که همسرم باید پولدار بشه کار حسین باید بگیره تا ما زندگیمون یه تکونی بخوره ولی خیلی از خانوما هستن که هم سن منن و خیلی موفق هستن

ترمز بعدی ذهنم اینه که کمبود محبت و خود کم بینی دارم مدام میخوام که با داشته هام جلب توجه کنم و به این توجه ندارم که زیبایی درون خیلی قشنگ تر و با ارزشتر از ظواهر بیرونیه

با اینکه رسیدن به ظاهر بیرونی هم باز برمیگرده به احساس لیاقت ولی به اتدازه و درست

من این ماه و ماه پیش مدام دارم لباس میخرم لباسای گرون که بگم من خیلی با کلاسم من خیلی خفنم و به این نتیجه رسیدم که اینا اصلا مهم نیست من دارم با خودنمایی کردن هم کل پولامو خرج میکنم و همیشه درونم خلا هست که من کافی نیستم باید لباسای خوب بپوشم تا دیگران من رو تایید کنن و این اصلا باور درستی نیست

البته هدایت شدم و از دور یه شخصی رو دیدم که رفت و قسطی یه اپل واچ خرید با این که اون به ایرپاد بیشتر نیاز داشت ازش پرسیدم چرا ایرپاد نخریدی گفت اخه اپل واچ پرستیژ و کلاس کاریه بیشتری داره و هرجا میرم خیلی به این چیزا توجه میکنن و رفتارشون باهام تغییر میکنه بعد اینو فهمیدم که وقتی یه ادم نیاز شخصیشو کنار میذاره و دیده شدن رو توی الویت قرار میده و خودشو توی فشار میذاره این اصلا چیزی از احساس لایق بودن خودش ازدرون خودش رو درک نکرده و دیدم اون کاری که من با خودم و حقوقم میکردم عین این کار این بنده خدا بود و الان چند وقته که این کار رو کم کم دارم کنترل میکنم و واقعا با همین تغییر کوچیک چقدر هزینه هام کم شده و توی کارتم پول دارم و اگر ایده ای داشته باشم آمادگی بیشتری برای انجام دادنش دارم

ترمز دیگه ی ذهنم اینه که من خدا رو درست درک نکردم واقعا به معنای واقعی درکش نکردم احساسم میگه خدا قانونه ولی چون ما یه شخص تو ذهنمون ساختیم و خدارو با دید انسانی خودمون میسنجیم فکرمیکنیم اونم مثل ماست ولی این درک رو نداریم که هر آن چه که توی این جهان هست زنده و غیر زنده همه ی ما جوهره ی ذات خداییم هر چیزی که سخته شده از هوش الهی اومده ایده ی الهی بوده که بشر راحت تر زندگی کنه و این خودش تکامل خداست و خدا یعنی قانو نه یه شخص که قهر میکنه دلسوزه آشتی میکنه حسوده بخیله ولی خدا اینا نیست

خدا قانونه قانونی که فقط میبخشه و هرچقدر تو به بخشندگیش بیشتر باور کنی و بیشتر اون چیزهایی رو که به تو بخشیده رو بیشتر ببینی از اون مدل چیزها بیشتر توی زندگیت بهت میبخشه چه خوب و چه بد

و کاملا به تو اختیار داده و اگر این عدل نیست پس چیه.به نظرم راحت ترین راهو خدا به ما نشون داده ولی نمیدونم ما با چه جراتی میتونیم به راحتی این همه بخشندگی رو فراموش کنیم این همه زود یادمون بره که اصلا ما از چی آفریده شدیم و ما کی هستیم این همه قلدرم پُلدرممون از کجا اومده به کی وصلیم که از قانون قدرتمندتره؟خدا راحت ترین و آسان ترین و سریع ترین راهو به ما نشون داده و اون اینه که تو خودت رو کنترل کن باورهات رو با قانون هم سو کن طبق قانون زندگی کن ببین چه بهشتی برات میسازم صفر تا صد زندگیت دست خودته برو حالشو ببر ولی ما آدما فکر میکنیم این قدرت از خود ما میاد و به کل قانونو میذاریم کنار و شکست میخوریم مدام وارد تنش میشیم و زخمی افسرده میفتیم یه گوشه با اینکه میتونیم به راحتی زندگی کنیم و اجازه بدیم که قانون کار خودشو انجام بده من کار درست و انجام میدم قانون هم قطعا از همون لحظه بهش جواب میده

یه ترمز دیگه هم هست که ما فکر میکنیم دقیقا هرچیزی که ما میخوایم عین همون باید اتفاق بیفته و اگر اون اتفاق اون زمانی که ما میخوایم نیفته دلسرد میشیم خواستم بگم امکان نداره ما آمادگی دریافت چیزیو داشته باشیم و اون به ما داده نشه اگر نمیشه یا صلاح ما نیست که بعدها متوجه میشیم که به صلاحمون نبوده و چقدر خداروشکر میکنیم یا میمونه تو زمان درست خودش اتفاق میفته که در هر دو صورت به نفع ماست

خواستم این آگاهی هارو به اشتراک بذارم

و امید آن که همه ی ما سعادمند و خوشبخت و ثروتمند بشیم هم در دنیا و هم آخرت

خدایا چنان کن سرانجام کار که تو خوشنود باشی و ما رستگار