شناسایی «ترمزهای مخفی ذهن» درباره ثروت

درود بر یگانه فرمانروای عالمیان، آنکه هر گاه میخوانمش، قلبم پر از نور میشود

درود بر استاد عزیزم جناب عباس منش و مریم خانم و درود بر همه شما دوستان عزیزم.

استاد اول از شما تشکر میکنم بابت طرح این سوال و دوم اینکه بچه ها عاااااااااشقتونم، بابا چقدر باورهای عالی نوشتید، چقدر شما کار درستید، انصافا کلی با انرژی و با انگیزه میام میشینم و کامنت ها رو میخونم.

من یه مثال دارم که همین الان به ذهنم رسید:

فرض کنید شما یه لباس فروشی دارید و ینفر وارد مغازه میشه و روبروی رِگال شلوار جین می ایسته و میگه سلام، من شلوار پارچه ایی می‌خوام، بعد شما بهش میگید رِگال شلوار پارچه ایی اونجاست، رنگبندیش کامله، اینقدر شیک و خوشگل چیدم اینجا خدمتتون، بعد دوباره مشتریه همونجا روبروی شلوار جینا ایستاده و میگه مثل اینکه متوجه نشدید من شلوار پارچه ایی می‌خوام و دوباره شما بهش توضیح میدید که دوست عزیز لطفا اونجا رو نگاه کن، اونجا چیدم خدمتتون و دست آخر طرف میگه اصلا شما متوجه نمی‌شید و می‌ذاره می‌ره.

هم شما زمانتون گرفته شده چون داشتید واسش توضیح میداید و هم انرژیتون هدر رفته.

اون مشتری مثال افرادی هست که ما می‌خوایم بهشون کمک کنیم و واسشون توضیح بدیم که جهان پر از نعمت هست، پر از ثروت هست، پر از ایده هایی هست که هنوز استارت نخورده و ثروت هایی که آماده خلق شدنه؛ آیا این افراد متوجه میشن؟ آیا درک میکنن؟ خیر هرگز.

اصلا کسی که ثروتمند باشه که نیازی به کمک ما نداره‌ و اونی هم که هنوز ثروتمند نشده، یه موضوع شخصیه، اینجوری نیست که من بهش کمک کنم تا موفق بشه، اصلا چرا راه دور بریم خود فرایند رشد و تمرین های ما، چی باعث شده الان ما اینجا باشیم؟ کلی بالا و پایین رفتن ها، کلی مسیر های اشتباه و درستِ پی در پی، کلی هدایت ها که ما بهشون گوش نکردیم و یه جا، یه لحظه که یه کوچولو آماده بودیم، جهان ما رو با استاد عباس منش آشنا کرد.

ما نباید به پیله افراد ضربه بزنیم که زودتر پروانه بشن، این منجر به مرگشون میشه، چه افرادی بودند که لیاقت داشتنِ ده میلیون تومان رو نداشتن، یهو یه ارث یک میلیاردی بهشون رسیده و گَند زدن به زندگیشون، باید بذاریم در جریان زندگی یواش یواش رشد کنند.

من واقعا در این جهان هستم که روی خودم کار کنم اگه قرار بود توی این جهان کنترل چند نفر رو داشته باشم، خداوند چندتا بدن و چندتا روح بهم میداد، اما خداوند عزیزم یه روح و یه بدن به من داده، خودش از همون اول راهنماییم کرده که فقط حواست به همین باشه و اگرم جایی کمکی از دستم بر اومد که واسه کسی انجام بدم، بازم من چیکاره ام؟ خداوند خودش هدایتم می‌کنه و کمکش میکنم.

حالا باور اشتباه خودم رو بگم:

بچه ها من سالهای سال اهل مطالعه کردن بودم، تا یه ذره پول دستم می اومد سریع میرفتم کتاب می‌خریدم ، همیشه سعی میکردم دانشم رو بروز نگه دارم و به همین واسطه هم انصافا اطلاعاتم از بقیه بیشتر بود، یادمه توی همه‌ی این سالها درخواستم از خداوند این بود که:

« خدایا من دوست دارم به افراد کمک کنم و کمکم کن که در زندگیشون تاثیر گذار باشم » ، در واقع به واسطه توهمِ دانشم، همش دوست داشتم اینو با بقیه به اشتراک بذارم، فکر میکنید چی شد؟

توی روابط کاری، عاطفی، دوستانه، همکاری، دقیقا آدم هایی سر راه من سبز میشدن که یا باید کلی وقت واسشون میذاشتم و یه موضوع رو توضیح میدادم که فکر میکردم با توضیح دادن من یاد میگیرن، یا از نظر مالی ضعیف بودن و من باید کمک میکردم، یا هرچی اما بصورت کلی آدمهایی که یه سر و گردن از شرایط من پایین تر بودن رو جذب میکردم.

همیشه ی خدا هم شاکی بودم که خدایا چرا یه آدم درست و حسابی سر راه من سبز نمیشه، غافل از اینکه پسر خوب، خودتی که داری درخواست می‌کنی و خدا هم میگه باشه فرزندم، درخواستت اجابت میشه.

بچه ها الان که دارم اینا رو می‌نویسم اشکام می‌خوان سر ریز بشن، چون واقعا دیگه خسته شده بودم از این وضعیت و این حالو دوست نداشتم و همین چند دقیقه پیش با خوندن یه کامنت یهو این باورو تو خودم پیدا کردم و بهش آگاه شدم، اشکم واسه اینه که دیگه خسته شده بودم و دو اینکه الان شوق دارم که باور سازی کنم و آماده اتفاقات بی نظیر باشم بزودی.

امشب بازم بهم یادآوری شد که انسان ها در زندگی من هیچ کاره هستن و منم که دارم زندگیمو با باورام و فرکانسام خلق میکنم.

شاد و پیروز و ثروتمند و سلامت باشید