شناسایی «ترمزهای مخفی ذهن» درباره ثروت - صفحه 279 (به ترتیب امتیاز)

سلام به استاد و همه ی دوستان. این سوال خیلی ذهنم رو مشغول کرد. اتفاقا خود من هدفم اینه که وقتی ثروتمند می شم به شادی جهان کمک کنم نه به بیماران و فقرا (به صورت مستقیم البته دوست ندارم کمک کنم تا با توجه بهشون خودم جزئی از اون ها نشم) ولی تو همین باور من هم ترمز وجود داره. حس می کنم اصولا ما نه تنها باور های مخربی در مورد خودمون از جمله احساس عدم لیاقت برای ثروتمند شدن داریم و صدالبته باور های نادرستی در مورد ثروت داریم .ولی ولی عمیقا باور دارم که بیش تر از همه چیز ما باورهای اشتباهی در مورد خدا داریم که ریشه در اعتقادات بعضا به شدت پوسیده ی جامعه مون داره یعنی چی؟ یعنی ما از بچگی پدر و مادرمون بهمون گفتن اگه بچه ی خوبی باشی دوست دارم یا می برمت پارک یا …. یا در مورد خدا بهمون گفتن : اگه نماز بخونی خدا دوست داره یا اگه فلان کار رو کنی خدا هم دعات رو قبول می کنه و …. این که استاد می گن که باور ها ریشه در باورهای اجدادمون داره دقیقا یعنی همین. از بچگی هم جامعه ، هم خانواده و هم مدرسه و در کل هر چیزی که به ساختن باور های ما منجر می شدند بین ما و خدا دیوار کشیدند و الان هم حس می کنیم برای این که این دیوار محکم رو بشکونیم و یا کاری کنیم که فرو بریزه (از قصد و کاملا عمدی از کلمه ی دیوار استفاده کردم و نه چیزی مثل پرده یا … چون دلیل این که خیلی ها ثروتمند نمیشن محکم تر بودن این حائل بین ما و خداست) و گرنه اگر فاصله ای بین خودمون و خدا احساس نمی کردیم و خدا رو از رگ گردن به خودمون نزدیک تر می دیدیم و ترس هایی که تو ذهنمون کاشتند رو کنار می گذاشتیم و راحت و بدون قید و شرط و بدون تصور انسان گونه نسبت به خدا داشتن” که باید دلش رو به دست بیاریم تا بهمون ثروت بده” روی باور های ثروتمون کار می کردیم و از خدا درخواست می کردیم در مدت زمان مناسب (با طی کردن دور ه ی تکاملمون) به خواسته ها می رسیدیم و نذر و قید و شرط نیاز نبود. تو جامعه ی مذهبی (اسمی و نه عملی) ما بدترین باورها رو در مورد خدای مهربون در ذهنمون کاشتند که باید آگاهانه تغییرشون بدیم تا به خواسته هامون برسیم و این باور به نظرم مساله ی مهمیه که تغییر ندادنش می تونه ترمز قوی ای باشه. موفق باشید