بررسی حجاب در قرآن | قسمت 1

در اولین قسمت‌، اصلی مهم توضیح می‌شود که به ما شیوه ی صحیحِ مطالعه قرآن را یادآور می شود

این اصل که با استناد به آیه 7 سوره آل عمران‌، توضیح داده شده است‌، معیاری است برای تشخیص اصل از فرع.

«هُوَ الَّذِى أَنزَلَ عَلَیْکَ الْکِتَابَ مِنْهُ ءَایَاتٌ محُّْکَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْکِتَابِ وَ أُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ فَأَمَّا الَّذِینَ فىِ قُلُوبِهِمْ زَیْغٌ فَیَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَهِ وَ ابْتِغَاءَ تَأْوِیلِهِ وَ مَا یَعْلَمُ تَأْوِیلَهُ إِلَّا اللَّهُ

وَ الرَّاسِخُونَ فىِ الْعِلْمِ یَقُولُونَ ءَامَنَّا بِهِ کلُ‏ٌّ مِّنْ عِندِ رَبِّنَا وَ مَا یَذَّکَّرُ إِلَّا أُوْلُواْ الْأَلْبَابِ(7)
و او کسى است که کتاب را بر تو نازل کرد، بعضى از آیات آن، آیات محکم است که اصل کتابند، و بعضى دیگر آیات متشابهند، اما آن کسانى که در دلهایشان انحراف است تنها آیات متشابه را پیروى مى‏کنند تا به این وسیله فتنه به پا کنند و به همین منظور آن آیات را به دلخواه خود تاویل مى‏کنند، در حالى که تاویل آن را نمى‏دانند مگر خداوند

و راسخین در علم، مى‏گویند به همه قرآن ایمان داریم که همه‏اش از ناحیه پروردگار ما است و به جز خردمندان از آن آیات پند نمى‏گیرند (7)»

درک این اصل معیاری به دست مان می دهد تا از طریقِ درک منطق قرآن‌، قوانین خداوند را بشناسیم‌ و شیوه ی هماهنگ شدن با این قوانین را بدانیم.

وقتی قرآن را با معیاری مطالعه می کنیم که خداوند از طریق این آیه به دست مان داده است‌، آنوقت به قول قرآن هدایت می شویم. هدایتی که نتیجه اش سعادت هم در دنیا و هم آخرت است.

در ادامه‌‌ی توضیحات، تمام آیات قرآن با ریشه ی «ح ج ب» بررسی می شوند تا بعنوان قدم اول‌، با مفهوم کلیِ حجاب در قرآن آشنا بشویم و سپس به قدم های بعدی‌-یعنی آیاتی- هدایت بشویم که جنبه های دقیق تری از مفهوم حجاب را به ما توضیح می دهد.


بررسی حجاب در قرآن | قسمت 2

بررسی حجاب در قرآن | قسمت 3

بررسی حجاب در قرآن | قسمت 4

بررسی حجاب در قرآن | قسمت 5

  • نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
  • دانلود با کیفیت HD
    405MB
    26 دقیقه
  • فایل صوتی بررسی حجاب در قرآن | قسمت 1
    24MB
    26 دقیقه
توجه

این فایل تا مدت محدودی به صورت رایگان قابل استفاده است. در صورت نیاز آن را دانلود کرده و روی سیستم خود ذخیره نمایید.

308 نظر
توجه

اگر می‌‌خواهی تجربیات خود را درباره موضوعات این فایل بنویسی، لازم است عضو سایت شوی و اگر عضو هستی، می‌توانی با ایمیل و رمز عبورت از اینجا وارد سایت شوی.

بازکردن همه‌ی پاسخ‌هانمایش:    به ترتیب تاریخ   |   به ترتیب امتیاز
    تعداد کل دیدگاه‌های «محمد نصیری» در این صفحه: 1
  1. -
    محمد نصیری گفته:
    مدت عضویت: 1935 روز

    واقعا تعجب می کنم که شما چقدر ساده به مسائل نگاه می کنید!!!

    سوال اول از شما : شما گفتید در آیه 7 سوره آل عمران خداوند گفته که تاویل آیات متشابه را فقط خدا می داند و هیچ بنده دیگری هم به تاویل آیات متشابه دست نخواهد یافت. سوال بنده اینه که اگر یکسری ایات قران متشابه هست و هیچ کس هم توان درک و فهم آن را ندارد، پس چرا خداوند اصلا این ایات متشابه را نازل کرده است؟ مگه قران کتاب هدایت و ترتبیت انسان ها نیست؟ مگه ایات قران با انسان ها سر و کار ندارد؟ پس چرا آیاتی نازل کرده که هیچ انسانی نمیتونه درکش کنه؟ در واقع اگر گفته شما صحیح باشد، انگار خداوند یکسری ایاتی نازل کرده که هیچ بشری قادر به درک اونها نیست، پس اگر اینطور هست چرا اصلا این ایات رو نازل کرده؟ مگه هدف از ایات قران این نیست که انسان ها هدایت بشن؟ پس وقتی هیچ انسانی نمیتونه اون ها رو درک کنه، اصلا چرا نازل شدن؟

    سوال دوم از شما : در آیه 7 سوره آل عمران به این موضوع اشاره شده که فقط خداوند هست که تاویل ایات متشابه را می داند. شما هم به همین موضوع اشاره کردید که کاملا هم درسته اما شما این را هم به آیه اضافه کردید که هیچ کس نمیتونه این ایات رو درک کنه جز خدا! اینکه فقط خداوند تاویل ایات متشابه را بداند چه منافاتی با این دارد که خداوند از علم تاویل این آیات به راسخون در علم هم بدهد و آن ها هم بهره مند شوند؟ در واقع فقط خداوند هست که تاویل آیات متشابه را می داند اما این چه منافاتی دارد که خداوند به عده خاصی از افراد که در مدار بالایی قرار دارند، علم تاویل ایات را یاد بدهد؟!

    سوره جن :

    عَالِمُ الْغَیْبِ فَلَا یُظْهِرُ عَلَىٰ غَیْبِهِ أَحَدًا ﴿٢۶﴾

    [او] دانای غیب است و هیچ کس را بر غیب خود آگاه نمی کند؛ (۲۶)

    27

    إِلَّا مَنِ ارْتَضَىٰ مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ یَسْلُکُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا ﴿٢٧﴾

    مگر پیامبرانی را که [برای آگاه شدن از غیب] برگزیده است، پس نگهبانانی [برای محافظت از آنان] از پیش رو و پشت سرشان می گمارد (۲۷)

    خداوند در این آیه می فرماید علم غیب فقط و فقط در دست خداست و به هر کدام از پیامبران که بخواهد این علم را می دهد. دقیقا مثل تاویل ایات متشابه که خداوند می فرماید تاویل ایات متشابه را فقط خدا می داند و به هر کدام از افراد که در مدار بالایی باشند می دهد. در واقع تاویل ایات متشابه را فقط خدا می داند ولی این حرف چه منافاتی با این دارد که از علم تاویل ایات متشابه به راسخون در علم هم بدهد؟! در واقع خداوند در ایه 7 سوره ال عمران فقط می فرماید که تمام علمی که مربوط به تاویل ایات هست را تنها خدا می داند. در حقیقت در این ایه نفرموده که این علم را به کسی نمی دهم و تا ابد فقط و فقط خودم می دانم که! خداوند صرفا گفته تمام این علم را فقط من می دانم حالا اینکه بخواهم این علم را به کسی بدهم یا ندهم بسته به مدار اون شخص داره. دقیقا مثل همین موضوعی که راجع به غیب گفته. خداوند میگه علم به غیب فقط و فقط در نزد من هست اما به یکسری افرادی که در مدار بالایی باشند هم این علم را می دهم

    سوال سوم از شما : کلمه ” ام الکتاب ” را شما صرفا به معنای اساس و اصول کتاب بیان کردید در صورتی که اگر منظور این بود، خداوند می توانست بگوید ” اصل الکتاب ” یا بگوید ” اساس الکتاب ” . چرا این ها را نگفته و گفته ” ام الکتاب ” ؟ جوابش واضح است. کافیه به واژه ” ام ” در کتب لغت مراجعه کنیم یا بر اساس قران بخواهیم این واژه را تفسیر کنیم. در هر صورت به این معنا می رسیم که واژه ” ام ” به معنای اصل و اساس و مرجع می باشد. در واقع خداوند در ایه 7 سوره ال عمران می فرماید این کتاب دو بخش داره : 1- ایات محکم 2- ایات متشابه . به ایات محکم صفت ” ام الکتاب ” می دهد در واقع می گوید ایات محکم قران مثل یک مرجع برای ایات متشابه می باشند. در واقع خداوند می فرماید برای اینکه ایات متشابه رو متوجه شوید و درک کنیدشون، باید به ایات محکم مراجعه کنید چون ایات محکم مرجع و اصل و اساس قران هستند. به طور خلاصه اگر بخواهم بگویم : ما برای درک ایات متشابه باید به ایات محکم مراجع کنیم چون اصل و اساس و مرجع قران ایات محکم هستند

    وقتی خداوند می گوید ایات محکم ” ام الکتاب ” هستند یعنی باید برای درک ایات متشابه به ایات محکم رجوع کرد. حالا اگر طبق برداشت شما بگوییم تاویل ایات متشابه را فقط خدا می داند پس اصلا ادم چرا باید برای درک ایات متشابه به ایات محکم رجوع کنه؟ خب شما میگید تاویل ایات متشابه را فقط خدا می داند پس اگر اینطور بود چرا در ابتدای ایه می فرماید برای درک ایات متشابه باید به ایات محکم رجوع کنید؟!! چرا می فرماید ایات محکم به عنوان یک مرجع برای ایات متشابه هستند ؟ چرا می فرماید ایات محکم می توانند ایات متشابه را تاویل کنند؟ اگر تاویل ایات متشابه فقط نزد خداست پس چرا برای درک ایات متشابه باید به ایات محکم رجوع کرد؟ پس یعنی با مراجعه به ایات محکم، میشه تفسیر و تاویل ایات متشابه را بدست اورد پس دیگه علم تاویل ایات متشابه انحصاری به الله ندارد بلکه هر کس که در مدار بالایی از اگاهی قرار بگیرد، می تواند با مراجعه به ایات محکم، از این علم برخوردار شود. این یک تضاد اشکار در صحبت های شما بود!!

    خداوکیلی اینقدر ساده به مسائل نگاه نکنید اقای عباس منش :)))

    یکم تفکر…

    یکم تحقیق…

    میانگین امتیاز به دیدگاه بین 1 رای: