بررسی حجاب در قرآن | قسمت 5

آیه 186 سوره بقره

سلام به همگی

امیدوارم عالی باشید

امشبم به ایده ام میخام عمل کنم و یه آیه دیگه از قرآنو آنالیز کنم

از اونجایی که نمیشه روی پستهای انگلیسی استاد کامنت فارسی گذاشت

منم از این به بعد به نشانه ی روزم مراجعه میکنم و کامنتمو زیر همون نشانه ی روز میذارم

آیه امشب خیلی برای هممون آشناس

مفاهیم قشنگی داره که اون چیزی که من ازش مفههممو اینجا مینویسم

وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ ۖ أُجِیبُ دَعْوَهَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ ۖ فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی وَلْیُؤْمِنُوا بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ ‎﴿١٨۶﴾‏

و هنگامی که بندگان من، از تو در باره من سؤال کنند، (بگو:) من نزدیکم! دعای دعا کننده را، به هنگامی که مرا می‌خواند، پاسخ می‌گویم! پس باید دعوت مرا بپذیرند، و به من ایمان بیاورند، تا راه یابند (و به مقصد برسند)! (186)

آیه میخاد شروع بشه

مگه اگر بندگانم از تو پرسیدن

وای که چه قدر خوبه این آیه

انگار خدا خودش سطحشو آورده پایین

برای اینکه این قضیه خیلی حساس بوده

همیشه همه جا میگه اگر ازت اینو پرسیدن اونو بگو

اینجا هیشکی نپرسیده چیزی ولی خدا گفته که هنگامی بندگانم از من پرسیدن

خیلی خوشگله

خیلی جاها خدا سیستمی حرف میزنه و از لفظ ما استفاده میکنه

میگه مثلا انا انزلنا

ما نازل کردیم

اینجا گفته من

بعد ویژگی که از خودش میگه نزدیک بودنه

فک کن یه مادری تو بستر مرگه

بچه اش ازش قرار دور بشه

به بچه اش میگه من همیشه پیشتم

من همیشه کنارتم

انگار این بچه دیگه قرار نیست مامانه رو ببینه

ولی مادره از زبان خدا اینجوری به بچه اش میگه

ک من مواظبتم

دوس داشتنه رو اینجور موقع ها با نزدیک بودن بیان میکنن

خدا هم همینجوری گفته

همه ی ما برامون مسائل ریز و درشتی پیش میاد

مسائلی که هضمشون خیلی سخته

اینجور موقع هاس که خدا رو باید کنارمون ببینیم

باهاش حرف بزنیم

ازش کمک بخوایم

ازش بخایم هدایتمون کنه

عین مامانمون

یه بچه وقتی خسته میشه و میخوره زمین پاش درد میگیره

میره تو بقل مامانش

میدوه میره به سمت مامانش

خدای ما هم نزدیکه

فرقش با اون مامانه اینکه خیلی ما رو بیشتر دوس داره

و خدای ما زور داره

خیلی زورش زیاده

اراده کنه دنیا کن فیکون میشه

اگه ما بندگیشو کنیم دنیا رو به پامون میریزه

و تو از اون خشنودی

خدا هم از تو خشنوده

چی از این بالاتر

چه حالی از این بهتر

خیلی وقتا احساس میکنم من راهمو گم کردم

انگار دنبال یه سری احساس های خوب هستیم ولی اون احساس اصلیه

احساس رضایت خدا از ما

و همینطور رضایت ما از خداس

فک کن یه خدایی داری

که بهت همه چی میده نعمت میده ثروت میده

روابط خوب میده

تو ازش راضی میشی

و چون تو بندگی کردی که اینا رو بهت داده اونم از تو راضی میشه

یه آیه ای هست حالا هرچی سعی میکنم نمیاد توی ذهنم

خدا میاد یه توصیفی میکنه و آخرشم میگه و خدایی آمرزنده

انگار باید توی پرانتز بعدش بنویسن چی از این بهتر

انگار یه جورایی ته ته خوشبختی رو اینجوری نشون میده

واقعا دقت کردیم به اینکه همه ی ما الان خدا رو داریم؟

یه خدایی که قضاوتت نمیکنه

دوست داره

ازت میخاد ایمان داشته باشی تا برات بترکونه

و شیطان الان کنار ما هست و این خدا رو نداره

راه برگشتی هم نداره

این نمیشه نعمت؟

از کجا معلوم خود من امشب نمیرم

از کجا معلوم بتونم نفس بعدی رو بکشم

تا هستم باید بچسبم به خدا

اونم نه برای هیچ چیز دیگه ای

برای اینکه تکیه کردن به اون باعث میشه حال خودم خوب بشه

اصن دنیا و اخرت به کنار

اصن همه چی نیست و نابود بشه

حاله من با چسبیدن با خدام خوب میشه

چون از روح خودش توی من دمیده

زاتیه کاریشم نمیشه کرد

حالا اگه به این خدا بچسبی

بهت همه چی ام میده

شاید تو دنبال اون نعمت نبوده باشی

ولی خدا بهت میده چون قانون این دنیاس

این شکلیه کاریشم نمیشه کرد

و خدا همیشه کنارمون بوده

خیلی جاها خیلی ها میخاستن زمینت بزنن میخاستن آزارت بدن بدون اینکه تو بفهمی مکرشون رو از تو گذرونده و به خودشون برگردونده چون تو ایمان داشتی به قدرت خدا

اگه بفهمیم اونی که بهمون عشق میورزه دستی از دستای خداس

و خود خدا از طریق این بنده بهمون عشق میورزه خیلی دیدمون عوض میشه به زندگی

مگه از این بهتر داریم

که تکیه میکنی به خدا

اونم ایده ها رو بهت میرسونه

گام ها رو جلوی پات میذاره

و تو میری جلو

و تو میترکونی

تو توی این مسیر ثابت قدم میشی

اگه این دنیا رو بتونیم دنیایی تصور کنیم که توش فقط ماییمو خدا

خیلی دیدمون به این زندگی به چیزهایی که اطرافمون میگذره عوض میشه

دیگه نگران خرج و مخارج آخر ماهت نمیشی

میگی خدا میرسونه

اونم نه اینجوری که من لم بدم بخابم خدا هم یه گونی پرت کنه پایین که توش پر پول باشه

نه اینجوری نه

من توکل میکنم خدا ایده رو میرسونه که الان فلان کارو انجام بده

من توکل میکنم خدا مشتری رو میرسونه و من باید کارشو انجام بدم تا به اون رزق برسم

من توکل میکنم بقیه اشو مسپارم به خدا و خلاصه آخرش ما باید یه کاری این وسط انجام بدیم

ادامه ی آیه چی میگه

پس باید دعوت مرا بپذیرند، و به من ایمان بیاورند، تا راه یابند

خدا میگه زمانی که تو دعا کردی خدا هم پاسخ میده

حالا بازش میکنه چه جوری این دعا اصن مستجاب میشه

میگه باید دعوت منو بپذیرن این اولیشه

یعنی ایده رو بهت میرسونه تو باید با گوش دلت گوش کنی و با احساس خوب انجامش بدی

دوم باید ایمان داشته باشن

یعنی باورت درست داشته باشی

همینجوری هرتکی نمیشه

باید قبول داشته باشی خدا همه کاره اس

باید اصن توی حالت بدترش قبول داشته باشی

خدا زورش میرسه این کارو برای من انجام بده

نه دولت

نه فلانی

خدا تواناییشو داره که از جایی که من فکرشو نمیکنم برام رزق بفرسته

و آخرش میگه تا راه یابند

این همش پیش زمینه بود برای اینکه تو دعات مستجاب بشه

شرطش اینه

خدا بنده ای که میشینه یه گوشه هیچ غلطی هم نمیکنه نمیخاد

خدا بنده محرک میخاد

که یه کاری کنه

یه حرکتی انجام بده

و اون حرکت اگه در جهت ایده هایی باشه که خدا ما رو بهش هدایت میکنه

حتما ختم به خیر میشه

خدایا ما رو به راه راست هدایت کن راه کسانی که بهشون نعمت دادی مثل سلیمانت

خدایا منو از اون متقینی قرار بده که فاصله ای بین حرف و عملشون نیست

دوستون دارم

سلام رویا جان

چ حس قشنگی رو تو کامنتت آوردی

چ قدر این خال خوبه ک آدم دلش نرم باشه

ک راحت بتونه گریه کنه

راحت بخنده

این حال یعنی زندگی رو سخت نگرفتی

و این بهترین راه برای خوشبخت بودن توی لحظه اس

یادت باشه ک لیاقتت بهتریناس و میتونی بهش برسی

با قدرت ادامه بده