بررسی حجاب در قرآن | قسمت 5

سلام ودرودفراوان به استاد عزیزم ومریم جون عزیزم وتمامی دوستان گرامی.

جلسه بسیار پر بار و آموزنده ای بود.

ب نظرم با هر بار گوش کردنش یه پیام و یه درس قشنگی میشه ازش گرفت .

من که لذت بردم ومثل گوش کردن خیلی از فایلهای استاد تاثیر مثبت زیادی روم گذاشت .

یکی از درسهای قشنگ وجالبی که برام داشت این بود که این دنیا رو جدی نگیریم و اینکه تا زمانی که در این دنیا هستیم باید از زینتهایی که خداوند در اختیارمون قرار داده ،استفاده های خوبی ببریم .

در واقع با تمرکز کردن به این زینتها زندگی را برای خودمون زیباتر ولذت بخش تر کنیم.

باز جالب تر از اون اینکه افکار وباور های درست ما ،جزع زینتهای مثبت جهان محسوب میشه .

هیچ وقت از این زاویه به این مسائل نگاه نکرده بودم.

یادمه تا چن سال پیش ،هیچ توجهی به اینکه نباید تعلق خاطری به این دنیای مادی نداشته باشیم ،نداشتم.

نمیدونستم‌ وناآگاهانه وابستگی به همه چیه این دنیا داشتم .

شاید تو یه موضوعاتی تصور میکردم که وابسته نیستم اما حالا که یادم میاد ،میبینم چرا ! وابسته بودم .واین اصلا خوب نبود.

باور به دنیای بعدی وروز آخرت ،خیلی به انسان کمک می‌کنه که دست ازاین وابستگی ها وتعلق خاطرها برداره ‌.

اینکه اگه با مشکل یا تضادی روبرو میشه ،قرار نیست ابدی باشه .

اینکه اگه شادی وروزای خوب میاد اینا هم باز قرار نیست تا ابد ماندگار باشن.

همه چیز چ‌ خوب چ بد ،موندی نیستن تو این دنیا .

واین ماییم که مسافر تو راهیم .

وباید در حین لذت بردن از داشته هامون بار سفر راهم ببندیم و به مقصد هم فکر کنیم .

باید بدونیم که این دنیا دنیای ابدی ما نیس ودر هر لحظه ممکنه ما تو این دنیا نباشیم .

درک این موضوع مستلزمه گذر زمان هستش .

وخوش ب حال کسی که خیلی زودتر به درک این چیزا میرسه .

واز دوران جوونیش بهتر استفاده می‌کنه .

نه انقد غرق شادی میشه ونه اینکه خودشو غرق غم وغصه می‌کنه .

باید یاد بگیریم به خاطر زینتهایی که خداوند در اختیار ما داده قدر دان وشکر گذار باشیم وخودمون با افکار وباور های درست به این جهان زینت ببخشیم حداقل به دنیای درونی خودمون زینت ببخشیم.

دقت که میکنم میبینم خداوند همه چیو حساب شده ودرست ودقیق خلق کرده .

ولی اینکه به درکشون برسیم رو به اختیار خودمون گذاشته . وزرنگ وباهوش کسیه که زودتر به این حقایق پی ببره.

وزودتر خودشو در مسیر درستی وپاکی قرار بده.

همگی ما دنبال آرامش و یه زندگی شاد ومرفه هستیم .

زندگی ای که بی نیاز از دیگران باشیم .آرامشی که درونی باشه .لذتی که احساس خوشبخت بودن رو در دل ما بیفکنه.

همه ی اینا در یک جمله اونم« اعتماد وایمان به خداوندودنیای آخرت »خلاصه میشه .

نمی‌دونم چرا با وجوددونستن این حقایق چرا باز یه جاهایی مسیرو اشتباه میریم وخودمون دست به کار میشیم .

شک ندارم وقتی به دنیای بعدی بریم بهمون گفته میشه ما که گفته بودیم چطور واز چ راهی که ساده ترین وراحت ترین وآسون ترین راه ممکنه ،به مقصد برسید. ینی به تمام خواسته هایی که دارید.

پس چرا مثل آدمهای جاهل ،سر خود عمل میکنیم وفک میکنیم عقل کلیم !

همانطور که گفتم تا چند سال پیش خیلی سر سری به همه چی نگاه میکردم .

جالب بود فک میکردم مرگ برای همه هس ومن تا ابد زنده خواهم موند.

نمی‌دونم چطور اینطور فک میکردم وچطور همچین باور مزخرف وعجیبی داشتم ؟!!!

از هر کی رنجیده خاطر میشدم .هر کی اذیتم میکرد اولین درخاستم از خدا ،از دنیا رفتنش بود.

میخاستم این افراد برن، تا من بتونم خوشگل و زیبا ودر آرامش زندگی کنم .

دقیقا احساس میکردم اینا جای منو تنگ کردن.

دوس نداشتم زیاد ،تو این دنیا بمونن.حتی ذهنمو درگیر مرگشون میکردم.

تا میتونستم خود خواهانه واحمقانه فک میکردم.

خودمو جدا از همه میدونستم .

به هیچ وجه به مرگ خودم فک نمی‌کردم .چون فک نمی‌کردم من بمیرم.

با قاطعیت تمام میگفتم من تا 100سالگی زنده هستم .

حالا کو‌ووو تا 100 سالم بشه ؟!!!

این طرز تفکر به جای اینکه منو سمت خوشبختی ببره،مسبب بدبختیم بود.

چون بابت تمام اتفاقات بد وتلخ زندگیم ،دیگران را مقصر میدونستم .

وقتی دیگران رو مقصر میدونستم عملا هیچ اقدامی برای تغییر نمی‌کردم.

واین خیلی بد بودومنو عقب نگه داشته بود.

خداروشکر وهزاران بار سپاس که نگاهم به زندگی تغییر کرد.

به قول استاد وقتی بطور جدی دنبال تغییرات فرکانسی خودمون هستیم ،ناخود آگاه خداوند ما رو مورد هدایت خودش قرار میده وما رو به سمت وسوی ودرکهای خیلی بالاتری میرسونه .

به هیچ وجه نگاه گذشته رو ندارم .

نمیخام بگم افسوس اینو میخورم که ای کاش زودتر به درک این موضوعات میرسیدم .که افسوس خوردن خوب نیس و باز منو از حرکت درست باز میداره.

اما خوشحالم که دارم سعی میکنم نگاهمو به این جهان واینکه اینجا جای ابدی نیست تغییر بدم .

به هیچ وجه دلبسته ووابسته ی این دنیا نباشم .حالا چ مادی چ ب لحاظ فرزندام وچ هر چیز دیگه !

باید از لحظاتم و درکسانی که در اطرافم هستن به حس خوب برسم اما خودمو آغشته ی اینکه از حد تعادل چیزی بگذرم نکنم .

چون همه چیه، این دنیا ممکنه تو یه لحظه باشن ودر لحظه ی بعد نباشن. ومن تا زنده هستم باید به زندگی ادامه بدم .پس نباید با از دست دادن چیزی تو غم وغصه وحالت افسردگی بمونم .

این قانون این جهانه که همگی ما مقطعی وبطور موقت در این جهان زیبا هستیم و اگر چیزای خوبی که اینجا داریمشون رو میخواهیم باید خوب ودرست زندگی کنیم تا در دنیای بعدی هم برای همیشه با ما باشن .

من از مرگ و میر آدمهای اطرافم حالا چ نزدیک باشن و دور خیلی درس میگیرم .

تو هفته بالاخره از یه جایی می‌شنوی که فلانی مرده! وشنیدن چنین خبرهایی هر بار تلنگری هستش که ناهید جون بازم سعی کن که بهتر زندگی کنی .ببین همه میان ومیرن . ممکنه یکی از اونا تو باشی .تو که نمیدونی کی میمیری؟ پس یه طوری زندگی کن که دنیای بعدیت هم داشته باشی.

چ بخای چ نخای تو هم جزع این آدمهایی هستی که بالاخره باید بری .

چ بخای چ نخای ممکنه بچه هاتو تنها بزاری وبری .

انقد به این موضوع فک کردم تا کمی کنار اومدم باهاش.

البته هنوز از مرگ میترسم .

متاسفانه با مرگ آشتی نیستم نه اینکه وابسته به چیزی باشم ولی یه ترس عجیبی همیشه همرامه .

نمی‌دونم شاید ترس از دنیای بعد .شاید ترس از عالم برزخ .شاید ترس از خدا نمی‌دونم خلاصه که مرگ رو دوست ندارم ودوس ندارم به این زودی ها از دنیا برم.

ولی درس وعبرتهای زیادی از مرگ آدمها میگیرم .

مرگ آدمها بهم یاد آوری میکنه که ببین آسیا نوبت به نوبت .

گفتم که شاید از درون یه کم حالم بد بشه اما خیلی تغییرات مثبتی تو درونم ایجاد می‌کنه که افکار وباور های درست تری داشته باشم .اینکه عملکرد خوبی در اتفاقات وموقعیتها نشون بدم .طوری که هم خودم به آرامش برسم هم بدونم خدا ازم راضیه!

خدایا کمک کن وتا وقتی که منو هدایت نکردی واز بنده های صالحت قرار نگرفتم منو از دنیا نبر.

دوس دارم موقعه ای برم که سالهای سال عالی زندگی کرده باشم طوری که خودم قاطعانه بگم ازم خودم راضی هستم بعد بمیرم.

دوس ندارم با هزاران آه وافسوس وکمبود دار فانی رو بگم .

دلم گواهی میده همونی میشه که خواسته ی خودمه .

ینی حالا حالا فرصت و ادامه ی زندگی و رشد حقیقی رو دارم .

امیدوارم اینطور باشه .

اگه روزی اومد که ماهی گذشت و تو همین سایت کامنتی ازم نوشته نشد،بدونید دیگه تو این دنیا نیستم .

اگه باشم حتمن حداقل تو هفته یه کامنت میزارم شایدم بیشتر.

بستگی به شرایط وموقعیتم داره واگرنه که من عاشق نوشتن هستم .

خدایا عمری طولانی وپر عزت به تک تک ما انسانها عطا بفرما.

خدایا ما رو به راه راست راه پاکی وراه مستقیم هدایت بفرما.

خدایا در تمام لحظات کنار ما وبا ما باش.

هیچ وقت نزار ما از مسیرت خارج بشیم .

ما رو به درک درست تمامی قوانین جهان برسون .

هرروز ایمان ما رو بیشتر وبیشتر از روز قبل بکن .

ما به تو و روز آخرتت ایمان داریم .

ما را از بندگان صالح وخوبت قرار بده .

عجب فایلی ،بحث حجاب وزینت ما رو به کجاهاکه نکشوند!!!

استاد جونم عزیز دلمی .

شکر که هستی تا ما رو در این مسیر راهنمایی وارشاد کنی .

عاشقتم وبی نهایت دوستت دارم .

در پناه الله حق تعالی باشی همیشه.