بررسی حجاب در قرآن | قسمت 6

زهرا جان سلام

چقدددر خوب اشاره کردی …

من میخواستم نظرمو در مورد فایل حجاب استاد عزیزمون و کامنتای خیلی خوب بچه ها بنویسم و وقتی نظر شما رو خوندم تصمیم گرفتم تو جواب به نظر شما نظرم رو بنویسم.

چقددددر حرف شما رو من زندگی کردم.

من یک دختر کاملا محجبه و چادری بودم سالهای سال شاید نزدیک 20 سال چادری بودم از سن 9 سالگی تا حدود 32 سالگی (الان 35 سالمه) بوده ک برهه ای چادر رو کنار گذاشته باشم و مانتو بپوشم ولی همچنان همیشه حجابم کامل بوده بقولی بدون دیده شدن موها و ساق دست و جوراب و …

بعد از دیدن فایلهای استاد از اونجایی ک همیشه راحت طلب بودم و بازیگوش انگار آماده بودم ک اهرم عذاب در مورد حجاب برام برداشته بشه… چادر رو ک قبلا کنار گذاشته بودم شاید حدود 1 سال اینطورا رفتم بسمت اینکه روسری رو هم کم کم شل تر کردم و الان در حال حاضر خیلی از جاها روسری ندارم و بتازگی برای اولین بار جلوی دو سه تا از فامیلها هم بدون روسری بودم .

خب ازونجایی ک من شیخ محسوب میشدم تو خونوادمون :) این تغییر ک حدود 1 سال شاید زمان برد خیلی برای اطرافیان پذیرشش سنگین بود و من هم با این نگاه که من تصمیمی برای پوششم گرفتم و با وجود هر نگاه سنگینی و هر ری اکشنی پای تصمیمم خواهم موند و وقتی خدای من یکی باشه و عزت و آبرو و عفت جمیعا از آن خداوند باشه من نگران قضاوت ها نخواهم بود …

زهرا جان و دوستای گلم و استاد جان و مریم جان عزیزم …

من نگاهم رو به پوشش و ارزشی ک پوشش قبل از این در وجود من داشت اصلاح کردم.

سعی کردم اولویتهام رو با قرآن و چیزی ک از استاد عزیز از قرآن به ما یاد میدادن هماهنگ تر کنم و ازونجایی ک بقول زهرا جان خیلی از نیازهام به بودن با جنس مخالف وجود داشت در وجودم و مدت ها سرکوب شده بود و نگاهم نسبت به تعامل سالم و دوستی سالم و کلا نگاه سالم به جنس مخالف ایراد داشت و داره -نگاه غالب مذهبی ای ک میگفت صحبت حداقلی با جنس مخالف مجرد و متاهل هم نداشت یعنی هنیشه در برخورد با یک آدم نگاه جنسیتی داشتم و اگر اون آدم مرد بود قطعا برخوردم بسیار محکم تر و صحبتم بسیار حداقلی تر بود و فوق العاده فوالعاده نگاهم جنسیتی بود و البته هست یعنی در نگاه اول مرد بودن اون آدم رو میبینم و بعدش آدم بودنش رو یعنی حرفاش رو از دهان یک مرد میشنوم حتی حرفهای معمولیش رو نه از دهان یک آدم -البته فکر نمیکنم کلا کشتن این نگاه جنسیتی و حذف کاملش امکان داشته باشه ولی به گمانم من خیلی ازونور بوم افتاده بودم و نگاهم جنسیتی نه بلکه سوپر جنسیتی بود یعنی تماما چهارچوبهای فکریم اینطوری پایه ریزی شده بود و البته هنوز هم هست و هی دارم بهش ضربه بزنم که بریزه و دوباره بسازمش ک بهترین حالت تعامل با نامحرم چ مجرد و چ متاهل نخندیدن،دیده شدن تنها قرص صورت و دستها تامچ و صحبت حداقلی با نامحرمه و مسئولیت کامل لرزیدن دل یک نامحرم رو با خودم میدیدم ک اگر من خنده ای بکنم و طرف دلش بلرزه یا اگر بخشی از برجستگی بدن من مورد نظر فردی قرار بگیره من مسئولم و چقددددر حتی با وجود اون همه حجاب من همیشه احساس گناه داشتم و خی چادرمو بیشتر به خودم نزدیک میکردم و این حجاب من افتاده بود تو تله ی وسواس و تبدیل شده بود به یک وسواس اینکه اگر نگاهی رو جلب کنم من مسئول خواب شدن یک خانواده و یک نسلم و قس علی هذا خلاصه که بار کل عالم بردوش من بود و مهم ترین مساله ی زندگی من شده بود حجاب ک بنوعی من شاد همیشه خندون رو تو جامعه ی مختلط خصوصا خارج از فامیل منزوی میکرد. بنظرم این مساله برای من وسواسی بیمارگونه شده بود جالبه که در این حالت هم من مزاحمتهایی داشتم. -تصدیق صحبت زهرا جان-ولی بعد ازینکه من تغییراتی در ظاهرم داشتم با نگاه توحیدی ک میگفتم رب محافظ منه و این نگاه که من دوست دارم از حق آزادی پوششم استفاده کنم و اصلا بذارم برخی از زیبایی هام دیده و تحسین بشه زیبایی هایی ک 30 سال اجازه نداده بودم کسی ببینه و تحسین کنه و خب قبل از اون هم واقعا نسبت به بدنم حس مثبتی نداشتم انگار حجاب شده بود برای من چیزی برای پنهان کردن بدنم همزمان که یک واجب خیلی سختگیرانه ای بود ک باید مو به مو رعایت میشد و کلی دست و پای من شوخ و شنگ رو تو ارتباطات اجتماعیم میبست.

بعد از اینکه این آزادی رو به خودم دادم ، نگاه های آدم ها رو روی خودم احساس کردم .

من هیچ وقت آرایش نکردم یا لباس خیلی تگگ و چسبان و لگ و فلان نپ شیدم فقط حجاب مانتو شلوار و روسری کاملا محجبه ی من تبدیل شد به بلوز شلوار و اکثرا بدون روسری گاهی بلوز ها بالای باسن که به عمد هم نبود و همواره معذبم و از سر پیدا نشدن بلوز زیبایی ک به قد من هم بخوره ناچارا لباسهای کوتاه تر رو انتخاب میکردم ولی بجز یکبار ک آستینهای بلوزم کمی پاره بودن هیچ وقت لباسهایی خارج از عرف نپوشیدم . مثلا لباس نیم آستین یا شلوار پاره یا …

بخودم اجازه دادم ک سیر تکاملم رو تو رسیدن به پوشش آزادانه تر طی کنم .

خب شهر من کرج بود و سر تحولات بعد از ماجرای مهسا امینی کرج از لحاظ پوشش شهر آزادتری محسوب میشد به نسبت زادگاهم سبزوار .

من 9 ماه رو تو یک بستنی فروشی صندوقدار بودم و شبها ساعت 1 تا 3 شب یک خیابان رو تا منزل تنهایی طی میکردم .

خداوند همیشه حاضر شاهده که تو این 9 ماه کسی به من دست هم نزد .

هر شب میگفتم خدایا خدای این اسفالتها تویی خدای این درختها تویی تو منو برسون خونه در امنیت کامل و هر شب باامنیت و در کمال سلامت میرسیدم خونه این در حالی بود ک زمانی ک محجبه بودم تایمهای خیلی سر شب تر ازین و خیلی به لحاظ عرف امن تر از 1 شب من میترسیدم از کوچه ای برم و همیشه از مزاحمتها میترسیدم و خب طبق قانون جذب و همونطور ک قابل پیش بینی هست جذبشون میکردم.

البته بچه ها من کلمه ی مامان جان خیلی مواظب باشو کم از مامانم نشنیده بودم میخوام بگم شاید علت خیلی ازین مزاحمتها لز ما حجاب من نبوده بلکه فکر من بوده ک توس، خانواده ام ساخته شده بوده .

نمیخوام صحبتهای فایل آخر استاد رو رد کنم در مورد حجاب نه !

میخوام این صحبتها رو برای خودم بذارم کنار تجربه ای ک بعد از کمتر شدن حجابم و بیشتر شدن ایمانم به یگانگی قدرت خداوند داشتم.

نه اینکه کمتر شدن حجاب باعث بیشتر شدن ایمان میشه بهیچ وجه نمیخوام بگم این رابطه برقراره لزوما نه شخص به شخص متفاوته .

برای من تجربه ی مرحله ی بالاتری از آزادی و فهمیدن اینکه در انتخاب پوششم آزادم همراه شده بود با اصلاح باورهای توحیدیم و نتیجه ش شده بود امنیت من تو رفت و آمدهای دیروقتی که از بستنی فروشی به منزل داشتم با حجاب خیلی کمتر از قبلم.

و اما در مورد امنیت فکری …

نگاه های دیگران…

اینکه گاهی توجهی رو میگیری ک شاید هم دوست داری و هم دوست نداری.

من دوست داشتم و دوست دارم که زیبایی من تحسین بشه .

من خودم رو آرایش نمیکنم یا لباسهای خیلی عجیب و غریب نمیپوشم.

بلوز شلوارهای ساده ای ک عموما هم خیلی تنگ نیستن و متناسبن با اندکی پوشش روسری و گاهی بدون روسری.

میخوام بگم گاهی وقتها باوجود حتی این طور پوشش در کرج 1403 من عموما نگاهها رو جذب میکنم .

خب من از درون پاکی رو ستایش میکنم.

و پاکدامنی رو.

و تعهد رو و همه چیز مرتبط با این داستان رو …

ولی همچنان برخی نیازها رو در درونم احساس میکنم.

میخوام بگم مورد تجسین بودن رو دوست دارم نگاه الوده رو نه

گاهی حتی با این پوشش ساده معذبم از نگاهها و توجهات

گاهی بدلیل اینکه هنوز مجردم وقتی میبینم مورد توجه یک پسر خوشتیپ قرار گرفتم یه قلقلکی ته دل احساس میکنم .

اما هنوز من هنوز سپیده ام انگار

گاهی تو قرارهای آشنایی ای ک میذارم و پسری دستش رو دراز میکنه و من دست نمیدم یا سنگینی نگاهی رو از طرف متهلی در فامیل یا آشنا روی خودم احساس میکنم تماااام احساس مسئولیتهای وسواس گونه ای ک در زمان چادری بودن با خودم حمل میکردم سراغم میان و مدتها انرژی من رو شاید بگیرن یا وقتی پسری با من آشنا میشه و میبینه مثلا با وجود عدم حجابم قرار نیست تو قرارها لمس فیزیکی ای صورت بگیره یا پیشوازم ربناست و … با تعجب عقب عقب میره :))) گاهی اینها منو درگیر میکنه

ولی خودم بچه ها تا اینجا بیشترین چیزی که و بهترین چیزی ک به تجربه دریافت کردم و دیدم جواب میده همانا همون “کانون توجه” هست .

که استاد بارها میگن کانون توجه رو از ناخواسته ها بردار بذار روی خواسته ها

بجای فک کردن مدام و مدام در مورد حجاب به این فکر کن ک چقدر میخوای تو توحید پیشرفت کنی تو شغلت توروابطت اگر اون پسر رو نمیخوای مثلا در مورد احساس قربانی شدن و مورد قضاوت قرارگرفتن توسط پسرهایی ک میبینیشون توجهت رو بردار و بذار روی خصوصیات پسر مورد نظرت و مثلا بذار روی خصوصیات مثبت همون اطرافیانی که شاید گاهی سنگینی نگاههاشون رو احساس میکنی حدود خودت رو داشته باش به افرادی ک در رابطه ای هستن نزدیک نشو ک نزدیکی به زناست و به خودت اجازه بده تکاملت رو طی کنی و به خودت سخت نگیر …

کلا فکر میکنم بچه ها با توجه به تحولاتی هم که در حال حاضر داره تو جامعه در مورد حجاب رخ میده یکسری دغدغه ها ممکنه طبیعی باشه یکسری نگاهها شاید .

ولی من بتجربه واقعا بتجربه فهمیدم گذاشتن توجه رو بهبود بخش های مهم زندگیم واقعااااا جوابه وقتی من مدارم میره بالاتر خود بخود مساله ی پوششم تو مدارهای بالا حل میشه اینطور نیست ک من براش بشینم مستقل پرونده باز کنم فکر میکنم به همین علت هم بود که استاد شاید نمیخواستن پرونده ی جدایی برای حجاب باز کنن چون مساله ایه که تو پسائل اصلی حل میشه …

یعنی اگر توحید جابیفته و ما به خودشناسی بیشتری از قبل نسبت به موجودیت خودمون برسیم مساله ی پوشش توش حل میشه بقول آقای شجاعی شما بیا موجودیت انسان بودن این آدم رو براش بازکن بهش بشناسون خود بخود حجابش هم تصدیق میشه -ایشون میگن تصدیق میشه من میگم حل میشه نوع پوشش از تو دل ایمان درمیاد.

و من الله توفیق

مرسی استاد حان

مرسی مریم جان

مرسی بچه ها جان :)