بررسی حجاب در قرآن | قسمت 6 - صفحه 11 (به ترتیب امتیاز)

سلام استاد جانم.

خدایا شکرت باز هم اگاهی جدید باز هم یک قدم پیش تر..

من یه آدمی هستم که دیگه زیادی زندگیم رو دایرس یعنی خیلی از مسائل شخصی زندگیم رو یه جورایی به هر کسی که یکم باهاش صمیمی میشم میگم و این موضوع تا الان خیلی به ضررم تموم شده البته الان خیییلی خیلی بهتر شدم.

الان متوجه شدم من با این فکر که زندگی مال خودمه و من کاری به حرف مردم ندارم خیلی جاها چیزهایی از زندگیم به آدم هایی با فرهنگ مخالف با اون مسئله گفتم که بشدت به ضررم تموم شده .

دو تا مثالی که اخیرا برام اتفاق افتاده رو میگم:

راجب مسئله ای به پسر خالم گفتم، پسری که توی روستا زندگی میکنه و کاملا طرز فکر متفاوتی با من داره اما من تو خیال خودم

تازه‌ احساس برتری داشتم که داشتم هنجار شکنی میکردم و هرچی دوستم میگفت نگو اما من میگفتم بیخیال بابا باهاش صمیمیم یا اینکه میگفتم برام مهم نیست اون چطور فکر میکنه….همین پسرخاله ماه ها بعد جمله ای به من گفت که توهین مستقیم به شخصیت من بود اما من همون موقع هم به برداشت شوخی ردش کردم و بهش توجه نکردم اما الان میفهمم اگر که من بهش نمی گفتم ارزش خودم و حفظ میکردم اصلا اینکه کسی رو دوست داشته باشی یا باهاش صمیمی باشی باعث نمیشه که همه چیزای زندگیت و براش تعریف کنی‌…

مثال دوم: دوستی که از خواهر بهم نزدیک تر بود،راجب موضوعی بهش گفتم که اختلاف نظر داشتیم اما من توجهی نمیکردم و با کله شق ترین حالت ممکن احساس غرور میکردم که حرف مردم برام مهم نیست. همین شخص بعد ها یه حرکتی زد که انگار از پشت بهت خنجر میزنن. به زأم خودش برای صلاح من اون کار و انجام داد البته بدون اینکه من خبر داشته باشم اما راستش به ضررم بود و کلا اعتمادمو از دست دادم نسبت به صمیمی ترین دوستام..

اگر من خویشتن داری کنم و فکر نکنم صمیمیت یعنی اون شخص شخصی ترین مسائل زندگیت و بدونه قطعا یه آدم متفاوت متفاوت در نگاه اون دو تا بودم و رفتاری هم که دریافت میکردم متفاوت بود و مهم تر از اون، این همه انرژیم صرف نمیشد صرف اینکه حالا اون شخص چه فکری میکنه چه عملی میکنه یا حتی ساعت هایی که باید وقت میذاشتم و باهاشون بحث میکردم راجب اون موضوع خاص…البته که خدارو شاکرم که داره وجودم و گسترش میده و خیلی زود اینارو دارم میفهمم❤️❤️شکرت شکرت.

باید تفاوت رو متوجه بشم تفاوت هست بین اهمیت ندادن به نظر مردم و اینکه هر چیزی به هر کسی با هر طرز فکر و فرهنگی گفتن‌ من فکر میکردم اگر به آدمای صمیمی زندگیم چیزی رو که باهاش مخالفن نگم یعنی به حرفشون که مخالف فکر منه اهمیت میدم .نمیدونم راستش این اولین باره همچین چیزی تو ذهنم روشن شده و از خدا نشانه میخوام برای واضح شدن فقط میدونم طرز فکر الانم بدجوری بهم آرامش میده پس شک نمیکنم بهش.

یه مورد دیگه: من هم از وقتی که با این مباحث آشنا شدم از شخصی که چادری بود و مقید بود توی فامیل کسی که نماز میخوند و خلاصه هر چیزی که از خونوادم تقلید کرده بودم یهو تبدیل شدم به شخصی که سعی داشت توی فامیل هم دقیقا همونی باشه که توی وجودشه فامیلی با طرز فکر متفاوتی با من. دوس داشتم سرکشی کنم دوست داشتم متفاوت باشم دوست داشتم بین همه اون افرادی که دیدگاه متفاوتی داشتن اون طور که دلم میخواد رفتار کنم مثلا با پسرا بیشتر راحت بودن، به حجاب سخت نگرفتن حتی همه میدونستن که من نماز به شکلی که اونا میدونن نمیخونم و دیگه حالا هر کی یه تیکه مینداخت اما من توجه نمیکردم و با خنده و حاضر جوابی ردش میکردم اما الان که به رفتارام نگاه میکنم به نظرم رفتار یه شخص با عزت نفس نیست، من انگار میخواستم خودم و ثابت کنم. اگر من جلب توجه نمیکردم و معمولی رفتار میکردم هم توی اون فامیل رفتار بهتری رو دریافت مبکردم هم انرژیم برای تیکه ها و نصیحت های مردم صرف نمیشد.. من شاید تو کل سال جمعا شیش روز پیش فامیل باشم آیا این ۶ روز نیازه که من جلب توجه کنم و طرز تفکرم و جار بزنم؟ الان با این آگاهی واقعا احساس پختگی میکنم .انگار تا همین چند دیقه پیش کلم خیلی باد داشت.