بررسی حجاب در قرآن | قسمت 6 - صفحه 18

سلام استاد عزیز

من هیچوقت در مورد حجاب از شما سوال نپرسیده بودم و از سالها پیش با مطالعه و فکر کردن خودم به نتایجی رسیدم. من از زوایای دیگری موضوع رو بررسی کرده بودم.هم قرآنی و هم تاریخی و اجتماعی و…. و نتیجه این شد که حجابم رو برداشتم . بدیهی ترین دلایلش هم اینکه کلمه‌ی جلباب به معنای روسری نیست و همچنین، از لحاظ فیزیکی، موی زن و موی مرد هیچ فرقی با هم ندارن. پس دلیلی نداره مو روی بدن زن تحریک آمیز و حرام باشه و روی بدن مرد عادی و حلال!!!البته دلایل منطقی زیاده ولی دیگه نمیگم که طولانی نشه.

اما با اینکه دیگه تو فاز تحقیق درمورد حجاب نبودم تمام شش قسمت رو دیدم و بازم چیزهایی ازتون یاد گرفتم.

خیلی ممنونم ازتون.

اما راستش مفهوم زینت همچنان برای من مبهم باقی موند. انگار پرونده‌اش بسته نشد. اگه بحث فخرفروشی باشه قابل درکه اما اگر کسی نه به نیت فخرفروشی، بلکه فقط به خاطر زیبایی و علاقه‌اش به زیبایی، گردنبندی بندازه، چرا ایراد داشته باشه؟ دلیل منطقی براش پیدا نکردم.

سوال بعدی :مگه فقط زنان میتونن چیز با ارزشی داشته باشن که باهاش فخر بفروشن؟ چرا این توصیه فقط برای زنان هست؟ مگه مرد زینت نداره؟فرعون که داشت و مرد بود.

ارتباط زینت(به عنوان یه چیزی که میشه باهاش فخر فروخت) با «بچه‌ای که از اندام جنسی زنان آگاهی نداره» رو هم متوجه نشدم. این زینت چی هست که به آگاهی داشتن و نداشتن یه بچه از اندام جنسی ربط داره؟ اگه زیورآلاته که ربطی نداره، اگه زمین و باغ و…هست بازم ربطی نداره. از طرفی بدن هم واضحه که زینت نیست. پس زینت چیه؟

سوال بعدی: مگه نه اینکه عرف رو ما انسانها ایجاد میکنیم و فرهنگ رو ما تغییر میدیم؟ پس چرا وقتی میتونیم فرهنگ غلط رو تغییر بدیم، همرنگ جماعت بشیم؟من درک میکنم که تا حدی لازمه تو جامعه احتیاط کنیم ولی همرنگ جماعت شدن و زیر بار فرهنگ غلط رفتن رو نمیپذیرم. چون اگر همه زیر بار فرهنگ بد برن دیگه جامعه تغییر و رشد نمیکنه. من خودم اگر برم پایین شهر تهران لباس ساده تری میپوشم که مشکلی پیش نیاد اما یهو محجبه نمیشم. فقط تا حدی احتیاط میکنم . تا حدی که از خود واقعی‌ام خیلی دور نشم. اما موهام همه جا معلومه. زنان زیادی قبل از من تلاش کردن تا عرف رو یه مقدار تغییر دادن تا من نوعی بتونم تو فامیل خودم و تو خیابون کمی راحتتر لباس بپوشم. پس من هم تلاش میکنم تا هم خودم و هم دیگران بتونن راحتتر زندگی کنن. بنابراین همرنگ جماعت شدن رو نمیپذیرم. درسته که مردهای ایرانی با فرهنگ غلط بزرگ شدن ولی ما محکوم نیستیم که این فرهنگ غلط رو حفظ و تحمل کنیم. میتونیم آروم آروم تغییرش بدیم. تا الان هم خیلی تغییر ایجاد شده که نتیجه‌ی زیر بار نرفتن خانمهاست.

همچنین یک سوال دیگه هم برام ایجاد شد

من خانم های چادری تو ایران میشناسم که با وجود پوششی که تو ایران پذیرفته و مرسومه، آزار دیدن(هم جنسی هم غیر جنسی)

در واقع همه‌ی ما خانم‌های ایرانی با هر نوع پوششی تجربه‌ی نگاه بد و متلک و ….. رو داریم. من شخصا با پوشش مدرسه و پوشوندن تمام موهام در دوران نوجوانی تو خیابونهای یه شهر مذهبی تجربه‌ی بدی داشتم. بچه‌ی خجالتی هم بودم و رفتار خاصی که باعث آزارم بشه نمیتونستم داشته باشم! وسط یه جمعیت زیااااد دانش آموز بودم و فقط فکرم این بود تو جمعیت له نشم😄 لباس مدرسه کاملا عرفی و مرسوم و ساده ست و چیزی نیست که نشانه‌ی بدی توش باشه، من که حتی موهام رو پوشونده بودم ولی یک نفر منو آزار داد. به نظر میرسه لباس مناسب فقط تا حدی میتونه در آزار ندیدن تاثیر بذاره و از یه جایی به بعد حتی اگر لباست عرفی و مرسوم باشه، باز هم آزارگرهایی در جامعه هستن که ….. و اینجا به نظر میرسه مشکل از لباس نیست، مشکل از نگاه اون مرد هستش. و به همین دلیل در مورد نگاه در قرآن صحبت شده.

سوال اینکه این موارد چطور با این دیدگاه توجیه میشه؟