چگونه «مسیر رسیدن به اهداف» را فراموش نکنیم

در این فایل استاد عباس منش درباره ی اساسی صحبت می کند و کلید هایی را به دست شما می دهد که عامل اصلی در تحقق اهداف است. فقط باید این اصل را بشناسیم، آن را به خاطر داشته باشیم و برای تحقق سایر اهداف نیز همین اصل را آگاهانه تکرار کنیم.
برای اینکه بتوانی این موضوع اساسی را، جزئی از برنامه ذهنی خودت کنی، از شما خواسته شده تا این تمرین را انجام دهید.
ابتدا با تمرکز توضیحات استاد عباس منش را بشنوید و سپس این تمرین را انجام دهید:

 

تمرین:

هرگاه در زندگی خود توانسته ای یک هدف را محقق کنی به این دلیل بوده که مسیر هماهنگ با آن هدف را رفته ای و تا زمانی که در آن مسیر مانده ای و آن روند صحیح و هماهنگ با نتیجه مورد نظر را ادامه داده ای، نتایج شما نیز ادامه داشته است. اما به محض اینکه از مسیر درست خارج شدی، یا تعهد شما به آن مسیر کمرنگ شد، قطعا نتایج هم کمرنگ و حتی ناپدید  شد. به همین راحتی!

برای اینکه بتوانی از دل تجربیات خود الگویی را بشناسی که هر هدفی را محقق می کند تا بتوانی آن نتیجه را دوباره تکرار کنی، به تجربیاتی که درباره رسیدن یا نرسیدن به اهداف مختلف در زندگی خود داشته ای فکر کن و مسیری که رفتی را به یاد بیاور.

سپس در بخش نظرات این جلسه:

اولا: بنویس درباره چه هدف هایی، مسیر درست و هماهنگ با آن هدف را رفتی و به خاطر اینکه مسیر درست را شناختی و در آن مسیر ثابت قدم ماندی و به آن مسیر تعهد داشتی، به نتیجه مورد نظر خود رسیدی.

ثانیا: درباره تجربه هایی بنویس که اصل را فراموش کردی، مغرور و ناسپاس شدی، از مسیر هماهنگ با هدف خود خارج شدی، آنقدر که باید به ماندن در آن مسیر و پیمودنِ آن متعهد نماندی و نتایج شما کمرنگ شد. به حدی که حتی آنچه ساخته بودی نیز از دست رفت و دوباره به نقطه اول بازگشتی و مجبور شدی دوباره از صفر شروع کنی!
یا بدتر آنکه آنقدر اعتماد به نفس خود را از دست دادی که دیگر بی خیال دوباره قدم برداشتن شدی.

فکر کردن به مسیرتان و  شناختن این الگو، ایمان شما نسبت به این اصل قوی می کند که:
نتایج فقط تا زمانی می تواند ادامه داشته باشد و رشد کند که در مسیر هماهنگ با خواسته می مانیم. یعنی همان مسیری را دوباره تکرار می کنیم که نتایج قبلی را بوجود آورده است. همان تعهد و قطعیتی را عملی می کنیم که نتایج قبلی را بودجود آورده است.
همان ایمانی را در عمل نشان می دهیم که نتایج قبلی را بوجود آورده است.


اطلاعات کامل درباره محتوای آموزشی دوره قانون سلامتی و اینکه «دوره قانون سلامتی برای چه افرادی مناسب است»

  • نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
  • دانلود با کیفیت HD
    620MB
    21 دقیقه
  • فایل صوتی چگونه «مسیر رسیدن به اهداف» را فراموش نکنیم
    42MB
    21 دقیقه
توجه

این فایل تا مدت محدودی به صورت رایگان قابل استفاده است. در صورت نیاز آن را دانلود کرده و روی سیستم خود ذخیره نمایید.

378 نظر
توجه

اگر می‌‌خواهی تجربیات خود را درباره موضوعات این فایل بنویسی، لازم است عضو سایت شوی و اگر عضو هستی، می‌توانی با ایمیل و رمز عبورت از اینجا وارد سایت شوی.

بازکردن همه‌ی پاسخ‌هانمایش:    به ترتیب تاریخ   |   به ترتیب امتیاز
    تعداد کل دیدگاه‌های «مجتبی کاظمی» در این صفحه: 1
  1. -
    مجتبی کاظمی گفته:
    مدت عضویت: 3345 روز

    به نام خداوند هدایتگر مهربان

    خدایا من هرآنچه که دارم از آن توست و از تو به من رسیده است

    سلام و درود و سپاس بر استاد عباس‌منش عزیز و سرکار خانم شایسته گرامی

    خداوند را بابت فرصت زندگی کردن و داشتن روزی جدید و بودن در این سایت الهی شاکر و سپاسگزارم

    روز 140

    وقتی که من در زندگی به لطف خداوند نعمت‌هایی را دریافت میکنم که تا قبل از آن جز آرزوهای من بوده است اگر که فراموش کنم که این نعمت‌ها همان رویاها و خواسته‌های من در زمان قبل بوده است و خداوند از سرلطف و بخشندگی‌اش اینها را به من عطا فرموده است، آنگاه ناسپاس میشوم و بخاطر داشتن آنها خداوند را سپاسگزاری نمیکنم و جز دسته اکثرهم لا یشکرون قرار گرفته و نعمت‌هایم را از دست میدهم

    امروز صبح برروی مبلمانی که سال قبل خریده بودم نشسته و مشغول نوشتن سپاسگزاری‌های صبحم بودم

    یاد صحبت استاد در یکی از فایلها افتادم که میگفت من با عزیزدلم در خانه‌ای کوچک زندگی میکردیم و چقدر سپاسگزار خداوند بودیم و مثلا یک ماهی‌تابه چدنی خریده بودیم و هر روز از دیدن آن و غذا درست کردن در آن ذوق میکردیم و لذت میبردیم و سپاسگزار خداوند بودیم

    با خودم فکر کردم این مبلمانی که من چندماهه خریدم و زینت‌بخش منزل من شده است و چقدر برروی آن احساس راحتی میکنم و چقدر زیباست، چرا برای من عادی شده و هرروز بخاطر آن سپاسگزاری نکرده و از دیدنش و راحت بودن روی آن ذوق و شوق نمیکنم

    همین مبلمان زیبا جز خواسته‌های من بود و خداوند از سرلطف و عنایت خویش آن را به من عطا فرمود، پس چرا برای من عادی شد و هیچ احساس شادی نسبت به آن ندارم

    بقیه نعمت‌ها زندگی‌ام نیز به همین شکل است، اینجاست که تفاوت نتایج من و استاد کاملاً واضح میشود که من هم که ادعای شاگردی استاد را میکنم و سعی دارم طبق آموخته‌های که ایشان در اختیار من میگذارد عمل کنم پس چرا همان نتایجی که ایشان گرفته در زندگی من مشاهده نمیشود،

    موضوع اینجاست که من فراموش کردم مسیری را که به این نعمت‌ها رسیدم

    من فراموش کردم که باید هرلحظه بخاطر لطفی که خداوند در زندگی به من داشته سپاسگزار باشم

    من فراموش کردم موقعی نعمت‌های بیشتری به من داده میشود که بخاطر داشته‌هایم سپاسگزار باشم

    من فراموش کردم که نعمت‌هایی که همینک در زندگی من هست روزی جزئی از خواسته‌ها و رویاهای من بوده است

    فراموش کردم که من بایستی تمرکز کنم روی داشته‌ها نه توجه کنم روی کمبودها

    فراموش کردم که احساس خوب مساوی است با اتفاقات خوب

    فراموش کردم که من بایستی مسیری را که به لطف خداوند متعال هدایت شدم به آن، متعهدانه و با جدیت ادامه بدهم و از مسیرم خارج نشوم

    و من باید این مسیر را فراموش نکنم و به یاد داشته باشم که هر روز بایستی بخاطر کوچکترین لطف خداوند سپاسگزار باشم و لذت ببرم از داشته هایم و همین مسیر را همواره ادامه بدهم اگر که دوست دارم نعمت های بیشتری را در زندگی ام دریافت کنم

    تمامی اعتبار این کامنت صرفا متعلق بخداوند است

    میانگین امتیاز به دیدگاه بین 3 رای: