چگونه «مسیر رسیدن به اهداف» را فراموش نکنیم

سلام استاد جانم.خوبی.چقدر از دیدنت خوشحالم.

دقیقا مدتیه که دنبال جواب این سوالم.میگم خدایا چرا من میافتم تو مسیر خوب و درست و نتیجه میگیرم و خیلی زود رها میکنم.یادمه سال ۹۹ دوره ی عزت نفس رو کار کردم و قدم یک و دو رو کار کردم.به جایگاه خوبی رسیدم به درآمدی رسیدم که تقریبا اندازه ی افرادی بود که چندیدن ساله زایشگاه کار میکردن.به اعتباری رسیدم که خودم باورم نمیشد.اما خودم تصمیم گرفتم جای جدیدی رو تجربه کنم.جایی که فقط صبحکار باشم و شیفت ندم. رفتم بهداشت با حقوق کمتر اما تجارب جدیدی کسب کردم.و باز هم شروع شد رو دوره ها کار کردن.عزت نفس.قدم یک و دو و فایل های رایگان.و دوباره اعتبارم بیشتر شد این دفه از مرز خرمشهر بالاتر رفت.توی آبادان دوستای جدیدی پیدا کردم.دوره ی روابط رو کار کردم.رابطه ی مورد علاقه ام رو پیدا کردم.و اما اینبار خواستم که مطب بزنم و کار مستقلی داشته باشم.که کسی نگه زود بیا تاخیری نخوری.اگه بخوای مرخصی بگیری از حقوقت کم میکنیم.کسی ازم امار و ارقام نخواد.من مطب زدم و اکنون هم رابطه ی مورد علاقه ام رو دارم و هم اینکه کسب و کار خودم رو دارم.اوایل هیچ درآمدی نداشتم و کم کم درآمدم داره بیشتر میشه.

اگر قبل‌تر از زایشگاه برگردیم من یه دانشجو بودم که یکبار مشروط شده بود و بعد از فارغ التحصیلی توی هایپرمارکتی که تو مسیر بیمارستانه به عنوان صندوق دار پیش دامادمون کار میکردم.و پرسنل بیمارستان که بعدا همکارای من شدن بیشتر از اونجا خرید میکردن.همش با خودم میگفتم ای کاش منم پرسنل بیمارستان بشم و تمام دوره های عباس منش رو بخرم.

این روند تکاملی شگفت انگیز رو به سرعت طی کردم و از اون همه تضاد پل ساختم و الان که خیلی از دوره ها رو دارم یه روز کار میکنم و یه هفته کار نمیکنم؟!!!!!؟

چه اتفاقی افتاده برام.به قول استاد چرا مثل یویو شدی؟!!!

یویو. !؟اره مثل یویو شدی و یویو زیباترین تعبیر این روزهای منه.منی که این نعمت ها رو دارم اما ناسپاسم .نمیدونم چرا وقتی میبینم شرایطم خوب شده شرایط رو بهم میزنم خودم با کارای خودم بصورت ناخودآگاه این کار رو انجام میدم.انگاز حس میکنم زیادی رویاییه.و چرا من باید اینجا باشم.نکنه دارم خودمو گول میزنم؟پس واقعیت هایی که دیگران میگن چی.ایا من لیاقت دارم که ماشین داشته باشم.خونه ی مجزا؟!تو این سن کم.ایا اگر پولدار بشم بقیه ازم سو استفاده نمیکنن؟! آیا خدا راضی میشه من اینقدر راحت و ثروتمند باشم و پول پارو کنم.اونوقت بقیه چی،که هشتشون گرو نهشونه.؟!چرا فقط تا جلسه ی سوم از روانشناسی ثروت رو بارها گوش دادم و بعد دیگه جلوتر نرفتم؟!چی شده؟!چرا تا قدم دو میری و میگی بسه؟!چت شده؟!

الان که رویامو بدست آوردم چرا بیشتر از این پیش نمیرم که درآمدم بالا تر بره؟!چی باعث میشه وقتی که حالت خوب میشه از آموزه ها دست بکشی و عقب نشینی کنی؟اونم عقبتر از قبلت؟!

نکنه می‌ترسی بالهات بسوزه؟!چرا تعهد میدی اما جلسه ی چهارم ثروت مغزت ارور میده؟!چرا بیشتر دوره ها رو تا نصف پیش میری؟!

من فک میکنم از احساس عدم لیاقته.از خداوند می‌خوام کمکم کنه که بفهمم برای شروع مجدد از قدم ها شروع کنم یا ثروت یا روابط یا عزت نفس؟!

خدایا کمکم کن.همشونم دوس دارم اما نمیدونم کدومو گوش بدم.خ بدم تک تکشونو از رویاهای من بود.ان شالله خدا منو جزو افرادی قرار بده که ثابت قدم و استوارن توی این مسیر.ان شالله بدونم که چرا استپ میکنم؟شاید از محصول روابط و عزت نفس شروع مجددی داشته باشم.